Γαλλία, δεκαετία των 1950. Μια νεαρή Γαλλίδα γίνεται το σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς. Το 1954, η 19χρονη Φρανσουάζ Σαγκάν εκτοξεύεται στην επιτυχία με το μυθιστόρημα Καλημέρα Θλίψη. Επιδεικτική και σκανδαλιστική, πάντα ζούσε τη ζωή τη ζωή της στα άκρα. Κέρδισε κι έχασε περιουσίες στη ρουλέτα, αγόρασε και τράκαρε πανάκριβα αμάξια, μέθυσε, χόρεψε κι άφησε πίσω της μια ουρά από εραστές.
Σκηνοθεσία:
Diane Kurys
Κύριοι Ρόλοι:
Sylvie Testud … Francoise ‘Sagan’ Quoirez
Pierre Palmade … Jacques Chazot
Jeanne Balibar … Peggy Roche
Arielle Dombasle … Astrid
Lionel Abelanski … Bernard Frank
Guillaume Gallienne … Jacques Quoirez
Denis Podalydes … Guy Schoeller
Samuel Labarthe … Rene Julliard
Gwendoline Hamon … Suzanne Quoirez
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Diane Kurys, Claire Lemarechal, Martine Moriconi
Παραγωγή: Alexandre Arcady, Diane Kurys
Μουσική: Armand Amar, Julien Baril
Φωτογραφία: Michel Abramowicz
Μοντάζ: Sylvie Gadmer
Σκηνικά: Alexandra Lassen
Κοστούμια: Nathalie du Roscoat
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Sagan
- Ελληνικός Τίτλος: Sagan
- Διεθνής Τίτλος: Sagan: Des Bleus a l’Ame
- Εναλλακτικός Τίτλος: Sagan: Un Charmant Petit Monstre
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Sylvie Testud), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Jeanne Balibar) και κοστούμια στα Cesar.
Παραλειπόμενα
- Αρχικά γυρίστηκε για τη γαλλική τηλεόραση, όπου θα προβάλλονταν σε δύο μέρη με συνολική διάρκεια τριών ωρών. Αφού όμως το είδε ο Luc Besson, αποφάσισε να αναλάβει μια κινηματογραφική του διανομή, που απαιτούσε την περικοπή του σε μικρότερη διάρκεια. Έτσι, τον Ιούνιο έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες, ενώ σε δυόμιση μήνες προβλήθηκε στη μικρή οθόνη ολοκληρωμένο.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/7/2011
Δεν είναι όμορφο πράγμα η απομυθοποίηση, ειδικά όταν αφορά πρόσωπα που έχεις λατρέψει. Δεν μιλάω για τη Σαγκάν, αλλά για την Diane Kurys, μία από τις σημαντικότερες γυναίκες δημιουργούς της 7ης τέχνης. Το πρόβλημα ξεκινά με το όλο εγχείρημα. Η σκηνοθέτις δεν το βλέπει όπως ρεαλιστικά κοιτούσε την κοινωνία στα 1980, αλλά όπως την κοιτούν οι σύγχρονοι γάλλοι κινηματογραφιστές και δη οι τηλεοπτικοί. Από το τελικό αποτέλεσμα πασχίζεις να αρδεύσεις πλεονεκτήματα, περισσότερο ίσως για να μην αποδεχτείς πως έχασες δύο ώρες από τη ζωή σου τσάμπα. Φανταστείτε να το βλέπαμε και στην τηλεοπτική του διάρκεια των τριών ωρών…
Οι ηθοποιοί είναι καλοί. Είναι καλοί, έτσι κι αλλιώς. Με τη λογική μιας συμπυκνωμένης σαπουνόπερας, έχουμε τουλάχιστον αυτούς. Όμως, η Kurys έχει γράψει ένα σενάριο που δεν αποκαλύπτει τίποτα για την περιπετειώδη ζωή μιας γυναίκας που άφησε εποχή και για την ίδια της την καθημερινότητα. Αυτό το ανιαρό σενάριο το περιλούζει με μια εξίσου ανιαρή σκηνοθεσία, που στην τηλεόραση βοηθάει να περάσει η ώρα, αλλά επί της μεγάλης οθόνης είναι ικανή να σε αποκοιμίσει. Αν, πάλι, έχεις ήδη εντρυφήσει στη ζωή της Σαγκάν, ίσως βρεις ενδιαφέρουσα την απλή οπτικοποίηση περιστατικών του βίου της, και ειδικά αν είσαι σε προχωρημένη ηλικία, θα εκτιμήσεις την αίσθηση του παλιομοδίτικου. Το ότι δεν μπορώ να μηδενίσω την ταινία, στηρίζεται πρώτα στους ερμηνευτές της, και κατά δεύτερον στην αμφιβολία περί των προθέσεων της σκηνοθέτιδας (και των περιορισμών που είχε λόγω μικρής οθόνης).
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
