Rogue One: A Star Wars Story (2016)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Γαλαξιακή Αυτοκρατορία είναι πλέον γεγονός και ο ένας μετά τον άλλον, οι πλανήτες υποτάσσονται στη δόλια δύναμη της. Επιτομή της ισχύς της είναι η κατασκευή ενός υπερσταθμού, του Άστρου του Θανάτου, ένας ολόκληρος τεχνητός πλανήτης που θα στεγάσει τα κέντρα εξουσίας της, όπως και το μυστικό της υπερόπλο. Οι Επαναστάτες όμως δεν μένουν αμέτοχοι, μιας και μια ομάδα μαχητών ετοιμάζεται να πετύχει το ακατόρθωτο: να κλέψουν τα σχέδια κατασκευής του Άστρου του Θανάτου, με κάθε κόστος, πριν είναι πολύ αργά.

Σκηνοθεσία:

Gareth Edwards

Κύριοι Ρόλοι:

Felicity Jones … Jyn Erso

Diego Luna … Cassian Andor

Donnie Yen … Chirrut Imwe

Wen Jiang … Baze Malbus

Ben Mendelsohn … Orson Krennic

Mads Mikkelsen … Galen Erso

Alan Tudyk … K-2SO

Riz Ahmed … Bodhi Rook

Forest Whitaker … Saw Gerrera

Guy Henry … κυβερνήτης Moff Tarkin

Jimmy Smits … Bail Organa

Alistair Petrie … στρατηγός Davits Draven

Genevieve O’Reilly … Mon Mothma

Ben Daniels … στρατηγός Antoc Merrick

Ian McElhinney … στρατηγός Jan Dodonna

Fares Fares … γερουσιαστής Vasp Vaspar

Jonathan Aris … γερουσιαστής Nower Jebel

Sharon Duncan-Brewster … γερουσιαστής Tynnra Pamlo

Valene Kane … Lyra Erso

James Earl Jones … Darth Vader (φωνή)

Anthony Daniels … C-3PO

Daniel Mays … Tivik

Andy de la Tour … στρατηγός Hurst Romodi

Geraldine James … Jaldine Gerams

Warwick Davis … Weeteef Cyubee

Angus Wright … κυβερνήτης

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Chris Weitz, Tony Gilroy

Στόρι: John Knoll, Gary Whitta

Παραγωγή: Simon Emanuel, Kathleen Kennedy, Allison Shearmur

Μουσική: Michael Giacchino

Φωτογραφία: Greig Fraser

Μοντάζ: John Gilroy, Colin Goudie, Jabez Olssen

Σκηνικά: Doug Chiang, Neil Lamont

Κοστούμια: David Crossman, Glyn Dillon

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Rogue One
Ελληνικός Τίτλος: Rogue One: A Star Wars Story
Εναλλακτικός Τίτλος: Rogue One: A Star Wars Story [προώθησης]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Star Wars Universe: η πλήρης λίστα ταινιών

Σεναριακή Πηγή

Χαρακτήρες franchise: Star Wars του George Lucas.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ ειδικών εφέ και ηχητικών εφέ.
Υποψήφιο για Bafta ειδικών εφέ και μακιγιάζ/κομμώσεων.

Παραλειπόμενα

Spin-off της διάσημης διαστημικής εποποιίας (πρώτο της σειράς Star Wars: Anthology Series της Disney), που τοποθετείται χρονικά πριν τα γεγονότα του Ο Πόλεμος των Άστρων (1977) και πέντε χρόνια μετά από αυτά της σειράς κινουμένων σχεδίων Star Wars Rebels.
Ο John Knoll είχε την ιδέα από το 2003 για τη δημιουργία spin-off ταινιών, αρχικά εν είδει τηλεοπτικών επεισοδίων της σειράς Star Wars: Underworld, που εντέλει ακυρώθηκε.
Ο Gary Whitta έγραψε το αρχικό σενάριο, αλλά μόλις ολοκληρώθηκε η δουλειά του, το στούντιο έκανε γνωστό πως δεν θα εμπλέκονταν περαιτέρω με την παραγωγή. Αρχικός αντικαταστάτης ήταν ο Simon Kinberg, αλλά κι αυτός έχασε τη θέση του από τον Chris Weitz. Όσο για τα επαναληπτικά γυρίσματα, αυτά ήταν εξολοκλήρου ευθύνη επί του κειμένου του Tony Gilroy. Christopher McQuarrie, Scott Z. Burns και Michael Arndt συνείσφεραν ο καθένας σε διαφορετικό στάδιο της παραγωγής, δίχως να εμφανίζονται στα κρέντιτ.
Ο Gareth Edwards φοβόταν ότι η Disney δεν θα ενέκρινε ποτέ ένα σκοτεινό φινάλε, και παρέδωσε σεναριακά ένα happy-end. Προς έκπληξη του, οι παραγωγοί δεν το χρειάστηκαν ποτέ το συγκεκριμένο.
Υποψήφιοι για διάφορους ρόλους ήταν οι: Joel Edgerton, Dominic West, Mark Strong, Taylor Kitsch, Joel Kinnaman, Sam Worthington, Charlie Hunnam και Gerard Butler.
Tatiana Maslany, Rooney Mara και Kate Mara πέρασαν από δοκιμαστικό για τον πρώτο γυναικείο ρόλο.
Peter Cushing (Wilhuff Tarkin) και Carrie Fisher (Leia Organa) αναβιώνονται ψηφιακά, κάτι όμως που βρήκε πολλούς επικριτές.
Γυρίστηκε με φακούς Ultra Panavision 70 lenses και κάμερες Arri Alexa 65 (για 6K).
Γυρίσματα έγιναν στην Ισλανδία, στις Μαλδίβες, στην Ιορδανία και στη Μεγάλη Βρετανία.
Ο Edwards εξήγησε στους φαν την τριπλή έννοια του τίτλου: τόσο ως στρατιωτικό σήμα από το Red Squadron της ορίτζιναλ ταινίας, όσο ως ο “απατεώνας” (η μετάφραση του rogue) του franchise (μια και δεν άνηκε στην κεντρική σειρά ταινιών), αλλά και εξηγώντας τον χαρακτήρα της Τζιν Έρσο.
Η ταινία καθυστέρησε να βγει λόγω του ότι έπεφτε κοντά με το Επικίνδυνη Αποστολή: Μυστικό Έθνος, με τις δύο ταινίες να μοιράζονται τη λέξη Rogue στον τίτλο τους. Η Paramount Pictures ήταν η πρώτη που είχε καταθέσει επίσημα τον τίτλο, και για την Disney δεν έμενε άλλη λύση από το να θέσει σε εμπάργκο την προώθηση του δικού της τίτλου μέχρι να βγει στις αίθουσες η ταινία με τον Tom Cruise.
Το πρώτο trailer είχε 30 εκατομμύρια θεάσεις μέσα στις πρώτες 29 ώρες σε Facebook κιαι YouTube.
Για την προώθηση κυκλοφόρησαν τα βιβλία Catalyst: A Rogue One Novel και το ομώνυμο με το σενάριο της ταινίας. Κάποιους μήνες μετά την πρεμιέρα, ακολούθησαν τα Star Wars: Rebel Rising, Guardians of the Whills και μια μίνι σειρά κόμικς από τη Marvel Comics.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Έγινε -τότε- η δεύτερη πιο εμπορική ταινία της μακράς σειράς, με εισπράξεις 1,058 δισεκατομμύρια δολάρια. Το τελικό της μπάτζετ ήταν 265 εκατομμύρια. Ήταν επίσης η δεύτερη πιο εμπορική ταινία της χρονιάς (πίσω από το Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος), ενώ “κάθισε” -προσωρινά- στην 20ή θέση των εμπορικότερων ταινιών όλων των εποχών.
Το 2022, η ταινία απέκτησε ένα τηλεοπτικό πρίκουελ στο Disney+. Η πετυχημένη σειρά Andor ήταν μια δημιουργία του Tony Gilroy, με τον Diego Luna να επαναλαμβάνει τον χαρακτήρα του.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Αρχικά, είχε ανακοινωθεί ότι τη μουσική θα την υπόγραφε ο Alexandre Desplat. Όπως ειπώθηκε έπειτα, η καθυστέρηση στα γυρίσματα ανάγκασε τον συνθέτη να αποσυρθεί.
Ο Michael Giacchino είχε στη διάθεση του μονάχα 4μιση βδομάδες για να τελειώσει τη δουλειά. Ενσωμάτωσε σε αυτήν πολύ υλικό από το αυθεντικό του John Williams.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 15/12/2016

Λαμβάνοντας χώρα στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα μεταξύ της τρίτης και της τέταρτης ταινίας της σειράς «Star Wars», το «Rogue One» είναι το πρώτο φιλμ που εκτυλίσσεται σε αυτό τον κόσμο, αλλά δεν ανήκει επισήμως στην αυθεντική επταλογία (που θα γίνει εννιαλογία σε λίγα χρόνια). Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την Jyn Erso, η οποία προσεγγίζεται από τις δυνάμεις της Συμμαχίας των Επαναστατών ενάντια στην Αυτοκρατορία, λόγω του ότι είναι κόρη του Galen Erso, ενός εφευρέτη που δουλεύει για το υπάρχον καθεστώς και σύμφωνα με μια διαρροή σχεδιάζει ένα νέο καταστροφικό όπλο ικανό να αφανίσει ολόκληρους πλανήτες. Έχοντας την καθοδήγηση του κάπτεν Cassian Andor, θα δημιουργηθεί μια ομάδα με απώτερο σκοπό να βρει και να κλέψει τα σχέδια του όπλου αυτού προκειμένου να αποκτήσει η Συμμαχία πρόσβαση στα αδύνατα σημεία της κατασκευής του και να το καταστρέψει.

Μια κι εδώ έχουμε μια εξαιρετικά φιλόδοξη απόπειρα να γυριστεί μια ταινία που θα στέκεται από μόνη της, αυτοτελής στο σύμπαν του George Lucas παρά την άμεση σύνδεσή της με το «A New Hope», κάποιες απουσίες είναι ηχηρές (η πιο εμφανής ίσως αυτή του John Williams στο σάουντρακ-αναλαμβάνει ο Michael Giacchino) για όσους θα περίμεναν ένα φιλμ περισσότερο βασισμένο στις δόξες του παρελθόντος. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα είναι λειτουργικό γιατί προσπαθεί να ξεχωρίσει σε ύφος και προθέσεις από τους προκατόχους του. Υπάρχουν βέβαια κάποια προβλήματα, όπως μια υπερβολικά σύνθετη πλοκή που ξετυλίγεται στο μεγαλύτερο μέρος της στο πρώτο μισό της ταινίας και χωρίς τις απαραίτητες ανάπαυλες για να απορροφηθεί καλύτερα από τη σκέψη, ή το γεγονός πως ακριβώς επειδή η ιστορία είναι πολύπλοκη αυτό λειτουργεί εις βάρος της ανάπτυξης των χαρακτήρων, στους οποίους δεν δίνεται αρκετός χώρος για να αναπνεύσουν και να αναπτυχθούν. Στο τέλος της ημέρας, βέβαια, αυτό που μετράει είναι πως πρόκειται για ένα φιλμ άκρως ψυχαγωγικό, με καλοδουλεμένες σεκάνς δράσης (ο Gareth Edwards παρά τη μέτρια προϋπηρεσία του αποδεικνύεται εδώ μια σωστή επιλογή ειδικά στο συγκεκριμένο τομέα) που σέβεται τον θεατή του, είτε αυτός είναι φαν του σύμπαντος του «Star Wars», είτε άβγαλτος σε σχέση με αυτό το κομμάτι της σύγχρονης ποπ κουλτούρας.

Επειδή αναπόφευκτα γίνεται και μια σύγκριση με το περσινό «Η Δύναμη Ξυπνάει» που ήταν ένα εξαιρετικό μπλοκμπάστερ εκτελώντας μια δοκιμασμένη συνταγή, το «Rogue One» είναι ξεκάθαρα διαφορετικό, πιο ενηλικιωμένο και «σκοτεινό» (διόλου τυχαίο ότι την υπογραφή του έχει βάλει στο σενάριο ο Tony Gilroy των ταινιών της σειράς «Bourne» που χαρακτηρίζονταν από γκρίζες ηθικά περιοχές). Έχουμε κι εδώ για ηρωίδα μια γυναίκα αντί για άρρενα πρωταγωνιστή, μόνο που εδώ συνοδεύεται κι από ένα έντονα τραυματικό παρελθόν, περισσότερο από την εγκατάλειψη που βίωσε η Rey μικρή. Ο αντίστοιχος χαρακτήρας του Poe Dameron, που παραλληλιζόταν εμφανέστατα με τον Han Solo των παλιών ταινιών, εδώ βρίσκει την αναλογία του στον Cassian Andor, έναν αντιήρωα που αρκετές φορές μέσα στο έργο προχωρά σε πράξεις που καθόλου δεν θα άρμοζαν σε ένα καθαρά θετικό πρότυπο όπως οι προαναφερόμενοι κύριοι. Μέχρι και αλλαγή στον τύπο ρομπότ που θα λειτουργεί ως κωμική ανάπαυλα υπάρχει, με τη μετάβαση να γίνεται από το πιο σλάπστικ χιούμορ των C3PO και R2D2 σε ένα περισσότερο κυνικό και πικρόχολο που εκπροσωπεί ο νέος χαρακτήρας του K-2SO.

Ακριβώς όμως επειδή ο τόνος έχει αλλάξει, λείπει κι αυτός ο άκρως γοητευτικός παιδικός ενθουσιασμός που τόσο υπέροχα έκανε αντίστιξη με τις πιο σκοτεινές στιγμές των ταινιών της παλιάς τριλογίας και του «Η Δύναμη Ξυπνάει» (τα πρίκουελ είναι μια άλλη ιστορία) και αυτό είναι που κάνει την ταινία να χάνει εντέλει στη σύγκριση παρά το γεγονός ότι είναι κατασκευασμένη με μεράκι και προσοχή. Προσθέστε στη συνταγή και μερικούς άκρως ζουμερούς, πολύχρωμους χαρακτήρες όπως τον Chirrut του Donnie Yen κι ένα εκπληκτικό, γεμάτο καθηλωτικές στιγμές και συγκινήσεις τελευταίο ημίωρο, και κάπως έτσι εξασφαλίζεται πως αυτό το «ξέμπαρκο» παιδί της ανθολογίας του George Lucas, παρά τα όποια μειονεκτήματά του, εντέλει αποτιμάται με θετικό πρόσημο.

Βαθμολογία: