Το πρόγραμμα Ρόμποκοπ έχει πλέον πετύχει, και η τάξη έχει επέλθει στους δρόμους. Όμως, ένα νέο ναρκωτικό, το νιουκ, κάνει την εμφάνιση του υπό την εποπτεία του μαφιόζου Κέιν. Κι ενώ ο Ρόμποκοπ δεν φαίνεται τώρα αρκετός για τη δουλειά, η εταιρία OCP σχεδιάζει το Ρόμποκοπ 2, ακόμα κι αν ελλοχεύουν θανάσιμοι κίνδυνοι.
Σκηνοθεσία:
Irvin Kershner
Κύριοι Ρόλοι:
Peter Weller … Alex Murphy/RoboCop
Nancy Allen … Anne Lewis
Belinda Bauer … Δρ Juliette Faxx
Dan O’Herlihy … ο πρόεδρος της OCP
Felton Perry … Donald Johnson
Tom Noonan … Cain
Willard E. Pugh … δήμαρχος Marvin Kuzak
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Frank Miller, Walon Green
Στόρι: Frank Miller
Παραγωγή: Jon Davison
Μουσική: Leonard Rosenman
Φωτογραφία: Mark Irwin
Μοντάζ: Armen Minasian, Lee Smith, Deborah Zeitman
Σκηνικά: Peter Jamison
Κοστούμια: Rosanna Norton
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: RoboCop 2
- Ελληνικός Τίτλος: Ρόμποκοπ 2
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ρόμποκοπ: Ο Μπάτσος Ρομπότ (1987)
- Ρόμποκοπ 3 (1993)
- RoboCop (2014)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Ρόμποκοπ: Ο Μπάτσος Ρομπότ των Edward Neumeier, Michael Miner.
Παραλειπόμενα
- Ο Paul Verhoeven δήλωσε εξαρχής μη διαθέσιμος, μια κι ετοίμαζε την Ολική Επαναφορά.
- Αρχικά ήταν να το σκηνοθετήσει ο Tim Hunter. Όταν αυτός αντικαταστάθηκε, σύμφωνα με τη Nancy Allen αλλάχτηκε τελείως και το σενάριο, αφαιρώντας την ευφυΐα, το σκοτάδι και το χιούμορ.
- Η αρχική βερσιόν του σεναρίου από τον Frank Miller δεν έγινε δεκτή επειδή θεωρούνταν αδύνατο να γίνει ταινία. Η συγκεκριμένη εκδοχή έγινε το 2003 κόμικ ως Frank Miller’s RoboCop.
- Ευκαιρία να το σκηνοθετήσει είχε κι ο νορβηγός Nils Gaup.
- Τα Tippett Studio επιστράτευσαν stop-motion και ψηφιακά εφέ για την τελική μάχη ανάμεσα στους δύο Ρόμποκοπ.
- Έσχατη ταινία για τον Irvin Kershner.
- Ο ψυχοπαθής δολοφόνος Nathaniel White ισχυρίστηκε ότι παρακολουθώντας αυτή την ταινία δανείστηκε την έμπνευση για τον πρώτο του φόνο.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το γκλαμ μέταλ συγκρότημα των Babylon A.D. έβγαλε για την ταινία το The Kid Goes Wild.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 22/3/2016
Ένας συμπαθής, αλλά υπερβολικά άνισος σκηνοθέτης, ο Ίρβιν Κέρσνερ (από το «Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται» στο «Τζέιμς Μποντ, Πράκτωρ 007: Ποτέ Μη Ξαναπείς Ποτέ»), ανάλαβε να πατήσει εκεί που ήταν ο Πολ Βερχόβεν, και το αποτέλεσμα είναι δυστυχώς αδιάφορο. Το μήνυμα περί εξουσίας μπορεί να είναι ακόμα πιο τονισμένο από την κλασική πρώτη ταινία, αλλά η επιστημονική φαντασία έχει βάλει κατά πολύ κάτω κάθε κοινωνιολογική αναφορά και το μήνυμα εμμένει αδιόρατο. Δράση έχουμε, αλλά όχι καλύτερη από πάρα πολλές άλλες ταινίες του είδους, ανά σημεία και μετριότατη θα την έλεγες. Κυρίως, όμως, το «RoboCop» δεν φαίνεται να είχε την απαραίτητη δυναμική για σίκουελ. Όταν προσπερνάς το νόημα, απομένει μια ξερή ταινία δράσης, δίχως την απαραίτητη πλέον πρωτοτυπία. Καλοπροαίρετο λοιπόν στη θέαση του, αλλά περνάει αδιάφορο μέσα στη δημιουργική μετριότητα του.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
