
Δουβλίνο, δεκαετία του 1980. Ο 14χρονος Κόσμο πρέπει να «δραπετεύσει» από ένα σπίτι-πεδίο μάχης των γονιών του, να αντεπεξέλθει με τις συνήθειες του μεγάλου του αδελφού και να επιβιώσει από το νέο δημόσιο σχολείο όπου τα παιδιά είναι σκληρά. Ο Κόσμο θα γράψει ένα τραγούδι, θα φτιάξει μια μπάντα με συμμαθητές του, θα γράψει κι άλλα τραγούδια, μέχρι και που θα γυρίσουν μουσικά βίντεο. Αλλά για να τα πετύχει όλα αυτά, χρειάζεται χρήματα, κι αυτά έρχονται με ζητιανιά, δανικά, κλεψιές. Και όταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να σώσει την οικογένεια του, αποφασίζει να κάνει μια νέα δική του.
Σκηνοθεσία:
John Carney
Κύριοι Ρόλοι:
Ferdia Walsh-Peelo … Conor ‘Cosmo’ Lawlor
Lucy Boynton … Raphina
Jack Reynor … Brendan Lawlor
Aidan Gillen … Robert Lawlor
Maria Doyle Kennedy … Penny Lawlor
Kelly Thornton … Ann Lawlor
Mark McKenna … Eamon
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: John Carney
Στόρι: John Carney, Simon Carmody
Παραγωγή: Anthony Bregman, John Carney, Martina Niland
Φωτογραφία: Yaron Orbach
Μοντάζ: Andrew Marcus, Julian Ulrichs
Σκηνικά: Alan Macdonald
Κοστούμια: Tiziana Corvisieri
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Sing Street
Ελληνικός Τίτλος: Sing Street
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας στην κατηγορία κωμωδία/μιούζικαλ.
- Βραβείο δεύτερου αντρικού ρόλου (Jack Reynor) και υποψήφιο για ακόμα 6 στα εθνικά βραβεία της Ιρλανδίας.
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο βασίζεται σε μνήμες του Carney από το μεγάλωμα του στο Δουβλίνο.
- Αρχικά, ο σκηνοθέτης είχε πει ότι θα προσλάβει μόνο άγνωστους ηθοποιούς για το καστ, αλλά εντέλει αρκετοί ήταν γνωστοί.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Αρκετό μέρος της μουσικής που ερμηνεύει η μπάντα Sing Street στην ταινία είναι συνθέσεις του αρχηγού των σκοτσέζων Danny Wilson, του Gary Clark.
- Ο Adam Levine έγραψε κι ερμηνεύει το Go Now.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 1/9/2016
Ο Κόνορ είναι ένα παιδί που ζει στο Δουβλίνο της δεκαετίας του 1980 και αναγκάζεται να αλλάξει σχολείο λόγω οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οικογένειά του. Εκεί γνωρίζει μια κοπέλα που ονειρεύεται να μεταναστεύσει στο Λονδίνο, και για να την πλησιάσει δημιουργεί ένα σχολικό συγκρότημα, καθοδηγούμενος από τις συμβουλές του μεγαλύτερου αδερφού του.
Ο Τζον Κάρνεϊ (Μία Φορά, Παρ`το από την Αρχή) πλαισιώνει για ακόμα μία φορά με μουσική ενδυμασία το έργο του, ενώ με ένα ξεκάθαρα νοσταλγικό βλέμμα καταπιάνεται με την αναπαράσταση της ανάλαφρης εποχής των 80`s. Η γραφή του είναι απλή κι απελευθερωμένη, αλλά παράλληλα εξαιρετικά δουλεμένη, καθώς φαίνεται να γυρνάει ο ίδιος στο παρελθόν που βίωσε, παρουσιάζοντάς το μέσα από τα μάτια ενός εφήβου. Ο ρομαντισμός, η εσωτερική ελευθερία και η τάση για συναισθηματική εξωτερίκευση βρίσκουν τη θέση τους μέσα στη μουσική. Ο Κάρνεϊ, όμως, φροντίζει για την αντιπαραβολή όλων των νοσταλγικών εφηβικών αισθημάτων αποδίδοντας παράλληλα με ρεαλισμό τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής, και αναδεικνύοντας μέσα από αυτές την ιρλανδική νοοτροπία. Η ενδοσχολική βία, τα οικογενειακά προβλήματα, η ανάγκη για μετανάστευση συναποτελούν παράγοντες που διαμορφώνουν τον κεντρικό χαρακτήρα.
Ο Κόνορ είναι ένας μέσος έφηβος που με απόλυτο αυθορμητισμό αποφασίζει να ξεχωρίσει ξεκινώντας ένα συγκρότημα με συμμαθητές του, προκειμένου να εντυπωσιάσει μια κοπέλα. Εκείνη δεν ανταποκρίνεται με θέρμη. Ο διευθυντής του φέρεται απάνθρωπα. Ο αδερφός του τον στηρίζει, αλλά παράλληλα τον βαραίνει με τύψεις, καθώς νιώθει ότι ο Κόνορ τον υποκαθιστά εκπληρώνοντας ένα όνειρο που εκείνος εγκατέλειψε. Η ρομαντική κατάληξη είναι μια απόδοση της αποδοχής, ή της μη αποδοχής. Ωραιοποιημένη, ποιητικά συμβολική, σαν ένας στίχος.
Βαθμολογία: