Η Κάρα Χάρντινγκ είναι ψυχολόγος με ειδίκευση στις διχασμένες προσωπικότητες. Συνομιλώντας με έναν νέο ασθενή, η Κάρα θα ανακαλύψει ότι μέσα του κρύβει περισσότερες από δύο προσωπικότητες, αλλά και ότι όλες τους ανήκουν σε ανθρώπους που έχουν δολοφονηθεί. Ο ασθενής είναι πιο επικίνδυνος απ’ ό,τι φαίνεται, και η επιστημονική προσέγγιση της Κάρα δεν είναι αρκετή, ωθώντας την έτσι σε μια μεταφυσική αναζήτηση που θα την οδηγήσει σε μια παράξενη ομάδα κατοίκων μιας απομονωμένης επαρχιακής πόλης.
Σκηνοθεσία:
Mans Marlind
Bjorn Stein
Κύριοι Ρόλοι:
Julianne Moore … Cara Harding-Jessup
Jonathan Rhys Meyers … Christian Moore/Adam Sabre/David Bernberg/Wesley Crite
Jeffrey DeMunn … Δρ Harding
Frances Conroy … Dita Bernburg
Nate Corddry … Stephen Harding
Brooklynn Proulx … Sammy Jessup
Brian Anthony Wilson … Virgil
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael Cooney
Παραγωγή: Emilio Diez Barroso, Neal Edelstein, Darlene Caamano Loquet, Mike Macari
Μουσική: John Frizzell
Φωτογραφία: Linus Sandgren
Μοντάζ: Steve Mirkovich
Σκηνικά: Tim Galvin
Κοστούμια: Luca Mosca
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Shelter
- Ελληνικός Τίτλος: Το Άσυλο
- Εναλλακτικός Τίτλος: 6 Souls
Παραλειπόμενα
- Το σουηδικό σκηνοθετικό δίδυμο που υπογράφει ως Marlind & Stein υπογράφει εδώ την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του.
- Στις ΗΠΑ άργησε να κάνει πρεμιέρα, κι εντέλει την έκανε εν είδει video-on-demand αλλάζοντας τον τίτλο σε 6 Souls.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 14/5/2014
Αυτό που αρχίζει σαν ένα ενδιαφέρον ψυχολογικό θρίλερ, μετατρέπεται άγαρμπα και βιαστικά σε μεταφυσικό θρίλερ. Κακογραμμένοι χαρακτήρες και τροπή που δεν καταφέρνει να σε πείσει όσο περνά η ώρα αλλά, αντίθετα, σου σβήνει όποιο ίχνος ενδιαφέροντος είχε δημιουργηθεί το πρώτο εικοσάλεπτο. Ούτε η Τζούλιαν Μουρ το σώζει, η οποία εννοείται πως είναι καλή ηθοποιός αλλά ο χαρακτήρας της φέρεται σαν ηλίθιος, ούτε ο Ρις Μέγιερς, ο οποίος συμπαθής είναι γενικά αλλά εδώ έπρεπε να παίξει πολλούς χαρακτήρες και δεν αποδίδει πολύ καλά.
Σεναριακά θα βρείτε ένα σωρό λάθη, κάποια ανεκτά, κάποια όχι, όπως πχ. μια σκιά που εμφανίζεται σε ένα βίντεο στιγμιαία, εξηγείται ως ηχητικό κύμα… Δεν είμαι και η Wikipedia αλλά έχω την αίσθηση ότι κάτι εδώ έχει παρερμηνευθεί.
Όσο κι αν συμπαθείτε τη Τζούλιαν Μουρ, γιατί είναι ο μόνος λόγος που θα προσέξει κάποιος την ταινία, μην ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο φιλμ. Δε λέω, όλα θέμα γούστου είναι, αλλά υπάρχει κάτι που λέγεται λογική και όταν κάποιες ταινίες την καταπατούν ασύστολα, γιατί τις βολεύει, καλό είναι να τις “μαυρίζουμε”.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
