Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη
- Sleepy Hollow
- 1999
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Λατινικά
- Εποχής, Θρίλερ, Μαύρη Κωμωδία, Μεταφυσικό Θρίλερ, Μυστηρίου, Τρόμου, Φαντασίας
- 14 Ιανουαρίου 2000
Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο αστυνόμος Ίκαμποντ Κρέιν φτάνει στo επαρχιακό Σλίπι Χόλοου, με σκοπό να διαλευκάνει μια σειρά εγκλημάτων. Μολονότι όλοι θεωρούν ως δράστη το φάντασμα ενός θρυλικού μισθοφόρου που σκοτώθηκε πριν χρόνια σε ενέδρα και αποκεφαλίστηκε, ο Κρέιν επιμένει ότι τίποτα μεταφυσικό δεν κρύβεται πίσω από την υπόθεση. Την επομένη, όμως, ο Ακέφαλος Καβαλάρης κάνει την εμφάνισή του.
Σκηνοθεσία:
Tim Burton
Κύριοι Ρόλοι:
Johnny Depp … αστυνόμος Ichabod Crane
Christina Ricci … Katrina Van Tassel
Christopher Walken … ο ακέφαλος καβαλάρης
Miranda Richardson … λαίδη Mary Van Tassel/μάγισσα
Michael Gambon … Baltus Van Tassel
Casper Van Dien … Brom Van Brunt
Jeffrey Jones … αιδεσιμότατος Steenwyck
Richard Griffiths … ειρηνοδίκης Samuel Philipse
Ian McDiarmid … Δρ Thomas Lancaster
Michael Gough … James Hardenbrook
Marc Pickering … Masbath
Claire Skinner … Beth Killian
Steven Waddington … Κος Killian
Alun Armstrong … ο αρχιφύλακας
Christopher Lee … ο δήμαρχος
Martin Landau … Peter Van Garrett
Lisa Marie … λαίδη Crane
Peter Guinness … λόρδος Crane
Jessica Oyelowo … Sarah
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andrew Kevin Walker
Στόρι: Kevin Yagher, Andrew Kevin Walker
Παραγωγή: Scott Rudin, Adam Schroeder
Μουσική: Danny Elfman
Φωτογραφία: Emmanuel Lubezki
Μοντάζ: Chris Lebenzon, Joel Negron
Σκηνικά: Rick Heinrichs
Κοστούμια: Colleen Atwood
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Sleepy Hollow
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ο Ίκαμποντ και ο Κος Τοντ (1949)
Σεναριακή Πηγή
- Διήγημα: The Legend of Sleepy Hollow του Washington Irving.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ σκηνικών. Υποψήφιο για φωτογραφία και κοστούμια.
- Βραβείο Bafta σκηνικών και κοστουμιών. Υποψήφιο για ειδικά εφέ.
Παραλειπόμενα
- Ελαφριά βασισμένο στο διάσημο διήγημα του 1820, το οποίο περιλαμβάνονταν στη συλλογή The Sketch Book of Geoffrey Crayon, Gent.
- Το 1993, η Paramount Pictures είχε δώσει τη σκηνοθεσία στον Kevin Yagher, με σκοπό να γίνει ένα slasher χαμηλού προϋπολογισμού. Οι διαφωνίες έφεραν τον υποβιβασμό του Yagher στον τομέα που ήταν εξιδεικευμένος, τα ειδικά εφέ του μακιγιάζ, και τον Burton στην κεντρική καρέκλα (που μόλις είχε εγκαταλείψει το μεγαλεπήβολο Superman Lives).
- Ο Francis Ford Coppola συμμετείχε στην παραγωγή μέσω της εταιρίας του, American Zoetrope. Όμως, ο Burton έμαθε για τη συμμετοχή του μονάχα όταν ο Coppola αναμείχθηκε στο μοντάζ, και είδε το όνομα του σε ένα πρώτο trailer.
- Ο Tom Stoppard έβαλε το χέρι του στο τελικό σενάριο, δίχως να μπει στους τίτλους.
- Παρότι ο Johnny Depp ήταν η πρώτη επιλογή του Burton, η Paramount τού παρείχε την ευχέρεια να επιλέξει κι ανάμεσα στους Brad Pitt, Liam Neeson και Daniel Day-Lewis.
- Η Winona Ryder αρνήθηκε τον ρόλο της Κατρίνα, επειδή στο καστ ήταν ήδη ο πρώην φίλος της, ο Johnny Depp.
- Παρότι το μπάτζετ είχε υπολογιστεί για εξωτερικά γυρίσματα, κι αναζητούνταν τοποθεσίες ανά τις ΗΠΑ, το χωριό κατασκευάστηκε στα στούντιο Leavesden της Μεγάλης Βρετανίας. Κάποια συμπληρωματικά έγιναν στα Shepperton Studios.
- Με κόστος 70 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε από τα ταμεία 207.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 25/4/2006
Μόνο η Disney κι ο Τιμ Μπάρτον θα επιτρέπονταν να αγγίξουν μια τόσο όμορφη και γοτθική ιστορία, ως ευανάγνωστη για όλες τις ηλικίες. Η Disney το έκανε καρτούν το 1949 κι ο Τιμ Μπάρτον το έκανε κινηματογραφικά αθάνατο, με αυτή την καλύτερη εκδοχή του ανάμεσα σε 17 επί του συνόλου, ισάξια μόνο με της Disney αν και η σύγκριση είναι άνιση.
Ο αγαπημένος δημιουργός ακροβατεί κάπως άκομψα ανάμεσα στο προσωπικό του στυλ και σε ένα σενάριο γεμάτο συμβάσεις, αλλά όση τρέλα λείπει σε αυτό το στοιχείο, την κερδίζει η ματιά του Τζόνι Ντεπ (είναι ο μόνος που απορροφά όμορφα τα χιουμοριστικά στοιχεία) και το πανέμορφο ντεκόρ. Τα σκηνικά, η φωτογραφία και οι στρατευμένες ερμηνείες παράγουν μία από τις ουσιαστικότερες αποδόσεις γοτθικού κλίματος των καιρών μας και στοιχειώνουν με χάρη τον θεατή. Πολύ εύστοχη και η μικρή χρήση του Κρίστοφερ Λι, που θέτει τον στόχο της ταινίας: θρίλερ παλιού τύπου αλά Hammer, όπου ο τρόμος δεν φτάνει στα άκρα, αλλά σε κερδίζει με την ατμόσφαιρα. Κερδοφόρο στα ταμεία, νικητής Όσκαρ σκηνικών κι αν είχε κάμποση τρέλα παραπάνω (δυστυχώς εκεί φανερώνονται τα όρια του), θα υποκλινόμουν…
Βαθμολογία: