Το πορτρέτο μιας καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας που βασανίστηκε από την ίδια την εύθραυστη φύση του. Τα μεγάλα πάθη και οι αυταπάτες καθώς επίσης και το ανοικονόμητο ταλέντο του μεγάλου σχεδιαστή μόδας Υβ Σεν Λοράν συνθέτουν έναν ύμνο για την άσωτη ζωή ενός αμετανόητου μπον-βιβέρ επικεντρωμένο στα χρυσά του χρόνια (1965-76).
Σκηνοθεσία:
Bertrand Bonello
Κύριοι Ρόλοι:
Gaspard Ulliel … Yves Saint Laurent
Jeremie Renier … Pierre Berge
Louis Garrel … Jacques de Bascher
Lea Seydoux … Loulou de la Falaise
Amira Casar … Anne-Marie Munoz
Aymeline Valade … Betty Catroux
Valeria Bruni Tedeschi … Κα Duzer
Jasmine Trinca … Talitha Getty
Valerie Donzelli … Renee
Dominique Sanda … Lucienne Saint Laurent
Helmut Berger … Yves Saint Laurent (1989)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Bertrand Bonello, Thomas Bidegain
Παραγωγή: Eric Altmayer, Nicolas Altmayer, Christophe Lambert
Μουσική: Bertrand Bonello
Φωτογραφία: Josee Deshaies
Μοντάζ: Fabrice Rouaud
Σκηνικά: Katia Wyszkop
Κοστούμια: Anais Romand
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Saint Laurent
- Ελληνικός Τίτλος: Saint Laurent: Η Χρυσή Εποχή
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Yves Saint Laurent (2014)
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
- Βραβείο Cesar κοστουμιών. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Gaspard Ulliel), δεύτερο αντρικό ρόλο (Louis Garrel και Jeremie Renier), φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικά και ήχο.
- Επίσημη πρόταση της Γαλλίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Δεύτερη στη σειρά και μέσα στην ίδια χρονιά βιογραφία του διάσημου μόδιστρου, μετά το Yves Saint Laurent του Jalil Lespert.
- Την ιδέα για μια βιογραφία του γάλλου σχεδιαστή, και μάλιστα με πρωταγωνιστή τον Gaspard Ulliel, την είχε πρώτα ο Gus Van Sant, αλλά η ταινία δεν έγινε ποτέ. Στον ηθοποιό όμως είχε μείνει ένα κρίμα που δεν έπαιξε τον Yves Saint Laurent, κάτι που του ικανοποιήθηκε με την παρούσα παραγωγή. Διόλου τυχαία, οι γονείς του ηθοποιού ενεργοποιούνταν στον χώρο της μόδας.
- Ο Bertrand Bonello δεν είχε τα απαιτούμενα χρήματα για να νοικιάσει στούντιο, αλλά η υπεύθυνη για τα σκηνικά κατάφερε να βρει δύο άδεια κτήρια στο Παρίσι, που μετατράπηκαν σε στούντιο για το φιλμ. Όπως βέβαια δήλωσε ο διευθυντής φωτογραφίας Josee Deshaies, ήταν ιδιαίτερα δύσκολη η δουλειά εντός των αυτοσχέδιων αυτών στούντιο.
- Για την ταινία, ο Ulliel χρειάστηκε να χάσει 12 κιλά.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 15/11/2015
Δύο ταινίες για τον Ιβ Σεν Λοράν την ίδια χρονιά! Η πρώτη, του Τζαλίλ Λεσπέρ, ήταν μια ακαδημαϊκή, δημοσιογραφική, άνευρη εξιστόρηση σχετική με το «ντροπαλό καλό παιδί». Η παρούσα και δεύτερη από τον πάντα εικονοκλάστη Μπερτράν Μπονελό («Le Pornographe», «L’Apollonide») αποτελεί ένα εικαστικό όργιο που παρουσιάζει τη ζωή του τρομερού παιδιού της παγκόσμιας μόδας υπό τον πρίσμα των καταχρήσεων, μέσα στις οποίες έζησε την εποχή της μέγιστης δημιουργικότητας του. Ωστόσο, αυτή η υπερβολή από φτερά και πούπουλα, σεξ ναρκωτικά και αλκοόλ, το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργήσει ένα ηθελημένο αρτίστικο κιτς που ικανοποιεί μάλλον τον ναρκισσισμό του Μπονελό, παρά ερμηνεύει τον άνθρωπο-καλλιτέχνη και φαινόμενο Λοράν. Εξαιρετική, ωστόσο, η ερμηνεία του Γκασπάρ Ουλιέλ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
