Δεν Βλέπω Τίποτα, Δεν Ακούω Τίποτα
- See No Evil, Hear No Evil
- 1989
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Κωμωδία
Ένας τυφλός κι ένας κουφός είναι οι μοναδικοί αυτόπτες μάρτυρες σε φόνο, αλλά η αστυνομία δεν πιστεύει στα λεγόμενά τους και τους συλλαμβάνει. Ψάχνοντας για ένα χρυσό νόμισμα, οι δράστες προσφέρονται να πληρώσουν εγγύηση και να τους αποφυλακίσουν. Όταν οι δύο συνεταίροι αντιλαμβάνονται με ποιους έχουν να κάνουν, δραπετεύουν από το αστυνομικό τμήμα και καταστρώνουν το δικό τους σχέδιο.
Σκηνοθεσία:
Arthur Hiller
Κύριοι Ρόλοι:
Richard Pryor … Wallace ‘Wally’ Karew
Gene Wilder … David ‘Dave’ Lyons
Joan Severance … Eve
Kevin Spacey … Kirgo
Alan North … Emile Braddock
Anthony Zerbe … Sutherland
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Earl Barret, Arne Sultan, Eliot Wald, Andrew Kurtzman, Gene Wilder
Στόρι: Earl Barret, Arne Sultan, Marvin Worth
Παραγωγή: Marvin Worth
Μουσική: Stewart Copeland
Φωτογραφία: Victor J. Kemper
Μοντάζ: Robert C. Jones
Σκηνικά: Robert Gundlach
Κοστούμια: Ruth Morley
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: See No Evil, Hear No Evil
- Ελληνικός Τίτλος: Δεν Βλέπω Τίποτα, Δεν Ακούω Τίποτα
Παραλειπόμενα
- Ο Gene Wilder είχε αρνηθεί δύο φορές να υπογράψει με το συγκεκριμένο σενάριο. Μόνο όταν η TriStar Pictures συμφώνησε να το γράψει ξανά και να συμπρωταγωνιστεί ο Richard Pryor, ο διάσημος κωμικός συμφώνησε.
- Ο Wilder γράφτηκε σε σχολή για βαρήκοους ώστε να εντρυφήσει στον ρόλο, και κατέληξε να παντρευτεί την παθολόγο ομιλίας Karen Webb.
- Έγινε ριμέικ τέσσερις φορές: τις τρεις στην Ινδία και την τελευταία στο Ιράν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι Was Not Was ερμηνεύουν για την ταινία το Anything Can Happen.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/2/2016
Η τρίτη, εκ των τεσσάρων, συνεργασία των Τζιν Γουάιλντερ-Ρίτσαρντ Πράιορ, που μπορεί να μην ευδοκίμησε σε κάποια μεγάλη κωμωδία, άφησε όμως εποχή. Ο λόγος είναι η απίστευτη χημεία ανάμεσα στους σπουδαίους αυτούς κωμικούς, ακόμα και στην αντίθεση του χρώματος τους. Η αστείρευτη τους όρεξη για πλάκα επικαλύπτει το τόσο ασθενικό σενάριο, που δεν προχωράει γραμμή πέρα από τη βασική ιδέα. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη σκηνή που να είναι αληθινά αστεία, αλλά και η όλη έμπνευση να συμπεριληφθεί δράση στο έργο, μοιάζει με προχειροδουλειά, συνηθισμένη εκείνη την εποχή. Είναι, παρά ταύτα, μια καθαρόαιμη κωμωδία των 1980 και γοητεύει ακόμα με την αθωότητα της.
Βαθμολογία: