Έρωτας Χωρίς Τέλος

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 11/2/2019

Το εγχείρημα της διασκευής μιας ταινίας μικρού μήκους σε φορμάτ «κανονικής» διάρκειας πάντα εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους, με πρώτο και κυριότερο το αν θα υπάρξουν επαρκείς ιδέες για να «γεμίσουν» την ώρα με τρόπο ουσιαστικό που αναπτύσσει την κεντρική προβληματική και όχι απλά για να δικαιολογηθεί με το ζόρι ο μεγαλύτερος χρόνος που έχουν στα χέρια τους οι συντελεστές. Τα αδέρφια Jose και Cesar Esteban Alenda ως πρωτάρηδες στο φιλμ μεγάλου μήκους δείχνουν αρκετές φορές εδώ μια αμηχανία ως προς το πως θα αναπτύξουν μια ιδέα που προηγουμένως είχαν ξετυλίξει σε μια διάρκεια σχεδόν μισής ώρας. Κι όμως, παρόλο που το σύνολο έχει την αναμενόμενα άγουρη γεύση ενός μη πλήρως συνειδητοποιημένου ντεμπούτου, τελικά καταφέρνει να λειτουργήσει κυρίως γιατί το σκηνοθετικό ντουέτο επιτυγχάνει να συνδυάσει έναν εφηβικής φύσης ρομαντισμό με μια ενήλικη μελαγχολία με έναν τρόπο τόσο ομοιογενή όσο και ακαταμάχητο σε συναισθηματικό επίπεδο. Είναι αλήθεια πως η αφήγηση που τοποθετείται στο παρελθόν έχει μια επιτήδευση κι ένα στήσιμο που αποστασιοποιεί τον θεατή, όμως όσο περισσότερο αναπτύσσεται η αλληλεπίδραση μεταξύ του πρωταγωνιστικού ζεύγους αλλά και η ατομική υπόσταση του καθενός εκ των δύο μεμονωμένα παράλληλα με τον παρόντα χρόνο του φιλμ τόσο πιο πολύ φαίνεται να πατάει η όλη προσπάθεια πιο γερά στα πόδια της.

Το ίδιο το στυλ της κινηματογράφησης, με την κάμερα να πάλλεται ελαφρώς στις περισσότερες εκ των λήψεων και το μοντάζ να ρέει με σχεδόν σπασμωδικό τρόπο από τη μια εικόνα στην άλλη, παραπέμπει σε μια πρωινή νεανική ονειροπόληση ή σε μια ανάμνηση, δίνοντας μια αίσθηση αιθέριου, φευγαλέου και συνάμα εύθραυστου που απρόσμενα πηγάζει και από το γεγονός πως οι αδερφοί Esteban Alenda δεν είναι ακόμη καλλιτεχνικά ώριμοι. Για αυτό και η όλη προσπάθεια έχει μια αυθεντικότητα στον πυρήνα της ακόμη και όταν η εκτέλεσή της, ειδικά στο πρώτο μισό, δείχνει να χαρακτηρίζεται από το αντίθετο. Στην επιτυχία αυτή σίγουρα συμβάλλουν τόσο ο Javier Rey όσο και η Maria Leon που αναλαμβάνουν επί της ουσίας διπλούς ρόλους καθώς και τη δύσκολη αποστολή να πείσουν για την ψυχολογική μετάβαση που υφίστανται οι ήρωές τους σε βάθος χρόνου, παραδίδοντας αμφότεροι δυο αξιόλογα ερμηνευτικά πορτραίτα που πλαισιώνουν ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Η καρδιά του εγχειρήματος «φωνάζει» για μια χολιγουντιανού τύπου αξιοποίηση (άλλωστε εδώ έχουμε έναν συνδυασμό δυο ειδών που δυνητικά έχουν εξαιρετικές εμπορικές δυνατότητες, ρομάντζο κι επιστημονική φαντασία) αλλά εντέλει είναι οι δημιουργικοί περιορισμοί που προκύπτουν από τον προϋπολογισμό αυτοί που δίνουν μια πρωτόλεια γοητεία και μια χαριτωμένη αθωότητα στο τελικό αποτέλεσμα χωρίς ποτέ να επικρατεί μια αίσθηση ερασιτεχνισμού.

Δεν είναι προς αμφισβήτηση ότι χωρούσαν και περιθώρια βελτίωσης σε ουκ ολίγα σημεία. Η κεντρική ιδέα πραγματικά παρέχει πάρα πολλές εναλλακτικές διαδρομές αλλά λίγες εν τέλει εξερευνούνται ενώ και το σύμπαν που χτίζεται παραέχει χαλαρούς κανόνες, φαντάζει ελαφρώς αδούλευτο και για αυτό επιρρεπές σε σφάλματα λογικής και συνέχειας. Σίγουρα βέβαια απέναντι σε αυτές τις ενστάσεις υπάρχει το ελαφρυντικό του ξεκινήματος, δεν βλάπτει όμως η υπενθύμιση ότι τέτοιο απετέλεσε και το «Ντόνι Ντάρκο», μάλιστα με τρομερά παραπλήσια θεματολογία, και όντας ντεμπούτο σημάδεψε το σινεμά του φανταστικού την προηγούμενη δεκαετία (με τον σκηνοθέτη του βέβαια να έχει την πορεία που χάραξε στη συνέχεια). Τελικά όμως πρόκειται για ένα φιλμ που στέκεται σε ένα παραπάνω από αξιοπρεπές επίπεδο. Ειδικά το διόλου ευκαταφρόνητο σε μέγεθος κοινό που αρέσκεται στο ρομαντικό στοιχείο θα βρει αρκετά εδώ που θα καλύψουν τις απαιτήσεις του και με το παραπάνω. Διατηρείται και χάρη στο φινάλε μια ζωτική ισορροπία που βοηθάει στο να μη «γλυκύνει» σε απαγορευτικό βαθμό το σύνολο, αφήνοντας μια ζεστή αίσθηση χαρμολύπης που ταιριάζει γάντι με το γενικότερο ύφος που επικρατεί κατά τη διάρκεια του «Έρωτας Χωρίς Τέλος». Αν οι δημιουργοί αποκτήσουν και πρόσβαση σε περισσότερους πόρους στο μέλλον, ίσως ξεκλειδώσουν και περισσότερες δυνατότητες για τους ίδιους.

Βαθμολογία: