Το Άδυτο (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Μια ομάδα δυτών υποβρυχίων σπηλαίων καταδύεται στο πιο όμορφο κι ανεξερεύνητο σύστημα σπηλαίων του κόσμου. Όταν όμως μια τροπική καταιγίδα ξεσπά ξαφνικά, η μόνη διέξοδος τους αποκόπτεται λόγω μεγάλης ροής νερού, αναγκάζοντας τους έτσι να μετακινηθούν. Πρέπει γρήγορα να καταστρώσουν ένα σχέδιο για να βγουν ζωντανοί από το υποβρύχιο αυτό σπήλαιο που δεν συγχωρεί κανένα λάθος.

Σκηνοθεσία:

Alister Grierson

Κύριοι Ρόλοι:

Richard Roxburgh … Frank McGuire
Ioan Gruffudd … Carl Hurley
Rhys Wakefield … Joshua ‘Josh’ McGuire
Alice Parkinson … Victoria ‘Vic’ Elaine

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: John Garvin, Andrew Wight
Στόρι: Andrew Wight
Παραγωγή: Andrew Wight
Μουσική: David Hirschfelder
Φωτογραφία: Jules O’Loughlin
Μοντάζ: Mark Warner
Σκηνικά: Nicholas McCallum
Κοστούμια: Mirela Rupic

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Sanctum
Ελληνικός Τίτλος: Το Άδυτο
Εναλλακτικός Τίτλος: James Cameron’s Sanctum

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για ειδικά εφέ στα εθνικά βραβεία της Αυστραλίας.

Παραλειπόμενα

Ο James Cameron συμμετέχει μόνο ως εκτελεστής παραγωγής, αλλά η ταινία προωθήθηκε με το όνομα του. Κυρίως, όσον αφορά τον συγκεκριμένο, έγινε χρήση των 3D φωτογραφικών τεχνικών του από το Άβαταρ.
Εμπνευσμένο από προσωπικές εμπειρίες του Andrew Wight από το 1998.
Ο Alister Grierson έπαθε πνευμονία κατά τα γυρίσματα.
Universal και Relativity πλήρωσαν το υψηλό ποσό των 12 εκατομμυρίων δολαρίων για να προωθήσουν την ταινία στη διεθνή αγορά.
Η ταινία είναι τρισδιάστατη.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 7/2/2011

Κακά τα ψέματα. Αν πίσω από τους τίτλους δεν φιγουράριζε το όνομα του Cameron, η ταινία λογικά θα κάθονταν άμεσα στα ράφια των βιντεοκλάμπ μας. Ο σκηνοθέτης των επιτυχιών δεν είναι αδιόρατος εδώ, αφού το υγρό στοιχείο είναι η μεγαλύτερη του εμμονή (συνυπολογίστε και το λιώσιμο του δεύτερου Εξολοθρευτή). Όμως, δεν σκηνοθετεί αυτός, κι αντί αυτού αναλαμβάνει ο «αυτόματος σκηνοθέτης». Καμία δημιουργική ματιά, κανένα κόλπο για να γίνει ξεχωριστό το έργο, σαν να ξεπήδησε από τα 1980. Ίσως, ο Grierson (με πρώτη ταινία το… Kokoda) να φοβήθηκε περί του τι θα παραδώσει στον «μεγάλο», και να έκανε την ταινία ως φοιτητική εργασία…

Δράση, αγωνία κι όλα τα συναφή υπάρχουν σε γεμάτες δόσεις. Απλά, αν δεν είστε φαν των καταδύσεων, θα βρείτε πολύ βαρετά όλα όσα βλέπετε, και θα παρακαλάτε, όπως κι εγώ, να ξεπεταχτεί κανένα τερατάκι για να ανάψει το ενδιαφέρον. Από την άλλη, υπάρχει ένας τρόπος να δεις την ταινία αδράζοντας όλες τις αρετές της. Σαν ένα ντοκιουντράμα! Είναι εμπνευσμένη σε αληθινή ιστορία, διατηρεί μια άλφα σοβαρότητα και πασχίζει να παρέχει μια ρεαλιστική αληθοφάνεια. Αν όμως πας με την προϋπόθεση να δεις κάτι που ξεχωρίζει σαν θέαμα, μάλλον είσαι σε λάθος αίθουσα. Δίπλα, ξαναπαίζει την Άβυσσο…

Βαθμολογία: