Sherlock Holmes
- Sherlock Holmes
- Σέρλοκ Χολμς
- 2009
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Γαλλικά
- Δράσης, Εποχής, Θρίλερ, Μυστηρίου, Περιπέτεια
- 14 Ιανουαρίου 2010
Ο Σέρλοκ Χολμς και ο Δρ. Γουότσον συλλαμβάνουν τον λόρδο Μπλάκγουντ, ο οποίος είναι υπεύθυνος μιας σειράς τελετουργικών φόνων. Πριν τον απαγχονισμό του, αυτός θα προειδοποιήσει τον Χολμς για τα επερχόμενα σχέδιά του. Κάποια στιγμή, αυτός επιστρέφει από τον τάφο, και έτσι οι δύο φίλοι θα συνειδητοποιήσουν ότι όλη η Αγγλία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια θανάσιμη απειλή.
Σκηνοθεσία:
Guy Ritchie
Κύριοι Ρόλοι:
Robert Downey Jr. … Sherlock Holmes
Jude Law … Δρ John Watson
Rachel McAdams … Irene Adler
Mark Strong … λόρδος Henry Blackwood
Kelly Reilly … Mary Morstan
Eddie Marsan … επιθεωρητής Lestrade
Hans Matheson … λόρδος Coward
James Fox … Σερ Thomas Rotheram
Robert Maillet … Dredger
Geraldine James … Κα Hudson
William Hope … πρέσβης John Standish
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael Robert Johnson, Anthony Peckham, Simon Kinberg
Στόρι: Lionel Wigram, Michael Robert Johnson
Παραγωγή: Susan Downey, Dan Lin, Joel Silver, Lionel Wigram
Μουσική: Hans Zimmer
Φωτογραφία: Philippe Rousselot
Μοντάζ: James Herbert
Σκηνικά: Sarah Greenwood
Κοστούμια: Jenny Beavan
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Sherlock Holmes
- Ελληνικός Τίτλος: Sherlock Holmes
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Σέρλοκ Χολμς
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Σειρά διηγημάτων (χαρακτήρες): Sherlock Holmes του Arthur Conan Doyle.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής και σκηνικών.
- Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Robert Downey Jr.) σε κωμωδία/μιούζικαλ.
Παραλειπόμενα
- Αυτή ήταν η πιο σοβαρή προσπάθεια αναβίωσης του αθάνατου ήρωα του Arthur Conan Doyle μετά το 1988 και το Λίγη Σοβαρότητα Κύριε Χολμς, το οποίο και ήταν παρωδία. Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του ήρωα ήταν το 1905 στο Adventures of Sherlock Holmes, με πρωταγωνιστή τον Maurice Costello, προπάππου της Drew Barrymore. Τη δεκαετία του 1920, ο ρόλος μονοπωλήθηκε από τον βρετανό Eille Norwood, ο οποίος έπαιξε σε πάνω από είκοσι ταινίες με ήρωα, πάντα, τον Χολμς. Η μεγάλη στιγμή του ήρωα στο σινεμά ήρθε το 1939 και μάλιστα εις διπλούν. Οι ταινίες The Adventures of Sherlock Holmes/ελλ: Τα Μαργαριτάρια του Θανάτου και The Hound of the Baskervilles/ελλ: Το Στοιχειό των Μπάσκερβιλ (το πιο γνωστό της σειράς των βιβλίων του Doyle) ήταν εξίσου θαυμάσιες και σύστησαν στο κοινό τον πιο ταιριαστό ως σήμερα Σέρλοκ, στο πρόσωπο του Basil Rathbone. Η βρετανική εταιρία Hammer δεν μπορούσε να αγνοήσει έναν κλασικό χαρακτήρα μυστηρίου και στο The Hound of the Baskervilles/ελλ: H Επιστροφή του Σέρλοκ Χολμς του 1959, ο Peter Cushing αντιμετωπίζει τον «δόλιο» Christopher Lee. Ο Lee, όμως, μέσω Γερμανίας, πήρε εκδίκηση και έπαιξε τον ντετέκτιβ με το βιολί το 1962, στο Sherlock Holmes und das Halsband des Todes/ελλ: Ο Σέρλοκ Χολμς σε Παγίδα Θανάτου. Η ταινία μπορεί να μην έγινε ποτέ διάσημη, αλλά θεωρείται αξιόλογη. Μετά ο ήρωας έγινε περισσότερο τηλεοπτικός, αλλά ο κινηματογράφος είχε ακόμα να πει δύο καλές κουβέντες. Το 1970, ο Billy Wilder έκανε το The Private Life of Sherlock Holmes/ελλ: Οι Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς, στο οποίο ο Robert Stephens ερμηνεύει έναν Χολμς αρκετά διαφορετικό από τον συνηθισμένο και με πολλά κωμικά στοιχεία. Το 1979, ο Bob Clark παρουσιάζει το θαυμάσιο Murder by Decree/ελλ: Έγκλημα στον Τάμεση (ο ρόλος στον Christopher Plummer). Μια πιο ανήλικη και γεμάτη εφέ εκδοχή του 1985, από τον Barry Levinson, το Η Πυραμίδα του Φόβου, αξίζει επίσης προσοχής.
- Οι κληρονόμοι του Doyle έθεσαν ζήτημα περί δικαιωμάτων, αλλά αυτά στις ΗΠΑ βρίσκονταν από καιρό σε δημόσια διάθεση.
- Ο Ritchie, που αντικατέστησε τον Neil Marshall, είναι από μικρός φαν του ήρωα, και στο μυαλό του πρωταρχικά ήταν ο παραδοσιακός χαρακτήρας του Conan Doyle. Η Warner, από την άλλη, ζήτησε κάτι πιο εξτρίμ και έναν Χολμς κοντύτερα σε ροκ-περσόνα, παρά τον παραδοσιακό ήρωα με την πίπα και το βιολί.
- Colin Farrell και Sam Worthington ήταν υποψήφιοι να ντυθούν ως Δρ. Γουότσον.
- Οι φήμες που ήθελαν τον Brad Pitt ως Μοριάρτι διαψεύσθηκαν γρήγορα.
- Η φωνή του καθηγητή Μοριάρτι ανήκει στον ηθοποιό Andrew Jack, αν και ο Ritchie αρνούνταν αρχικά να γίνει αυτό φανερό. Στις μετέπειτα όμως εκδοχές για το Home Cinema, οι ατάκες του ξαναγράφτηκαν με τη φωνή του Jared Harris, που ερμηνεύει τον καθηγητή στο σίκουελ.
- Τον Νοέμβρη του 2008 και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στο Κεντ, ο Robert Maillet τραυμάτισε τον Robert Downey Jr. σε σκηνή πάλης. Οι αναφορές στον τύπο μιλούσαν για κλοτσιά, αλλά η αλήθεια ήταν ότι ο σταρ έφαγε μια μεγαλοπρεπή μπουνιά στο πρόσωπο και αυτό γέμισε αίματα. Στα τέλη του ίδιου μήνα, ένα φορτηγό της παραγωγής έπιασε φωτιά και το γύρισμα διακόπηκε για δύο ώρες. Πάντα γύρω από το Λονδίνο και τώρα στην οδό Σεντ Τζόουνς, τον Δεκέμβριο διακόπηκαν για αρκετές ημέρες τα γυρίσματα, λόγω του ότι οι περίοικοι διαμαρτυρήθηκαν επειδή το συνεργείο τούς έπαιρνε όλες τις θέσεις παρκαρίσματος και έπρεπε να αναζητούν πάρκινγκ σε άλλες συνοικίες. Τελικά, τα γυρίσματα μετακόμισαν στις ΗΠΑ και το Μπρούκλιν, και δεν αναφέρθηκαν άλλα προβλήματα. Πολλοί μιλούν για ακόμα μία καταραμένη ταινία…
- Το κόστος για τη Warner Bros. έφτασε στα 90 εκατομμύρια δολάρια, αλλά τα κέρδη άγγιξαν τα 524.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/1/2010
Μην αναζητήσετε ούτε τον Guy Ritchie σε αυτό το έργο, ούτε τον Σέρλοκ Χολμς που ξέρατε. Για το πρώτο κρατάμε κάποιες αρνητικές επιφυλάξεις, αφού το Χόλιγουντ κατεύνασε την ορμητικότητα του, αλλά για το δεύτερο θα ήθελα να εκφράσω μια περίεργη, ως πρώτη ανάγνωση, άποψη. Ο ασταμάτητος Χολμς του Ritchie είναι πιο κοντά στο πνεύμα των βιβλίων του Doyle. Είναι αντισυμβατικός, ημιπαράφρων, ένας χαρακτήρας που κινείται παράλληλα κι όχι μέσα στην κοινωνία. Το φλεγματικό στον ήρωα είναι κατασκεύασμα του παλιού Χόλιγουντ, που επέμενε να βλέπει τις περιπέτειες του μέσα από το πρίσμα του καθαρού καλού και του αντίστοιχου κακού.
Η ταινία βρίθει από δράση, έχει καλή για περιπέτεια μουσική, έχει άρτια ανασύσταση εποχής, έναν Jude Law όπως τον θέλαμε κι έναν Downey Jr. απλά αεικίνητο. Είναι ένα ευπρεπέστατο πακέτο διασκέδασης. Όμως, η δράση έχει καθαρά Τζέιμς Μποντ νοοτροπία, σε αντιδιαστολή με το σκοτεινό κλίμα του έργου, κι αυτό κρατάει τις ποιοτικές του προσδοκίες στα όρια του μέσου μπλοκμπάστερ. Και σαν μπλοκμπάστερ έχει ροή, έχει ένα σενάριο που εκμεταλλεύεται τις απόλυτα επιτρεπτές ευκολίες για να μην εκνευρίζει, κρύβει έναν κεντρικό χαρακτήρα προερχόμενο από μια πιο κόμικ φινέτσα, και η υπόσχεση του φινάλε για άμεσο σίκουελ δεν θα χαλάσει κανέναν. Δεν θα βρείτε τον Χολμς που ίσως αναζητούσατε, αλλά μια ευπαρουσίαστη ταινία δράσης που ξεκουράζει και διασκεδάζει. Δεν βρίσκω κάτι κακό σε αυτό…
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 3/3/2010
Δεν ξέρω αν προτιμάτε έναν Sherlock Holmes μοναχικό, ήρεμο και πνευματώδη ή έναν Holmes ημίτρελο, δραστήριο με σούπερ κοιλιακούς, αυτό που ξέρω είναι πως όποια εκδοχή και αν προτιμάτε, η ταινία του Guy Ritchie δεν θα σας αφήσει παραπονεμένους. Ο Guy Ritchie μπορεί να είναι διαφορετικός απ’ ό,τι τον έχουμε συνηθίσει, αποδεικνύει όμως πως γνωρίζει τη συνταγή του Χόλιγουντ. Έχει έναν αβανταδόρικο χαρακτήρα, μια ωραία γυναίκα, το μεταφυσικό-θρησκευτικό στοιχείο που σίγουρα πουλάει και μια γερή δόση περιπέτειας και σασπένς. Προσθέτοντας και τη δική του πινελιά, καταφέρνει να μας χαρίσει μια αγνή κινηματογραφική διασκέδαση.
Παρόλο όμως που κανέναν δε θα χαλάσει, είναι δύσκολο να ικανοποιήσει και πλήρως. Η δράση δεν ξεφεύγει ούτε στιγμή από τα χολιγουντιανά πρότυπα και το σασπένς μετά από ένα σημείο καταλήγει σε κοινότυπο κλισέ. Εντάξει, ποτέ δεν αποποιήθηκε τον τίτλο του μπλοκμπάστερ, κι ως τέτοιο είναι, αν όχι απόλυτα σίγουρα, σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένο. Μην περιμένετε λοιπόν καμιά ταινιάρα, να περιμένετε όμως 128 διασκεδαστικά λεπτά.
Βαθμολογία: