1987. Ο νεαρός ρόκερ Ντριου Μπόουϊ εργάζεται σε ένα κλαμπ του Χόλιγουντ. Θα ερωτευτεί αστραπιαία τη Σέρι, μια νεαρή που μόλις έφτασε από το Κάνσας. Η Σέρι θα πιάσει δουλειά ως σερβιτόρα και θα πείσει τον Ντριου να ακολουθήσει το όνειρο του και να γίνει αστέρι της ροκ. Δεν γνωρίζει όμως τα πολλά εμπόδια.

Σκηνοθεσία:

Adam Shankman

Κύριοι Ρόλοι:

Diego Boneta … Drew Boley/Joshua Zee

Julianne Hough … Sherrie Christian

Tom Cruise … Stacee Jaxx

Russell Brand … Lonny Barnett

Alec Baldwin … Dennis Dupree

Paul Giamatti … Paul Gill

Mary J. Blige … Justice Charlier

Malin Akerman … Constance Sack

Catherine Zeta-Jones … Patricia Whitmore

Bryan Cranston … δήμαρχος Mike Whitmore

Will Forte … Mitch Miley

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Justin Theroux, Chris D’Arienzo, Allan Loeb

Παραγωγή: Jennifer Gibgot, Garrett Grant, Carl Levin, Tobey Maguire, Scott Prisand, Matt Weaver

Μουσική: Adam Anders, Peer Astrom

Φωτογραφία: Bojan Bazelli

Μοντάζ: Emma E. Hickox

Σκηνικά: Jon Hutman

Κοστούμια: Rita Ryack

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Rock of Ages
  • Ελληνικός Τίτλος: Rock of Ages

Σεναριακή Πηγή

  • Θεατρικό: Rock of Ages του Chris D’Arienzo.

Παραλειπόμενα

  • Βασισμένο στο ομώνυμο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, ο τίτλος του οποίου προέρχεται από επιτυχία των Def Leppard.
  • Μόλις ο Tom Cruise ανέλαβε επίσημα τον ρόλο του, ξεκίνησε μάθημα τραγουδιού με πέντε ώρες την κάθε ημέρα. Ο σκηνοθέτης χαρακτήρισε τη φωνή του ανάμεσα σε Axl Rose, Keith Richards και Jim Morrison!
  • Anne Hathaway και Amy Adams αρνήθηκαν λόγω υποχρεώσεων να παίξουν.
  • Για τον ρόλο του Ντένις Ντουπρέ, υποψήφιοι ήταν οι Will Ferrell, Steve Carrell.
  • Η Taylor Swift ήταν η πρώτη υποψήφια για τον ρόλο της Σέρι.
  • Ο ρόλος της Catherine Zeta-Jones δεν υπήρχε στο θεατρικό μιούζικαλ και γράφτηκε ειδικά για την ταινία.
  • Οι σκηνές του κλαμπ έλαβαν χώρα στο Revolution Live, μια μικρή μουσική σκηνή στη Φλόριντα.
  • Ο Chris D’Arienzo αποκάλυψε ότι είχε επικοινωνία με τις Warner Bros. και New Line Cinema ώστε να αναλάμβανε ο ίδιος τη σκηνοθεσία και το σενάριο του φιλμ. Η θέληση του ήταν να γίνει κάτι εφάμιλλο με τα κλασικά μιούζικαλ της MGM. Η απάντηση όμως που πήρε ήταν ότι χρειάζονταν κάποιον που θα μπορούσαν να του εμπιστευτούν το όποιο συγκεκριμένο σμπάτζετ θα επέλεγαν να διαθέσουν.
  • Δεν είχε ευτυχή κατάληξη στα ταμεία η ταινία, μια κι ενώ είχε κόστος 75 εκατομμύρια δολάρια, είδε τις εισπράξεις να σταματάνε στα 59,4.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Πρόκειται για jukebox μιούζικαλ, δηλαδή όλα τα τραγούδια ερμηνεύονται μεν ως νέες εκτελέσεις από τους ηθοποιούς, αλλά δεν είναι αυθεντικά (πέρα κάποιων εξαιρέσεων, που όμως ακούγονται μονάχα ως μπακγκράουντ). Σε σχέση με το θεατρικό, άλλα αφαιρέθηκαν και άλλα προστέθηκαν. Έτσι, πχ, κόπηκε το The Final Countdown, ενώ προστέθηκε το Just Like Paradise.
  • Η λίστα τραγουδιών που ερμηνεύονται από τους ηθοποιούς είναι η εξής (με τη σειρά που ακούγονται στην ταινία): Paradise City (τίτλοι αρχής) / Sister Christian-Just Like Paradise-Nothin’ but a Good Time (ως ένα) / Juke Box Hero-I Love Rock ‘n’ Roll (ως ένα) / Hit Me with Your Best Shot / Waiting for a Girl (Boy) Like You / More Than Words-Heaven (ως ένα) / Wanted Dead or Alive / I Want to Know What Love Is / I Wanna Rock / Pour Some Sugar on Me / Harden My Heart / Shadows of the Night-Harden My Heart (ως ένα) / Here I Go Again / Can’t Fight This Feeling / Any Way You Want It / Undercover Love / Every Rose Has Its Thorn / Rock You Like a Hurricane / We Built This City-We’re Not Gonna Take It (ως ένα) / Don’t Stop Believin’ / Paradise City (τίτλοι τέλους) / Rock You Like a Hurricane (τίτλοι τέλους).
  • Αντίθετα με την εισπρακτική αποτυχία του φιλμ, το σάουντρακ έφτασε ως το νούμερο 5 των αμερικανικών άλμπουμ.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 26/6/2012

Μια μπερδεμένη περίπτωση, ακόμη κι αν διατηρεί μια επίπεδη και μονοδιάστατη ταυτότητα. Το «Rock of Ages» μπορεί μονάχα με επιφυλακτικότητα να προταθεί στους φίλους της σκληρής μουσικής και με ακόμη μεγαλύτερη, σε όσους την έζησαν στα χρόνια, στα οποία δοξάστηκαν τα τραγούδια που ακούγονται. Η αλήθεια είναι πως το γενικό κλίμα μιας ροκ-όπερας το έχει. Ή τουλάχιστον, κάνει φιλότιμες προσπάθειες να το έχει. Η μεγαλύτερη αλήθεια, όμως, είναι πως απευθύνεται άμεσα σε ένα νεανικό κοινό του σήμερα, αφού ακόμα και η επιλογή των τραγουδιών, όχι όλων, ανήκουν στη σοφτ πλευρά των σκληρών 1980. Μοιάζει περισσότερο με μια καλή ιδέα για σύγχρονο μιούζικαλ κι όχι με κάτι που αναπολεί μια άλλη εποχή. Λίγο μπερδεμένα όλα αυτά και πολύ φοβάμαι πως την πλήρη εικόνα θα την έχουν μονάχα οι ηλικίες άνω των 35.

Το περιβάλλον του φιλμ είναι σχετικά θεατρικό, φανερώνοντας και την καταγωγή από σανίδι, κάτι το όχι αρνητικό αφού η σχετική φασαρία επιτυγχάνεται. Η παλιά φουρνιά των ηθοποιών τα πάει μια χαρά, αλλά είναι ο Tom Cruise που με την απολαυστική του εμφάνιση φανερώνει μια μεγάλη αδυναμία του έργου: δεν υπάρχει κινηματογραφική ταυτότητα. Ο Cruise παραπέμπει άμεσα σε 1980, έχει χιούμορ, έχει χαρακτήρα προς ανάλυση, όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τίποτα από αυτά. Ένα ζούφιο σενάριο που ανακατεύει ρομάντζο, κλισέ, ακόμα και εικόνες από Burlesque, χωρίς τουλάχιστον ένα χιούμορ να δένει τη μουσική που όταν σταματάει, τα πράγματα είναι ελαφρώς ανυπόφορα. Ο Adam Shankman είχε πετύχει διάνα, για τον «όγκο» του, με το Hairspray, αλλά εκεί χρησιμοποίησε το χιούμορ και τον διέσωσε. Εδώ, απλά κοντρολάρει με το ζόρι ένα κάκιστο σενάριο, δύο αλά Footloose (το ριμέικ) πρωταγωνιστές και μια μέτρια, αλλά σεβαστή διασκευή τραγουδιών, μόνο και μόνο για να μη παραπέσουν σε μοντέρνο κιτς. Παρόλα αυτά, αν το κρίνεις ως νεανικό φιλμάκι, η ώρα περνάει χαλαρά… αλλά όχι μεταλο-διδακτικά!

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

21 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *