Ο Ρον Χάλασε (2021) ⋆ Filmy.gr

ΣΥΝΟΨΗ

Στο μέλλον, η τεχνολογία του “ρομπότ-φούσκα” παρέχει τον ιδανικό τεχνικής νοημοσύνης φίλο σε κάθε άνθρωπο. Σε όλους, εκτός από τον Μπάρνεϊ. Αυτός μοιράζει τη μοναξιά του με τον εφευρέτη πατέρα του και την εκκεντρική βουλγάρα γιαγιά του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ήθελε ένα δικό του “ρομπότ-φούσκα”, το αντίθετο μάλιστα. Έτσι, όταν ο πατέρας του του φέρνει ένα ελλαττωματικό μοντέλο για τα γενέθλια του, η ζωή του θα αλλάξει για πάντα, όχι όμως κατά ανάγκη προς το καλύτερο. Ο νέος του μικρός φίλος, ο Ρον, αντί να σκορπίζει ευτυχία… σκορπά το χάος. Είναι στο χέρι του Μπάρνεϊ να του διδάξει πώς να είναι φιλικός, αλλιώς τον περιμένει η διακοπή λειτουργίας.

Σκηνοθεσία:

Sarah Smith

Jean-Philippe Vine

Octavio E. Rodriguez (βοηθητικός)

Κύριοι Ρόλοι:

Zach Galifianakis … Ron (φωνή)

Jack Dylan Grazer … Barney Pudowski (φωνή)

Olivia Colman … Donka (φωνή)

Ed Helms … Graham Pudowski (φωνή)

Justice Smith … Marc (φωνή)

Rob Delaney … Andrew Morris (φωνή)

Kylie Cantrall … Savannah Meades (φωνή)

Ricardo Hurtado … Rich Belcher (φωνή)

Marcus Scribner … Alex (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Peter Baynham, Sarah Smith

Παραγωγή: Lara Breay, Julie Lockhart

Μουσική: Henry Jackman

Μοντάζ: David Burrows, James Cooper, Sim Evan-Jones

Σκηνικά: Nathan Crowley, Aurelien Predal

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Ron’s Gone Wrong
Ελληνικός Τίτλος: Ο Ρον Χάλασε

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Πρώτη ταινία του βρετανικού στούντιο Locksmith Animation. Κι ενώ αρχικά η νέα εταιρία είχε κλείσει συνεργασία με την Paramount Animation, εντέλει η ταινία παράχθηκε με τη βοήθεια της 20th Century Animation.
Ήταν αρχικά προγραμματισμένο για τον Νοέμβριο του 2020, αλλά η πανδημία το πήγε έναν χρόνο αργότερα.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Βαγγέλης Καζλαρής (Μπάρνεϊ), Ράντου Πουϊάνου (Ρον), Χρήστος Θάνος (Γκράχαμ), Έφη Θανοπούλου (Ντόνκα), Θοδωρής Σμέρος (Άντριου), Πάρις Παρασκευάδης-Πλάνετς (Μαρκ), Πέγκυ Μανωλά (Σαβάνα), Νικόλας Ζωζός (Ριτς), Λητώ Αμπατζή, Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Ειρήνη Βαλατσού, Τίτος Γρηγορόπουλος, Δανάη Δημοπούλου, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Στέλιος Ευαγγελάτος, Μαργαρίτα Ευαγγελάτου, Χίλντα Ηλιοπούλου, Κωνσταντίνα Κορδούλη, Πάρης Λεόντιος, Άγγελος Λιάγκος, Ξένια Ντάνια, Αρετή Πασχάλη, Μαρία Πλακίδη, Ανδρέας Ρήγας, Μαριαλένα Ροζάκη, Δημήτρης Σάρλος, Δανάη Τσούμου, Νικορέστης Χανιωτάκης, Γιάννης Χασιώτης. Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Πλακίδη. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου. Στοίχοι: Λητώ Αμπατζή.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο Liam Payne ερμηνεύει το Sunshine για την ταινία.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 19/10/2021

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι μια ταινία που απευθύνεται πρωτίστως σε παιδιά θα έχει στον πυρήνα της ένα παγκόσμιο θέμα της βασικής ανθρώπινης ύπαρξης, και εδώ για ακόμα μία φορά το θέμα αυτό είναι η φιλία. Η νεοϊδρυθείσα Locksmith Animation κατορθώνει, εν μέρει χάρη στην τεχνολογική πρόσβαση που προσφέρει η εποχή μας στο ψηφιακό κινούμενο σχέδιο, να παίξει στο ίδιο τερέν με την κραταιά Pixar, όχι μόνο στη δημιουργία του λευκού χαριτωμένου ρομπότ Ρον που είναι εφάμιλλο με τον παρόμοιας λογικής Μπέιμαξ του ντισνεϊκού “Big Hero 6”, αλλά και σε επίπεδο ιστορίας.

Στις φωνές συναντάμε τον Jack Dylan Grazer, που εκπροσωπεί ιδανικά για ακόμα μία φορά φέτος μετά τον “Luca” τον επί της οθόνης παιδικό εαυτό μας, ενώ ο Zach Galifianakis στη φωνή του ελαττωματικού ρομπότ Ρον επιτυγχάνει μια ελαστικότητα με τη φωνή του εφάμιλλη με αυτή που χαρακτηρίζει το πρόσωπο του Jim Carrey, ικανή να βγάλει όλο το γέλιο και τη συγκίνηση που απαιτείται, ενίοτε και ταυτόχρονα.

Ένα από τα στοιχεία στα οποία η ταινία πετυχαίνει διάνα είναι ο συνδυασμός του διαχρονικού θέματος της φιλίας με το απολύτως σύγχρονο πλαίσιο της social-media εποχής που παίζει καίριο ρόλο και στην πλοκή και πυροδοτεί τη μεγάλη συνειδητοποίηση στην τελική της πράξη, και είναι στα υπέρ ότι πετυχαίνει τη συγκινησιακή φόρτιση του θεατή αποκλειστικά μέσα από τους χαρακτήρες και όχι με τη βοήθεια της εικονογραφίας που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αποτελεσματικότητα του “Luca”. Το πραγματικά ενδιαφέρον στο σενάριο είναι οι δυο διακριτές φάσεις που περνάει η σχέση του μοναχικού Μπάρνι με το νεοαποκτηθέν ρομποτάκι του: ενώ στην αρχή ο Μπάρνι διδάσκει στον Ρον τι πρέπει να κάνει ώστε να μπορεί να γίνει φίλος του αναλύοντας ουσιαστικά το τι σημαίνει να είσαι φίλος με κάποιον, στην πορεία, και μέσα από τις καταστάσεις, ο Ρον είναι αυτός που μαθαίνει στον Μπάρνι ότι η φιλία είναι έννοια αμφίδρομη και πρέπει κι εκείνος να μάθει αντίστοιχα να είναι φίλος μαζί του, κάτι που ελάχιστα αντιλαμβάνονται τόσο οι χαρακτήρες των ταινιών και αμέτρητων sitcom, όσο και οι σεναριογράφοι τους.

Από την άλλη, η μαγεία χάνεται αυτοστιγμεί όταν σε πρώτο πλάνο μπαίνει η επιχειρηματική ανηθικότητα που δυστυχώς αποδυναμώνει την τρίτη πράξη δίνοντας βάρος στον γραφικό σφετεριστή CEO της Bubble, μάλλον όχι τυχαία ηχητική παράφραση της Apple, ο οποίος μου έδωσε την εντύπωση ότι σχεδιάστηκε πάνω στην εμφάνιση του Tim Cooke. Το γεγονός ότι έχουμε δει πολύ πρόσφατα τον ίδιο χαρακτήρα στο “Free Guy” που υποδύθηκε με τεράστια γραφικότητα ο Taika Waititi, αλλά και στο “Venom” όπου ο χαρακτήρας του Riz Ahmed κραυγάζει Elon Musk, δείχνει μια οικουμενική αποδοχή ενός προβλήματος too-close-to-home για να παρουσιάζεται κωμικά στην τέχνη.

Μάλλον ένας κυνικός νους θα αντιδράσει με δυσαρέσκεια στο γλυκανάλατο φινάλε που παρουσιάζει τη λύση του προβλήματος που κινεί όλη την ιστορία σαν τελικά πολύ απλή, κατάλληλη ίσως στο πλαίσιο της παιδικότητας των ανήλικων πρωταγωνιστών, αλλά οι δημιουργοί του καταλήγουν είτε να αγνοούν είτε να μην μπορούν να αγγίξουν την ευρύτερη εικόνα της ανθρώπινης εμπειρίας που τόσο εξαιρετικά συναντάμε στις ιστορίες της Pixar.

Βαθμολογία: