Ροζέτα

Το βράδυ προτού κοιμηθεί, η Ροζέτα κάνει την εξής συζήτηση με τον εαυτό της: «Το όνομά σου είναι Ροζέτα. Το όνομά μου είναι Ροζέτα. Βρήκες μια δουλειά. Βρήκα μια δουλειά. Έχεις έναν φίλο. Έχω έναν φίλο. Έχεις μια φυσιολογική ζωή. Έχω μια φυσιολογική ζωή. Δεν θα πέσεις στην παγίδα. Δεν θα πέσω στην παγίδα. Καληνύχτα. Καληνύχτα». Η Ροζέτα είναι μια κοπέλα αποφασισμένη να βρει μια δουλειά πάση θυσία. Δραπετεύει από τον κόσμο της αλκοολικής μητέρας της, μιας αλήτισσας που ζει σ’ ένα ετοιμόρροπο τροχόσπιτο και εγκαταλείπει την κόρη της στην αρχή της ιστορίας, αφήνοντάς τη να τα βγάλει πέρα μόνη της. Η Ροζέτα βλέπει την άβυσσο να χάσκει μπροστά της και θα κάνει τα πάντα για να την αποφύγει. Η Ροζέτα έχει εμμονή με τον φόβο της αφάνειας, της ντροπής τού να μην ανήκεις κάπου. Θέλει μια φυσιολογική ζωή, μαζί τους, ανάμεσά τους.

Σκηνοθεσία:

Jean-Pierre Dardenne

Luc Dardenne

Κύριοι Ρόλοι:

Emilie Dequenne … Rosetta

Fabrizio Rongione … Riquet

Anne Yernaux … η μητέρα

Olivier Gourmet … το αφεντικό

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne

Παραγωγή: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne, Laurent Petin, Michele Petin

Μουσική: Jean-Pierre Cocco

Φωτογραφία: Alain Marcoen

Μοντάζ: Marie-Helene Dozo

Σκηνικά: Igor Gabriel

Κοστούμια: Monic Parelle

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Rosetta
• Ελληνικός Τίτλος: Ροζέττα [αυθεντικός]
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ροζέτα

Κύριες Διακρίσεις

• Χρυσός Φοίνικας, βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Emilie Dequenne) και βραβείο οικουμενικής επιτροπής στο φεστιβάλ Κανών.
• Υποψήφιο για υποσχόμενη ηθοποιό (Emilie Dequenne) στα Cesar.
• Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και γυναικεία ερμηνεία (Emilie Dequenne) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
• Επίσημη πρόταση του Βελγίου για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

• Εδώ κάνει ντεμπούτο η Emilie Dequenne.
• Το όνομα της κεντρικής ηρωίδας είναι φόρος τιμής στην ιταλίδα συγγραφέα Rosetta Loy.
• Σύμφωνα με τον πρόεδρο του φεστιβάλ Κανών, Gilles Jacob, ήταν η πιο γρήγορη απόφαση για βράβευση με Χρυσό Φοίνικα.
• Κοινή πεποίθηση στο Βέλγιο είναι ότι ο νόμος που προστατεύει τον βασικό μισθό των ανηλίκων ήρθε λόγω αυτής της ταινίας. Επί αυτού κι έχει μείνει γνωστός ως “νόμος Ροζέτα”. Η αλήθεια όμως, όπως επισήμαναν σε συνέντευξη τους και οι δύο δημιουργοί, ήταν πως η υπογραφή του νόμου προϋπήρχε, και απλά συνέπεσε με την έξοδο της ταινίας.