Μια σάτιρα της ζωής στη σύγχρονη Ελλάδα, όπου παρουσιάζεται μέσα από μια σειρά από διαφορετικές ιστορίες με κεντρικό γνώμονα το σεξ. Παρακολουθούμε πολλά και διαφορετικής κουλτούρας και κοινωνικής τάξης ζευγάρια, και τη σχέση τους με το σεξ σε παράλληλες ιστορίες, που έχουν ως επίκεντρο δράσης την Αθήνα.

Σκηνοθεσία:

Μιχάλης Ρέππας

Θανάσης Παπαθανασίου

Κύριοι Ρόλοι:

Αλέξανδρος Αντωνόπουλος … Δρ Απόστολος Δρούγκας

Μίνα Αδαμάκη … Χλόη

Σπύρος Παπαδόπουλος … Φαίδων

Ρένια Λουϊζίδου … Άννα

Μιχάλης Ρέππας … Γιάννης

Βάσω Γουλιελμάκη … Βιβή

Χάρης Γρηγορόπουλος … Ανέστης

Κρατερός Κατσούλης … Στάθης

Κώστας Κόκλας … Πάνος

Μαρία Καβογιάννη … Ρούλα

Ελένη Καστάνη … Γεωργία

Βλαδίμηρος Κυριακίδης … Αλέξης

Θοδωρής Κώτσης … Στέφανος

Δημήτρης Μαυρόπουλος … Στέλιος

Γιώργος Πυρπασόπουλος … Δημήτρης

Αριέττα Μουτούση … Καίτη

Πηνελόπη Πιτσούλη … Κάτια

Μίρκα Παπακωνσταντίνου … Τάνια

Χρήστος Τσάγκας … Θανάσης Χριστοφορίδης

Παύλος Χαϊκάλης … Κώστας

Τάσος Χαλκιάς … Αντώνης

Μίμης Χρυσομάλλης … Γιώργος

Ιεροκλής Μιχαηλίδης … Βαρδούσης

Σπεράντζα Βρανά … Ρομπέρτα

Τζέση Παπουτσή … η σύζυγος του Βαγγέλη

Εβελίνα Παπούλια … Μαίρη

Υβόννη Μαλτέζου … Μαρία Χριστοφορίδου

Άννα Παναγιωτοπούλου … Ρένα Δρούγκα

Μαίρη Σταυρακέλη … Βέρα

Βίκυ Κουλιανού … Βερόνικα

Ελένη Γερασιμίδου … ασθενής

Τζίμης Πανούσης … παπάς

Νένα Μεντή … δημοσιογράφος

Δημήτρης Καταλειφός … δημοσιογράφος

Χριστίνα Τσάφου … Παναγιώτα

Ζωή Βουδούρη … πεθερά

Άννα Κυριακού … ψυχίατρος

Αθηνά Μερτύρη … Νταίζυ Μορένου

Χρήστος Σιμαρδάνης … σκηνογράφος

Χάρης Σώζος … φωτογράφος

Χρήστος Ευθυμίου … υπάλληλος στούντιο

Ανδρέας Βουτσινάς … υπεύθυνος κάστινγκ

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου … εκφωνήτρια ειδήσεων

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Μιχάλης Ρέππας, Θανάσης Παπαθανασίου

Παραγωγή: Τάσος Παπανδρέου

Φωτογραφία: Κωστής Γκίκας

Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Σκηνικά: Έβελυν Σιούπη

Κοστούμια: Έβελυν Σιούπη

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Safe Sex
  • Διεθνής Τίτλος: Safe Sex

Παραλειπόμενα

  • Παρά τις μέτριες ως αρνητικές κριτικές, αποτέλεσε εισπρακτικό φαινόμενο, φτάνοντας σε ύψος περίπου 1.200.000 εισιτηρίων (σύμφωνα με άλλες πηγές, έφτασε στο 1μιση εκατομμύριο). Εκείνη την εποχή έγινε η πλέον εμπορική ελληνική ταινία στη χώρα μας, μέχρι τουλάχιστον το 2003 και την Πολίτικη Κουζίνα. Πέρα όμως από την αμφιλεγόμενη κριτική και εκ του κοινού, ήταν σημείο μηδέν για την επιστροφή του ελληνικού κοινού ξανά πίσω στις εγχώριες παραγωγές.
  • Την παραγωγή ανέλαβε το Mega Channel με την Παπανδρέου Α.Ε., ενώ η Σπέντζος είχε τη διανομή.
  • Κινηματογραφικό ντεμπούτο για αρκετούς ηθοποιούς, μεταξύ αυτών των: Μαρία Καβογιάννη, Ελένη Καστάνη, Μαίρη Σταυρακέλη, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Εβελίνα Παπούλια.
  • Το 2004, ήρθε και η τηλεοπτική σειρά Safe Sex από το ίδιο δημιουργικό δίδυμο. Ξεκίνησε στο συνδρομητικό Filmnet, ενώ έπειτα συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα του Mega Channel.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Χρήστος Δάντης τραγουδάει το 24000 Baci του Adriano Celentano, και το κάνει εκ νέου επιτυχία στην Ελλάδα.
  • Η Αθηνά Μερτύρη ακούγεται στους τίτλους με το Ειν’ η Αγάπη Χίμαιρα, ενώ εδώ κάνει την έσχατη κινηματογραφική της εμφάνιση.
  • Η Αλέξια διασκευάζει το κλασικό Put the Blame on Mame.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 24/7/2015

Η περιβόητη ταινία-εισπρακτικό φαινόμενο του ελληνικού κινηματογράφου αποτελεί περισσότερο μια σπουδή πάνω στην ψυχολογία του μέσου θεατή, παρά την αποδοχή ότι έχουμε μια καλή σάτιρα. Το τηλεοπτικά ζυμωμένο δημιουργικό δίδυμο των Μιχάλη Ρέππα, Θανάση Παπαθανασίου δανείζεται τα πάντα από τη μικρή οθόνη (από δομή σεναρίου, ως ένα καστ με ελάχιστη εμπειρία σε κινηματογραφικά πλατό) και το εμπλουτίζει με αυτό που η τηλεόραση απαγορεύει: την αθυροστομία. Μια συνταγή που αποδείχτηκε ακαταμάχητη αυτή την πρώτη φορά που εμφανίστηκε, αλλά όχι διαχρονική για όποιον άλλον την επανέλαβε. Αναζητώντας καλά στοιχεία, μια και η ταινία δεν είναι ούτε κακή, το σύνολο των ηθοποιών είναι πρόσχαρο, ενώ ανάμεσα στις πολλές αδιάφορες σκηνές, ξεπετάγονται και κάποιες που σε κρατάνε. Άνισο στη δομή του, αλλά και σχετικά ασύνδετο νοηματικά, με την παλιά λογική των σπονδυλωτών ιταλικών κομεντί της δεκαετίας του 1960. Αν επιχειρούνταν μια δόση σοβαρότερης σάτιρας, πέρα από τον γενικό χαβαλέ, θα είχαμε σίγουρα καλύτερο αποτέλεσμα.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

20 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *