Μαθητευόμενος Μπάτσος
- Ride Along
- 2014
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ουκρανικά
- Αστυνομική, Δράσης, Κωμωδία
Τα δύο τελευταία χρόνια, ο πολυλογάς Μπεν, φύλακας σχολείου, προσπαθεί να αποδείξει στον παρασημοφορημένο ντετέκτιβ Τζέιμς ότι είναι κάτι παραπάνω από τζάνκι των βίντεο-γκέιμ, ανίκανος να στηρίξει την αδελφή του Τζέιμς, Άντζελα. Όταν επιτέλους ο Μπεν γίνεται δεκτός στην ακαδημία, πιστεύει ότι κέρδισε τον σεβασμό και ζητάει την ευλογία του Τζέιμς για να παντρευτεί την Άντζελα. Όμως, ο ντετέκτιβ θέλει πρώτα είτε να τον δοκιμάσει, είτε απλά να τον τρομοκρατήσει και δίνει στον Μπεν μια δοκιμασία απόλυτα τρομακτική. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι ότι οι δυο τους καταμεσής της νύχτας θα βρεθούν αντιμέτωποι με έναν σκληρό κακοποιό που θα δοκιμάσει και των δύο τις αντοχές.
Σκηνοθεσία:
Tim Story
Κύριοι Ρόλοι:
Kevin Hart … Ben Barber
Ice Cube … James Payton
Tika Sumpter … Angela Payton
John Leguizamo … Santiago
Bryan Callen … Miggs
Laurence Fishburne … Omar
Bruce McGill … αστυνόμος Brooks
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Greg Coolidge, Jason Mantzoukas, Phil Hay, Matt Manfredi
Στόρι: Greg Coolidge
Παραγωγή: Matt Alvarez, Larry Brezner, Ice Cube, Will Packer
Μουσική: Christopher Lennertz
Φωτογραφία: Larry Blanford
Μοντάζ: Craig Alpert
Σκηνικά: Chris Cornwell
Κοστούμια: Sekinah Brown
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ride Along
- Ελληνικός Τίτλος: Μαθητευόμενος Μπάτσος
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Μαθητευόμενος Μπάτσος 2 (2016)
Παραλειπόμενα
- Όταν η παραγωγή βρίσκονταν ακόμα στα χαρτιά, προορίζονταν για πρωταγωνιστές ο Dwayne Johnson με τον Ryan Reynolds.
- Παρότι στην ταινία τονίζεται ότι ο Kevin Hart είναι κοντύτερος από τον Ice Cube, η αληθινή τους διαφορά ύψους είναι μόλις 4,5 ίντσες.
- Με 154,5 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις (έναντι κόστους των 25), είχε γίνει η μεγαλύτερη εγχώρια παραγωγή στις ΗΠΑ που έκανε πρεμιέρα μέσα στον Ιανουάριο. Το ρεκόρ όμως έσπασε πάλι την επόμενη χρονιά από το Ελεύθερος Σκοπευτής.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/10/2018
Τυπικό δείγμα αστυνομικής «buddy-movie», από αυτές που δουλεύουν μόνο στις ΗΠΑ. Το τελευταίο βέβαια δεν αποτελεί κάποιο δόγμα, άλλωστε εδώ ανήκει και το «Lethal Weapon», απλά συνηθίζεται η χαμηλή ποιότητα στο συγκεκριμένο υποείδος. Κλασικό δείγμα αυτού και η ταινία του Τιμ Στόρι, η οποία δεν διαφέρει σχεδόν σε τίποτα από τόσες και τόσες που προϋπήρξαν. Το ότι οι ήρωες είναι έγχρωμοι δεν αποτελεί φυσικά νεοτερισμό, ούτε ότι ο ένας ήρωας να είναι παλαβός και ο άλλος εκ διαμέτρου αντίθετος χαρακτήρας. Και μια κι ο Λόρενς Φίσμπερν σε δεύτερο ρόλο δεν δείχνει κέφι για πολλά, το βάρος πέφτει στον Κέβιν Χαρτ και την ικανότητα του στην κωμωδία. Ως προς αυτό, τίθεται το κατά πόσο σας εκφράζει αυτό το πολυλογάδικο και υπερβολικό στυλ. Γιατί αν δεν σας εκφράζει, δεν υπάρχει εδώ και τίποτα άλλο…
Βαθμολογία: