Ο Σαφτ αποποιείται της ιδιότητά του ως αστυνόμος, και παίρνει τον νόμο στα χέρια του, όταν ένας λευκός, γόνος πλούσιας οικογένειας, σκοτώνει εν ψυχρώ και με φυλετικά κίνητρα έναν έγχρωμο, για να αθωωθεί τελικά χάρη στην επιρροή και τα χρήματα του πατέρα του.

Σκηνοθεσία:

John Singleton

Κύριοι Ρόλοι:

Samuel L. Jackson … John Shaft II

Vanessa Williams … Carmen Vasquez

Jeffrey Wright … Peoples Hernandez

Christian Bale … Walter Wade, Jr.

Busta Rhymes … Rasaan

Toni Collette … Diane Palmieri

Richard Roundtree … θείος John Shaft

Dan Hedaya … Jack Roselli

Ruben Santiago-Hudson … Jimmy Groves

Josef Sommer … Curt Fleming

Lynne Thigpen … Carla Howard

Philip Bosco … Walter Wade, Sr.

Pat Hingle … δικαστής Dennis Bradford

Daniel von Bargen … υπαστυνόμος Kearney

Peter McRobbie … υπαστυνόμος Cromartie

Lee Tergesen … Luger

Zach Grenier … Harrison Loeb

Mekhi Phifer … Trey Howard

Elizabeth Banks … φίλη του Trey

Gloria Reuben … αστυνόμος Council

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Richard Price, John Singleton, Shane Salerno

Στόρι: John Singleton, Shane Salerno

Παραγωγή: Scott Rudin, John Singleton

Μουσική: David Arnold

Φωτογραφία: Donald E. Thorin

Μοντάζ: John Bloom, Antonia Van Drimmelen

Σκηνικά: Patrizia von Brandenstein

Κοστούμια: Ruth E. Carter

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Shaft
  • Ελληνικός Τίτλος: Shaft, ο Μαύρος Πάνθηρας

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Shaft του Ernest Tidyman.

Παραλειπόμενα

  • Παρότι έχει τον ίδιο τίτλο με την κλασική blaxpointation ταινία του 1971, πρόκειται για σίκουελ της. Πέρα από την εκ νέου συμμετοχή Richard Roundtree, ο τότε σκηνοθέτης (Gordon Parks) και ο μουσικός (Isaac Hayes) έχουν κάμεο περάσματα.
  • Ο Richard Roundtree περνάει στην πραγματικότητα μόλις 6 χρόνια τον “γιο” του, Samuel L. Jackson.
  • Ο John Singleton ήθελε τον Don Cheadle στον κεντρικό ρόλο, αλλά ο παραγωγός Scott Rudin επέμενε για πρωτοκλασάτο όνομα, όπως τον Wesley Snipes (που αργότερα δήλωσε πως θα έκανε την ταινία καλύτερη) ή τον Will Smith.
  • Ο Vin Diesel αρνήθηκε τον ρόλο που πήγε στον Christian Bale. Και ο τελευταίος δεν ήταν θερμός στο να αναλάβει τον ρόλο, αλλά πείστηκε μέσω της Toni Collette.
  • Ο John Leguizamo είχε πάρει έναν ρόλο, αλλά προτίμησε να αποχωρίσει για χάρη του Moulin Rouge.
  • Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής είχαν πρόβλημα με τον σεναριογράφο Richard Price και τον Scott Rudin, αφού έβρισκαν σημεία του σεναρίου ρατσιστικά και σεξιστικά. Εντέλει, αυτά κόπηκαν από το κείμενο.
  • Η λέξη fuck ακούγεται 165 φορές.
  • Ταυτόχρονα με την πρεμιέρα, η McFarlane Toys κυκλοφόρησε action-figure του Σαφτ.
  • Η μέτρια απόδοση στα ταμεία (αλλά και η απογοήτευση του Samuel L. Jackson για το αποτέλεσμα -υπήρχαν αναφορές και για τσακωμούς του με τον σκηνοθέτη), δεν επέτρεψε στον John Singleton να προσχωρήσει στο προγραμματισμένο του σίκουελ, όπου ο Σαφτ θα ταξίδευε στην Τζαμάικα.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Από το R&B/χιπ-χοπ σάουντρακ δεν λείπει το ορίτζιναλ θέμα του Isaac Hayes, ενώ 3 τραγούδια κυκλοφόρησαν και σε σινγκλ: Bad Man (R. Kelly), Do What I Gotta Do (Donell Jones) και Summer Rain (Carl Thomas).

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 16/6/2015

Το σίκουελ της διάσημης ταινίας του 1971 ευτύχησε να έχει πρωταγωνιστή τον Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, που αποδίδει τον ρόλο του εκδικητή τόσο πειστικά όσο και με στιλ, ικανοποιώντας και τον ρεαλισμό και την «κόμικ» πλευρά της ιστορίας, κάτι που κάνει το φιλμ να λειτουργεί ως πακέτο «δύο σε ένα». Η όλη κινηματογραφική μαύρη υποκουλτούρα (blaxploitation) των 1970 έχει φιλτραριστεί σεναριακά και σκηνοθετικά από τα νέα δεδομένα. Λιγότερο σεξ, λιγότερη μυθολογία, περισσότερη δράση, πιο χρωματισμένοι χαρακτήρες με ατάκες πιο περιεκτικές σε σημασίες, ενώ συνολικά αυτός ο μικρόκοσμος δεν είναι τόσο μονοδιάστατος πάνω στο σύστημα άσπρο-μαύρο με την κυριολεκτική και μεταφορική σημασία.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

24 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *