Για τον 5χρονο Τζακ, το δωμάτιο αυτό είναι ολόκληρος ο κόσμος. Εδώ γεννήθηκε κι εδώ αυτός και η «Μα» τρώνε, κοιμούνται, παίζουν, μαθαίνουν. Αλλά για τη Μα αυτό το δωμάτιο είναι μια φυλακή, στην οποία υποχρεούται να παραμένει επί 7 χρόνια από τα 19 της, από τη στιγμή που την απήγαγε ο Νικ. Με ισχύ την αγάπη της προς τον Τζακ, η Μα κατάφερε να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο σε αυτό το δωμάτιο διαστάσεων 3Χ3.
Σκηνοθεσία:
Lenny Abrahamson
Κύριοι Ρόλοι:
Jacob Tremblay … Jack Newsome
Brie Larson … Joy ‘Ma’ Newsome
Joan Allen … Nancy Newsome
William H. Macy … Robert Newsome
Sean Bridgers … γέρο-Nick
Tom McCamus … Leo
Amanda Brugel … αστυνομικός Parker
Joe Pingue … αστυνομικός Grabowski
Cas Anvar … Δρ Mittal
Wendy Crewson … τηλεπαρουσιάστρια
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Emma Donoghue
Παραγωγή: David Gross, Ed Guiney
Μουσική: Stephen Rennicks
Φωτογραφία: Danny Cohen
Μοντάζ: Nathan Nugent
Σκηνικά: Ethan Tobman
Κοστούμια: Lea Carlson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Room
- Ελληνικός Τίτλος: Το Δωμάτιο
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Room της Emma Donoghue.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Brie Larson). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και διασκευασμένο σενάριο.
- Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Brie Larson) σε δράμα. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (στην κατηγορία δράμα) και σενάριο.
- Βραβείο Bafta πρώτου γυναικείου ρόλου (Brie Larson). Υποψήφιο για σενάριο.
- Καλύτερη ταινία και 8 ακόμα βραβεία στα εθνικά βραβεία του Καναδά.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και σενάριο στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Καλύτερη ταινία και ακόμα 5 βραβεία στα εθνικά βραβεία της Ιρλανδίας.
- Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Τορόντο.
Παραλειπόμενα
- Η Emma Donoghue μετέτρεψε το μυθιστόρημα της σε σενάριο, πριν καν το πρώτο βγει σε κυκλοφορία. Πίστευε εξαρχής ότι έπρεπε να μεταφερθεί σε ταινία, λόγω της δομής του. Οι πρώτες προσφορές που της έγιναν για να βγει στον κινηματογράφο απορρίφθηκαν από την ίδια, λόγω δημιουργικών διαφορών. Ο Lenny Abrahamson την προσέγγισε μέσω 10σέλιδου fan-letter, δίχως να γνωρίζει ότι υπήρχε έτοιμο σενάριο, πετυχαίνοντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη της.
- Η συμμετοχή της Donoghue δεν εξαντλήθηκε με τη μία εβδομάδα που έκανε την τελική επεξεργασία σεναρίου μαζί με τον Abrahamson, αλλά πήρε σημαντικές αποφάσεις και για το σύνολο της παραγωγής. Ήταν και αυτή που εξασφάλισε τα κεφάλαια από τον Καναδά, προτείνοντας να γίνουν τα γυρίσματα στο Τορόντο.
- Το επώνυμο του τίτλου δωμάτιο κατασκευάστηκε στα στούντιο Pinewood του Τορόντο, σχεδιασμένο έτσι ώστε να μπορεί να ανοίγει και να βολεύει τις κινήσεις του κινηματογραφικού συνεργείου (8 κάμερες). Οι διαστάσεις του ήταν ακριβώς 3,4 × 3,4 μέτρα, ενώ τη “διακόσμηση” του ανέλαβαν οι ίδιοι οι ηθοποιοί.
- Για την ιδιαίτερη εικόνα της ταινίας επιστρατεύτηκε η κάμερα Red Epic Dragon με φιλμ Panavision Primos.
- Για τον ρόλο της Τζόι, υποψήφιες ήταν οι: Emma Watson, Rooney Mara, Shailene Woodley και Mia Wasikowska.
- Ο Abrahamson επέλεξε την Brie Larson παρακολουθώντας τη στο Μικρά Όμορφα Πλάσματα (Short Term 12) του 2013.
- Πριν επιλεχθεί ο 7χρονος Jacob Tremblay από το Βανκούβερ, οι δημιουργοί είδαν σε οντισιόν ντουζίνες αγοριών.
- Πρόκειται για ανεξάρτητη ταινία που δεν ξεπέρασε ένα μπάτζετ 13ών εκατομμυρίων δολαρίων. Τα έσοδα όμως έφτασαν στα 36,3.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 6/1/2016
Δωμάτιο κλειστό, ερμητικά σφραγισμένο και κλειστοφοβικό. Γενναιόδωρο σε συναισθήματα, αγωνία και τροφή για σκέψη. Κι αυτό στο πρώτο μισό. Γιατί στη συνέχεια συμβαίνει η εξής παραδοξότητα: η ταινία αποκλίνει του συναισθηματικού της υποβάθρου. Και είναι παράδοξο, γιατί η συγγραφέας του ομότιτλου βιβλίου, που στην κινηματογραφική διασκευή εκτελεί χρέη σεναριογράφου, μένει στην επίπεδη ψυχολογική καταγραφή, χωρίς να αναζητεί σε βάθος αιτίες, αιτιατά και συνέπειες, δυσκολευόμενη στην σκιαγράφηση της κοινωνικής συνοχής και της προσαρμογής έγκλειστων, με κάθε έννοια, ανθρώπων, σε ένα περιβάλλον διχαστικό στο οποίο αμφισβητείται η ελευθερία ως όρος.
Είναι σαφώς η πιο αμφιλεγόμενη, όχι θεματικά αλλά κινηματογραφικά, ταινία της χρονιάς. Και λέω κινηματογραφικά, αφού από μόνη της η ίδια η ζωή έρχεται να αναιρέσει τη φαντασία και να επιβεβαιώσει και τα πιο διεστραμμένα μυαλά. Η Brie Larson υπερβαίνει εαυτόν, όμως η έκπληξη γίνεται από τον μικρό Jacob Tremblay (πραγματική αποκάλυψη), σε μία ερμηνεία που σε ένα δικαιότερο κινηματογραφικό σύμπαν θα έπρεπε να συζητηθεί περισσότερο και από της κεντρικής πρωταγωνίστριας. Εν προκειμένω, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με δύο ταινίες, μέσα στο ίδιο φιλμ, ένα πρώτο αριστουργηματικό μέρος, συμβολικό, βαθύ και υπεραναλυτικό, μα και σκηνοθετικά οξυδερκές και καλλιτεχνικά ανανεωτικό. Και ένα δεύτερο, σεναριακά άστοχο, με το χαρακτήρα της Joy `Ma` Newsome να μένει σε σημεία μετέωρος, με περιττές αφηγηματικές υπερβάσεις και σκηνοθετικά συμβατικό, με τον Lenny Abrahamson να προσδίδει περισσότερη εμπιστοσύνη στον φακό ως μέσο παρά στις ίδιες του τις ικανότητες. Φιλμ συγκεχυμένο, που περνάει τη βαθμολογική βάση και βλέπεται με ενδιαφέρον ως ένα ιδιαίτερο ανεξάρτητο δημιούργημα, αφήνοντας θετική εντύπωση, φτιαγμένο από τα χέρια δύο δημιουργών οι οποίοι μπερδεύουν και μπερδεύονται, διχάζουν και διχάζονται στο δρόμο προς την υλοποίηση ενός οράματος που θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να αποτελέσει ίσως την καλύτερη ταινία της χρονιάς.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
