Σέρπικο

Ο Σέρπικο, ένας νεαρός νεοσύλλεκτος στο αστυνομικό σώμα της Νέας Υόρκης, αρνείται την παράνομη προστασία του αστυνομικού κυκλώματος, και γίνεται στόχος των ισχυρών διεφθαρμένων συναδέλφων του. Όμως, ο Σέρπικο είναι αποφασισμένος να ξεσκεπάσει όλη την αλήθεια για το κύκλωμα, ακόμα κι αν αυτό βάζει τη δουλειά του και την ίδια του τη ζωή σε κίνδυνο.

Σκηνοθεσία:

Sidney Lumet

Κύριοι Ρόλοι:

Al Pacino … αστυνομικός Frank Serpico

John Randolph … αστυνόμος Sidney Green

Jack Kehoe … Tom Keough

Biff McGuire … επιθεωρητής McClain

Barbara Eda-Young … Laurie

Cornelia Sharpe … Leslie

F. Murray Abraham … ντετέκτιβ Partner

Edward Grover … επιθεωρητής Lombardo

Tony Roberts … Bob Blair

Allan Rich … εισαγγελέας Herman Tauber

James Tolkan … υπαστυνόμος Steiger

Nathan George … υπαστυνόμος Nate Smith

M. Emmet Walsh … Gallagher

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Waldo Salt, Norman Wexler

Παραγωγή: Martin Bregman

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Φωτογραφία: Arthur J. Ornitz

Μοντάζ: Dede Allen

Σκηνικά: Charles Bailey

Κοστούμια: Anna Hill Johnstone

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Serpico
• Ελληνικός Τίτλος: Σέρπικο

Σεναριακή Πηγή

• Βιβλίο: Serpico του Peter Maas.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου (Al Pacino) και διασκευασμένου σεναρίου.
• Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Al Pacino) σε δράμα. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα).
• Υποψήφιο για Bafta σκηνοθεσίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Al Pacino) και μουσικής.

Παραλειπόμενα

• Ο Dino De Laurentiis ήταν που κυνήγησε τα δικαιώματα του βιβλίου του Peter Maas τη δεκαετία του 1960, το οποίο είχε γραφτεί σε συνεργασία με τον αληθινό Frank Serpico (αμέσως μετά την ανάρρωση του από τον πυροβολισμό). Στις αρχικές διαπραγματεύσεις ήταν ο Paul Newman που φέρονταν ότι θα ερμηνεύσει τον Νταρκ, και ο Robert Redford τον Σέρπικο, με τον Sam Peckinpah στη σκηνοθεσία. Όταν ο σεναριογράφος John Gregory Dunne αρνήθηκε να αναλάβει τη δουλειά, λέγοντας ότι δεν υπήρχε ιστορία να αφηγηθεί, το συγκεκριμένο σχέδιο ακυρώθηκε. Χρειάστηκε να περάσουν κάποια χρόνια, όταν και ο De Laurentiis μετέφερε την έδρα του στη Νέα Υόρκη για οικονομικούς λόγους. Παρακάμπτοντας τις αρχικές αντιρρήσεις της Paramount Pictures να βοηθήσει στη χρηματοδότηση (είπαν ότι είχαν ήδη γυριστεί παραπάνω από αρκετές αστυνομικές ταινίες), ήταν η μεσολάβηση του ατζέντη Martin Bregman που αναλαμβάνοντας την παραγωγή, έβαλε την ταινία στα σκαριά.
• Ο John G. Avildsen είχε αρχικά προσληφθεί για τη σκηνοθεσία, αλλά αργότερα τον απέλυσαν με περιπετειώδες τρόπο. Η άμεση πρόσληψη του Sidney Lumet αφορούσε τον αυστηρό τρόπο που λειτουργούσε με τα χρονοδιαγράμματα του, μια και υπήρχε λίγος χρόνος αντίδρασης μέχρι τα γυρίσματα.
• Ο Al Pacino, που πήρε τον ρόλο μετά από πρόταση του Martin Bregman, πέρασε αρκετό χρόνο με τον Serpico για να προετοιμαστεί κατάλληλα. Στιγμιαία είχε αρνηθεί τη συμμετοχή του λόγω του Λένι ο Βρωμόστομος, αλλά εντέλει προτίμησε το Σέρπικο.
• Η ταινία γυρίστηκε σε αντίστροφη χρονολογική σειρά για να εξυπηρετηθεί το τυπικό θέμα με τις αλλαγές στο πρόσωπο του Al Pacino. Ξεκίνησαν αφού ο ηθοποιός άφησε πρώτα μούσια και μαλλιά, συνέχισαν με τις σκηνές όπου έχει μόνο μουστάκι, για να ολοκληρώσουν με κοντά μαλλιά και ξυρισμένο πρόσωπο.
• Η αστυνομία της Νέας Υόρκης βοήθησε ενεργά τον σκηνοθέτη, δίνοντας του πρόσβαση σε τέσσερα αστυνομικά τμήματα. Παρόλα αυτά, μετά την πρεμιέρα δεν ήταν λίγοι από το αστυνομικό σώμα που κατηγόρησαν το φιλμ για αλλοίωση της εικόνας του σώματος επί της ταινίας.
• Το φιλμ πήγε αρκετά καλά στα ταμεία (κέρδη 29,8 εκατομμύρια δολάρια, έναντι μπάτζετ των 3,3), με τον χαρακτήρα του Σέρπικο να γίνεται cult. Το 1976 έγινε διασκευή σε τηλεοπτική σειρά από το NBC, με τον David Birney στον ομώνυμο ρόλο.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο Lumet αρχικά είχε επιλέξει να μην υπάρχει αυθεντική μουσική στο φιλμ. Μαθαίνοντας όμως ότι ο De Laurentiis θα προσλάβει κάποιον, αποφάσισε να τον προλάβει και να κάνει ο ίδιος την επιλογή. Την ίδια εποχή, ο σκηνοθέτης πληροφορήθηκε ότι ο πολιτικός κρατούμενος Μίκης Θεοδωράκης αποφυλακίστηκε, κι επικοινώνησε μαζί του στο Παρίσι, όπου και είχε διαφύγει ο έλληνας συνθέτης. Ο Θεοδωράκης αποδέχτηκε τη δουλειά, και πέταξε για τη Νέα Υόρκη την επόμενη ημέρα ώστε να συναντήσει τον Lumet. Ο μουσικός συμφώνησε ότι η ταινία δεν χρειάζονταν σάουντρακ, και απλά του πρόσφερε μουσική που είχε γράψει στο παρελθόν. Η μουσική αυτή προσαρμόστηκε από τον Bob James, μια κι ο Θεοδωράκης ξεκίνησε περιοδεία ανά τις ΗΠΑ με ελληνική ορχήστρα, με τον James να ταξιδεύει αεροπορικώς στις πόλεις όπου γίνονταν κάθε φορά μια συναυλία του, για να λαμβάνει πληροφορίες για τις λεπτομέρειες.