Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Salmon Fishing in the Yemen

Ελληνικός Τίτλος: Ψαρεύοντας Σολομούς στην Υεμένη

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Salmon Fishing in the Yemen του Paul Torday.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ), πρώτου αντρικού ρόλου (Ewan McGregor) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Emily Blunt) στην ίδια κατηγορία.

Παραλειπόμενα

• Το σενάριο του Simon Beaufoy “απάλυνε” την πολιτική σάτιρα που είναι διάχυτη επί του βιβλίου.
• Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών ήταν και οι πρώτες επιλογές του Hallstrom.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 1/7/2012

Ένας σεΐχης (Αμρ Γουακέντ) θέλει να τροφοδοτήσει ένα ποτάμι στα ορεινά της Υεμένης με σολομό φερμένο από τον αγγλικό βορρά, ώστε να προσφέρει στους Γιεμενίτες ένα «διαλογιστικό» σπορ. Λόγω κακής πολιτικής-διπλωματικής εικόνας της Αγγλίας στο Αφγανιστάν, η υπεύθυνη του γραφείου τύπου του Βρετανού πρωθυπουργού, Πατρίσια Μάξγουελ (Κριστίν Σκοτ Τόμας), σκέφτεται να προωθήσει το σχέδιο του (μια καλή σχέση με τον αραβικό κόσμο) και ζητάει να αγκαζάρουν έναν ειδήμονα – τελικά, τον απρόθυμο δημόσιο υπάλληλο στον τομέα αλιείας Δρ Άλφρεντ Τζόουνς (Γιούαν ΜακΓκρέγκορ) – να αναλάβει το όλο βιο-τεχνικό μέρος. Ρόλο πειθούς αναλαμβάνει η P.R του σεΐχη στην Αγγλία, Χάριετ (Έμιλι Μπλαντ).

Ένας «φιλοσοφημένος» σεΐχης, αν ήθελε να βοηθήσει τον λαό του, θα φρόντιζε πρωτίστως να κάνει νοσοκομεία και σχολεία. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει και πιο ποιητικά όνειρα όπως αυτό, το σενάριο όμως θα έπρεπε να τον ζωγραφίσει γενικότερα ως ευεργέτη. Δεν θα ήταν τόσο δα απίθανη μια τέτοια περίπτωση πλουσίου – αν και μέσα σε μια μυθοπλασία μοιάζει πάντα χλωμή. Από τη στιγμή, όμως, που τον έχεις σκιαγραφήσει έτσι επιπόλαια, αυτομάτως ορίζεις το στοχαστικό πλαίσιο του φιλμ στην περιοχή τής πολιτικά (από κάθε άποψη) αφελούς χολιγουντιανής ρομαντικής κομεντί της δεκαετίας του 1930 και του 1940. Πράγματι, υπό τη φιλοσοφική σκέπη του σεΐχη, ο καλός Δρ Άλφρεντ και η καλή Χάριετ θα προσεγγίσουν σταδιακά και μετ’ εμποδίων ο ένας τον άλλο, κόντρα στις πεποιθήσεις τους και κόντρα στις σχέσεις που ήδη είχαν (εκείνος εργασιομανή σύζυγο, εκείνη στρατιώτη στην Ασία) με την γνώριμη μέθοδο της ρομ-κομ που υποστηρίζουν δυο σωστοί ηθοποιοί που ξέρουν να κλιμακώνουν τις ψυχολογικές τους μεταπτώσεις όμορφα και υπαινικτικά. Ωστόσο, χωρίς ο Λάσε Χάλστρομ να καταθέτει τίποτε αξιοσημείωτο, σίγουρα κάτι λιγότερο κι από το ούτως ή άλλως χαριτωμένο αλλά μέτριο Chocolat.

Το περίεργο, όμως, είναι ότι το φιλμ δεν είναι ένα, αλλά… δύο. Γιατί στο μέρος που αφορά την εκπρόσωπο τύπου Κριστίν Σκοτ Τόμας (δίνει ρεσιτάλ), έχουμε ένα εξαιρετικό δείγμα αγγλικής σάτιρας πάνω στο πολιτικό μάρκετινγκ – με καταγωγή από τα «Yes Minister-Prime Minister» – που τσακίζει κόκαλα και που είναι σκέτη απόλαυση. Αν ο Χάλστρομ διαμόρφωνε όλο το φιλμ πάνω σε αυτό το ύφος, θα είχαμε ένα πολύ καλύτερο έργο. Αλλά φαίνεται, του αρέσουν τα κλασικά παλιά παραμύθια.

Βαθμολογία: