Slumdog Millionaire (2008)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Τζαμάλ Μαλίκ, ένας 18χρονος από τις φτωχογειτονιές του Μουμπάι, θα ζήσει τη μεγαλύτερη ημέρα της ζωής του με όλα τα μάτια της Ινδίας στραμμένα πάνω του: αν απαντήσει σωστά σε μια τελευταία ερώτηση, θα κερδίσει 20 εκατομμύρια ρουπίες στο τηλεπαιχνίδι “Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;”. Το σόου διακόπτεται μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί, και τότε η αστυνομία συλλαμβάνει τον Τζαμάλ ως ύποπτο απάτης: πώς γίνεται ένα παιδί του δρόμου να γνωρίζει τόσο πολλά; Θέλοντας να αποδείξει την αθωότητά του, ο Τζαμάλ διηγείται την ιστορία της ζωής του, και βλέπουμε ότι κάθε κεφάλαιό της περιέχει και μια απάντηση στις απίθανες ερωτήσεις του τηλεπαιχνιδιού. Η μόνη ερώτηση που παραμένει αναπάντητη είναι πώς ένας νεαρός χωρίς πάθος για το χρήμα κατέληξε να παίρνει μέρος στο συγκεκριμένο σόου. Όταν ο Τζαμάλ επιστρέψει για να απαντήσει στην τελευταία ερώτηση, θα το αποκαλύψει σε 60 εκατομμύρια τηλεθεατές.

Σκηνοθεσία:

Danny Boyle

Κύριοι Ρόλοι:

Dev Patel … Jamal Malik

Freida Pinto … Latika

Madhur Mittal … Salim K. Malik

Anil Kapoor … Prem Kumar

Irrfan Khan … ο αστυνομικός επιθεωρητής

Ayush Mahesh Khedekar … Jamal Malik (παιδί)

Azharuddin Mohammed Ismail … Salim K. Malik (παιδί)

Tanay Chheda … Jamal Malik (έφηβος)

Mahesh Manjrekar … Javed Khan

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Simon Beaufoy

Παραγωγή: Christian Colson

Μουσική: A.R. Rahman

Φωτογραφία: Anthony Dod Mantle

Μοντάζ: Chris Dickens

Σκηνικά: Mark Digby

Κοστούμια: Suttirat Anne Larlarb

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Slumdog Millionaire
Ελληνικός Τίτλος: Slumdog Millionaire

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Q & A του Vikas Swarup.

Κύριες Διακρίσεις

Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας, μοντάζ, ήχου και τραγουδιού (Jai Ho). Υποψήφιο για τραγούδι (O Saya) και ηχητικά εφέ.
Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), σκηνοθεσίας, σεναρίου και μουσικής.
Βραβείο Bafta καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας, μοντάζ και ήχου. Υποψήφιο για καλύτερη βρετανική ταινία, πρώτο αντρικό ρόλο (Dev Patel), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Freida Pinto) και σκηνικά.
Βραβείο καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας στα David di Donatello.
Βραβείο φωτογραφίας στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, αντρική ερμηνεία (Dev Patel) και σενάριο.
Βραβείο καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας στα Goya.
Καλύτερη ταινία στα βραβεία της Ένωσης Παραγωγών Αμερικής.
Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Τορόντο.

Παραλειπόμενα

Από τα μεγάλα sleeper-hit της ιστορίας, εννοώντας ταινίες που έκαναν εισπρακτική επιτυχία δίχως μεγάλη διαφήμιση. Συνολικά έβγαλε 377,8 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ είχε κοστίσει μόλις 15.
Για να γράψει το διασκευασμένο σενάριο, ο Simon Beaufoy έκανε τρία ταξίδια στην Ινδία, όπου ήρθε σε άμεση επαφή με παιδιά του δρόμου, και έμεινε έκπληκτος από τις συνήθεις τους.
Ο Danny Boyle ήταν αρχικά διστακτικός, μια και δεν ενδιαφέρονταν να κάνει ταινία για ένα τηλεπαιχνίδι. Αυτό μέχρι που έμαθε ότι το σενάριο ήταν στον Beaufoy, τον οποίο και θαύμαζε για τη δουλειά του στο Άντρες με τα Όλα τους.
Ο διάσημος ινδός ηθοποιός Shahrukh Khan αρνήθηκε να ερμηνεύσει τον οικοδεσπότη του παιχνιδιού, επειδή δεν ήθελε να δώσει στο ινδικό κοινό την εντύπωση πως το σόου ήταν απάτη.
Γυρίστηκε με την ψηφιακή κάμερα Silicon Imaging SI-2K, με ανάλυση 2K. Ήταν η πρώτη ταινία που εκμεταλλεύτηκε το σύνολο των δυνατοτήτων της συγκεκριμένης κάμερας.
Έντονες ήταν οι αντιδράσεις ανάμεσα στην ινδική κοινωνία, παρότι κάποιοι ντόπιοι κριτικοί το εκθείασαν. Οι αντιδράσεις επήλθαν τόσο για τη χρήση της αγγλικής προφοράς από τον κεντρικό ήρωα, όσο και για την εικόνα που εξήγαγε η ταινία για τη χώρα. Αναφορά έντονη έγινε και για την εκμετάλλευση των παιδιών, μια και οι μισθοί ήταν χαμηλότεροι από αντίστοιχες περιπτώσεις δυτικών παραγωγών.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο A.R. Rahman σχεδίαζε μεν το σκορ για 2 μήνες, αλλά το ολοκλήρωσε μόλις σε 20 ημέρες.
Ο Rahman συνέθεσε και δύο τραγούδια: το O… Saya ( A.R. Rahman και M.I.A.) και το Jai Ho (Sukhwinder Singh, Tanvi Shah, Mahalakshmi Iyer, Vijay Prakash). Το δεύτερο έγινε πολύ μεγάλη διεθνής επιτυχία, με το γκρουπ των The Pussycat Dolls να το διασκευάζουν στα αγγλικά.

ΚΡΙΤΙΚΗ #1

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009

Ο Danny Boyle αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ξέρει να αφηγείται αριστουργηματικές και βαθιά ανθρώπινες ιστορίες. Ο ταλαντούχος ευρωπαίος σκηνοθέτης χρησιμοποιεί την κάμερα του, με το γνώριμο σε όλους δυναμικό του στυλ, για να αποτυπώσει την ιστορία ενός φτωχού νεαρού ο οποίος κέρδισε το τελικό χρηματικό έπαθλο στην Ινδική εκδοχή του γνωστού τηλεπαιχνιδιού «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» και παραδίδει μία δυνατή ιστορία αφιερωμένη στην ίδια τη ζωή. Μία ταινία για την αγάπη, τη φιλία και την προσμονή. Μία ταινία που συγκαταλέγεται στις καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές της χρονιάς.

Συνδυάζοντας με μαγευτικό τρόπο εικόνες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Ινδίας, καταφέρνει να αποτυπώσει το πρόσωπο μίας βασανισμένης χώρας, μέσα από τα γεμάτα θέληση για ζωή μάτια ενός νεαρού ανθρώπου. Και αναδεικνύει την πολυτάραχη ζωή ενός δεκαοχτάχρονου, στον οποίο η μοίρα άνοιξε το δρόμο προς την απόλυτη ευτυχία. Ενός νεαρού Ινδού που ζούσε ακριβώς όπως η ίδια του η χώρα, ελπίζοντας για το καλύτερο.

Με μια εκπληκτική ενεργητική διάθεση, ο Boyle εκσυγχρονίζει την Ινδική κινηματογραφική νοοτροπία και προσθέτει στο μπολιγουντιανής αισθητικής «road movie» που πλάθει, τις απαραίτητες δυτικές σινεφιλικές πινελιές, συνδυάζοντας πάνω στον κινηματογραφικό καμβά του, χρώματα, συναισθήματα, δράση, έρωτα και πολλή μουσική.

Η κάμερα του βρετανού τρέχει με πυρετώδεις και σε ελάχιστα διαστήματα άνισους ρυθμούς, για να προλάβει να αποτυπώσει την ίδια πυρετώδη διαδρομή που ακολουθεί η ζωή των ανθρώπων σε αυτή τη χώρα. Και είναι εκπληκτικό το αποτέλεσμα που προκύπτει δια χειρός του, αναλογιζόμενοι ότι το σεναριακό υλικό στηρίχθηκε πάνω σε ένα ημίωρο τηλεοπτικό παιχνίδι. Το οποίο τελικά αποδείχθηκε πηγή έντονων ανθρώπινων συναισθημάτων, μήτρα μιας πολυτάραχης ζωής, μίας ευαίσθητης ψυχής.

Η ταινία του Danny Boyle λειτουργεί εκπαιδευτικά, συναισθηματικά, ψυχαγωγικά και μιλάει με στοχαστικό τρόπο για τη δύναμη του πεπρωμένου και της ελπίδας, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η ίδια η ζωή δίνει αβασάνιστα τις σημαντικότερες απαντήσεις σε όλα τα κρίσιμα ερωτήματα τη στιγμή που επιλέγει αυτή..

Βαθμολογία:

ΚΡΙΤΙΚΗ #2

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 3/3/2009

Ένας από τους πιο υπερβολικούς θριάμβους στην ιστορία των Όσκαρ (με 8 στο σύνολο μάλιστα), που απλά υποδεικνύει την αδυναμία των αμερικανικών παραγωγών στο εν λόγω έτος. Ο Danny Boyle επενδύει στο γρήγορο σκηνοθετικό του στυλ, που τον έχει κάνει διάσημο, και μια πανέξυπνη ιδέα, παρμένη βέβαια από βιβλίο, που την τοποθετεί ως κεντρικό στύλο στην ταινία του. Αυτό το παιχνίδι παραλληλισμού παιχνιδιού-πραγματικότητας κάνει την ταινία μοντέρνα, και βασικά έξυπνη. Μέχρι εκεί όμως…

Η πιο φανερή αδυναμία του έργου εντοπίζεται στη νοηματική του. Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα στο ότι έχει μια τριτοκοσμική άποψη επί των Ινδών (οι Βρετανοί δεν έχουν πάψει να βλέπουν τη μεγάλη χώρα ως αποικία τους), αλλά στο ότι ο σεναριογράφος Simon Beaufoy ξαναδιαβάζει το Άντρες με τα Όλα τους και πάλι προς τέρψη των Αμερικανών. Είναι ακόμα μια υπερβολική ιστορία, που επιβεβαιώνει με νύχια και με δόντια το αμερικανικό όνειρο. Η πολύ κιτς εικόνα του φινάλε, η μόνη άμεση παραπομπή σε Μπόλιγουντ, έρχεται να σωριάσει και τις τελευταίες μας υποψίες. Στα καλύτερα του σημεία (όλα από τη μέση και πριν), απλά μου θύμισε πόσο υποδειγματικό ήταν το Salaam Bombay της Mira Nair. Από εκεί και πέρα, τεχνικά το “Slumdog” είναι άριστο, αλλά όχι και μοναδικό. Ο Danny Boyle δεν είναι η πρώτη φορά που περιτριγυρίζεται από ένα πολύ καλό επιτελείο τεχνικών και έχει να παρουσιάσει μια γεμάτη δουλειά. Θα γοητεύσει όσους δεν έχουν πολλές νοηματικές απαιτήσεις, αλλά αν η ταινία μπει σε τραπέζι συζήτησης, ως φαινόμενο, μπορεί και να κρυφτεί κάτω από αυτό…

Βαθμολογία: