Απρόσμενος Έρωτας
- Sliding Doors
- 1998
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Δραμεντί, Κομεντί, Φαντασίας
- 18 Σεπτεμβρίου 1998
Η νεαρή Έλεν Κουίνλεϊ απολύεται από τη δουλειά της. Στον δρόμο για το σπίτι και φτάνοντας στο μετρό, οι πόρτες του βαγονιού κλείνουν την ώρα που πάει να μπει μέσα. Αν μπει στο βαγόνι, θα φτάσει στο σπίτι συντομότερα και θα βρει τον φίλο της να την απατά. Αν δεν μπει στο βαγόνι, η ζωή της θα έχει απρόσμενη εξέλιξη.
Σκηνοθεσία:
Peter Howitt
Κύριοι Ρόλοι:
Gwyneth Paltrow … Helen Quilley
John Hannah … James Hammerton
John Lynch … Gerry
Jeanne Tripplehorn … Lydia
Virginia McKenna … Κα Hammerton
Kevin McNally … Paul
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Peter Howitt
Παραγωγή: Philippa Braithwaite, William Horberg, Sydney Pollack
Μουσική: David Hirschfelder
Φωτογραφία: Remi Adefarasin
Μοντάζ: John Smith
Σκηνικά: Maria Djurkovic
Κοστούμια: Jill Taylor
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Sliding Doors
- Ελληνικός Τίτλος: Απρόσμενος Έρωτας
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας.
- Υποψήφιο για βραβείο σεναρίου στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Παραλειπόμενα
- Ο Peter Howitt είπε ότι συνέλαβε την ιδέα για το στόρι όταν παραλίγο να τον χτυπήσει αυτοκίνητο.
- Σε κάποιο σημείο το φιλμ αδυνατούσε να συνεχίσει την παραγωγική του διαδικασία λόγω έλλειψης κεφαλαίων. Τότε ο John Hannah έτυχε να συναντήσει τον Sydney Pollack και του παρουσίασε το σενάριο. Εκείνος έδειξε άμεσο ενδιαφέρον, και πρόσφερε όσα χρειάζονταν. Όταν όμως ήρθε η ώρα να συναντήσει τον σκηνοθέτη, ο Pollack χρειάστηκε να περιμένει εκείνος να ξεμεθύσει, μια και ο Peter Howitt είχε κάνει βόλτα από “όλες” τις παμπ του Λονδίνου.
- Ο πρώτος ρόλος είχε αρχικά προταθεί στη Minnie Driver, ενώ η Gillian Anderson ήταν στα υπόψιν.
- Συγκρίσεις έγιναν με το Η Τύχη (Przypadek) του Krzysztof Kieslowski από το 1987, όπου και εκεί οι παράλληλες ιστορίες έχουν ως σημείο αιχμής το αν ο πρωταγωνιστής χάσει το τρένο ή όχι.
- Με μόλις 6 εκατομμύρια δολάρια κόστος, το φιλμ πέτυχε εισπράξεις των 67.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το Turn Back Time των δανών Aqua έφτασε στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ.
- Το Thank You της Dido έκανε ντεμπούτο στο σάουντρακ αυτής της ταινίας, αλλά έγινε επιτυχία τρία χρόνια αργότερα.
- Ο Brian May των Queen τύχαινε να είναι στενός φίλος του Peter Howitt, και έτσι πήρε μια πρώτη εκδοχή του σεναρίου για να γράψει ένα τραγούδι για το φιλμ. Ο May συνέθεσε το Another World, αλλά έπειτα το έκοψαν επειδή μια άλλη από τη δική του δισκογραφική εταιρία μπήκε στην παραγωγή. Το τραγούδι εντέλει βγήκε στο σόλο άλμπουμ του του 1998.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/10/2009
Η όλη σύλληψη της ιδέας δεν είναι δα τόσο πρωτότυπη, αφού ο Αλέν Ρενέ είχε κάνει το «Smoking/No Smoking» το 1993 και ο Κισλόφκι το «Η Τύχη» το 1987. Αυτό μειώνει λίγο όμως την ταινία του Πίτερ Χιούιτ, που αναγάγει το απλό αισθηματικό δράμα σε κάτι το τελείως διαφορετικό, ενώ αφήνει τον χώρο του σινεφιλισμού για να το δώσει -έστω και αποστειρωμένο από βαθιές σκέψεις- στο ευρύ κοινό. Μιλάει για την παντοδυναμία της στιγμής, κι αυτό το «αν» που κατακαίει τη σκέψη μας, χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα πρακτικό. Όλα κινούνται σαν ένα παιχνίδι, κι ως δύο ταινίες μέσα σε μία. Η εναλλαγή από ιστορία σε ιστορία παίζει με τον θεατή, και του ανανεώνει το ενδιαφέρον, ακόμα και που το σενάριο δεν επιμένει σε επιμέρους ιδιαιτερότητες. Η δραμεντί ατμόσφαιρα αποφορτίζει το όλο κλίμα, κι εντέλει έχουμε αυτή τη βρετανικού τύπου εμπορική ταινία που πασχίζει και δεν μπορεί να κάνει το Χόλιγουντ.
Η Γκουίνεθ Πάλτροου κρατάει πολύ δυνατά τα γκέμια του διπλού ρόλου, σε μια υπερπαραγωγική χρονιά για αυτήν («Μεγάλες Προσδοκίες», «Ερωτευμένος Σαίξπηρ», «Ένας Τέλειος Φόνος» και «Ένοχη Σιωπή»). Μάλιστα, θα τολμούσα να πω πως εδώ πετυχαίνει την ερμηνεία της χρονιάς για εκείνην, κι ας είχε πάρει Όσκαρ για τον Σαίξπηρ. Μια διπλή επιτυχία για τον Χιούιτ (σκηνοθεσία και σενάριο), που βάλθηκε να μας πείσει, αργότερα, πως ήταν τυχαία… ή δανεισμένη.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
