Τριάντα χρόνια πριν, η μοίρα τού πρόσφερε τη σπάνια ευκαιρία να ανταγωνιστεί στο ρινγκ τον πρωταθλητή Απόλο Κριντ. Το θάρρος και η επιμονή του, τόσο στη ζωή όσο και στο ρινγκ, έδωσαν ελπίδα σε εκατομμύρια ανθρώπους. Τώρα που η δόξα έσβησε, ο Ρόκι περνάει τα απογεύματά του λέγοντας ιστορίες στους θαμώνες του εστιατορίου του. Ο γιος του είναι πολύ απασχολημένος με τη δική του ζωή για να ασχοληθεί με τον πατέρα του, που είναι μόνος. Ακόμη όμως κι αν ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του στο σώμα, η καρδιά του Ρόκι χτυπά όπως τότε. Η ευκαιρία που γύρευε να αποδείξει στον εαυτό του αλλά και σε αυτούς που αγαπά ότι η ψυχή είναι πιο δυνατή από το σώμα, βρίσκεται τώρα μπροστά του στο ρινγκ και ονομάζεται Ντίξον.
Σκηνοθεσία:
Sylvester Stallone
Κύριοι Ρόλοι:
Sylvester Stallone … Robert ‘Rocky’ Balboa, Sr.
Burt Young … Paulie Pennino
Milo Ventimiglia … Robert Balboa Jr.
Geraldine Hughes … Marie
James Francis Kelly III … Stephenson ‘Steps’
Tony Burton … Tony ‘Duke’ Evers
Antonio Tarver … Mason ‘The Line’ Dixon
Mike Tyson … Mike Tyson
Talia Shire … Adrianna ‘Adrian’ Pennino-Balboa (αρχείο)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Sylvester Stallone
Παραγωγή: William Chartoff, Kevin King Templeton, Charles Winkler, David Winkler
Μουσική: Bill Conti
Φωτογραφία: Clark Mathis
Μοντάζ: Sean Albertson
Σκηνικά: Franco-Giacomo Carbone
Κοστούμια: Gretchen Patch
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Rocky Balboa
- Ελληνικός Τίτλος: Rocky Balboa
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ρόκι Μπαλμπόα [τηλεόραση]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Χαρακτήρες franchise: Rocky του Sylvester Stallone.
Παραλειπόμενα
- Σύμφωνα με τον ίδιον και για τους λόγους ύπαρξης αυτής της απομακρυσμένης επιστροφής, ο Stallone έδειξε αμέλεια στο πέμπτο Ρόκι, αφήνοντας πολλούς φαν απογοητευμένους που εκείνο ήταν το τέλος της σειράς. Επίσης, σε αυτό το νέο φινάλε πρόσθεσε πιο πρόσφατες του εμπειρίες στη θεματική.
- Ο Stallone ήθελε τον επαγγελματία μποξέρ Roy Jones, Jr. για τον ρόλο του Ντίξον, αλλά εκείνος δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματα του. Ο αντικαταστάτης του, ο Antonio Tarver, χτύπησε άσχημα κατά λάθος τον Stallone στη σκηνή του αγώνα στα γυρίσματα.
- Ο χαρακτήρας της Μαρί υπήρχε στο πρώτο Ρόκι, αλλά εκεί ερμηνεύονταν από την Jodi Letizia. Η ίδια ηθοποιός είχε γυρίσει και μια σκηνή για το πέμπτο μέρος, αλλά είχε κοπεί.
- Ο Stallone επέλεξε να “σκοτώσει” τον χαρακτήρα της Άντριαν, ώστε να τονώσει το συναισθηματικό βάρος του ήρωα. Η Talia Shire δεν διαφώνησε με αυτό, λέγοντας ότι έτσι ο χαρακτήρας της γίνεται πιο μυθικός.
- Κοστίζοντας 24 εκατομμύρια δολάρια, το έργο έβγαλε 156,2.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το τραγούδι Still Here με τη Natasha Bedingfield, σε σύνθεση της Diane Warren, είχε αναφερθεί ότι θα συνοδεύσει το φιλμ στην προώθηση του, αλλά ενώ αναγράφεται στους τίτλους τέλους της ταινίας, δεν ακούγεται πουθενά.
- Οι Three 6 Mafia ερμηνεύουν για το φιλμ το It’s a Fight.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 3/8/2014
Όπως το 1976 δεν πίστευε κανείς τον άσημο τότε Σταλόνε και το σενάριο του Ρόκυ, που πήγαινε από στούντιο σε στούντιο μέχρι να βρεθεί κάποιος να κάνει την παραγωγή, έτσι και τριάντα χρόνια μετά, δεν πίστευε κανείς ότι το Rocky Balboa και ο πρωταγωνιστής του θα είχαν κάτι να πουν. “Η καρδιά όμως είναι κάτι που δεν γερνά”, όπως λέει η “μικρή Μαρί” στον Ρόκυ πριν τον αγώνα του με τον Ντίξον. Κι ο Σταλόνε, το απέδειξε θριαμβευτικά. Όπως ακριβώς ξεκίνησε.
Η δίψα για ζωή του Στάλονε, βρίσκεται διάχυτη μέσα στο τελευταίο φιλμ της κινηματογραφικής ιστορίας του Ρόκυ. Ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου, δεν είναι ο θάνατος, κατ’ εμέ, αλλά τα γηρατειά. Αυτή η αίσθηση, ότι έδωσες ό,τι είχες να δώσεις και πρέπει να συμβιβαστείς σε μια άλλη καθημερινότητα. Τι γίνεται όμως με τα “πράγματα στο υπόγειο”; Αν υπάρχει κάτι ακόμα που νομίζεις ότι μπορείς να δώσεις, ποιος είναι αυτός που θα στο απαγορέψει και με ποιο δικαίωμα; Μπορεί οι περισσότεροι να στερεύουμε νωρίς αλλά αν κάποιος θέλει και μπορεί να συνεχίσει να ονειρεύεται, γιατί πρέπει να του το στερήσεις, ακόμα κι αν είναι 50, 60 ή 70 χρονών;
Το τελευταίο καμπανάκι χτυπά για όλους, όμως μέχρι να χτυπήσει, έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να παλεύουμε. “Το θέμα δεν είναι πόσες γροθιές θα ρίξεις αλλά πόσες μπορείς να αντέξεις και να σταθείς όρθιος”, λέει εύστοχα ο Σταλόνε και το κάνει πράξη. Φτιάχνει ένα δράμα παλιάς κοπής, χαμηλών τόνων, κόντρα στη μοντέρνα εποχή και το μπολιάζει με εκείνη την υπόγεια δύναμη που είχε το φιλμ του 1976. Όλοι περιμένουν μια παρωδία, το αποτέλεσμα όμως τους διαψεύδει. Ο Σταλόνε παίρνει στα χέρια του το δημιούργημά του και, όπως τότε, γεμίζει την οθόνη με την ερμηνεία του. Μελαγχολικός, θλιμμένος, έχοντας χάσει το άλλο του μισό πια, χωρίς να το ξεχνά όμως ποτέ, βρίσκει ξανά ένα λόγο να ξυπνήσει το μαχητή μέσα του. Στέκεται όρθιος στη ζωή του, στο ρινγκ, μέχρι να ακουστεί το τελευταίο καμπανάκι και σε προτρέπει να κάνεις το ίδιο. Να πολεμήσεις με όσα όπλα έχεις και για όσο μπορείς, όχι για όσο σου λένε οι άλλοι ότι μπορείς.
Το αποχαιρετιστήριο κινηματογραφικό ταξίδι του Ρόκυ Μπαλμπόα είναι αυτό που του αξίζει. Ειλικρινές, καθαρό, εκκωφαντικά σιωπηλό για την εποχή του, με μοναδική φανφάρα αυτή του Bill Conti, να συνοδεύει τον ήρωα-σύμβολο για μια τελευταία βόλτα μέχρι τα σκαλιά του Μουσείου Τέχνης της Φιλαδέλφεια κι εμείς, σαν μικρά παιδιά, να το χαιρόμαστε και με συγκίνηση να τον ακολουθούμε μέχρι τον τελευταίο αγώνα του.
Και πάντα στο τέλος η Άντριαν! Μπορεί να έχει φύγει πια, είναι όμως πάντα εκεί γι αυτόν, γιατί αυτός την κρατά κοντά του. Ξέρει ότι χωρίς αυτήν η ιστορία του είναι μισή κι έτσι την κουβαλά πάντα μέσα του. “Χωρίς εσένα δε θα είχα καταφέρει τίποτα” … “Έι, Άντριαν! Τα καταφέραμε…”
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
