Ο ταπεινός Μα και η ντροπαλή Κάο έχουν βίαια αποκοπεί από τις οικογένειες τους, εξαναγκασμένοι σε γάμο από προξενιό. Οι δυο τους πρέπει να ενώσουν ό,τι δυνάμεις έχουν ώστε να χτίσουν ένα σπίτι και να επιβιώσουν. Παρά όμως τις αντιξοότητες, ανθίζει ανάμεσα τους ένας ισχυρός δεσμός, καθώς τόσο ο Μα όσο και η Κάο συμβιβάζονται με τις δυσκολίες της σκληρής αγροτικής ζωής, και δημιουργούν ένα καταφύγιο, στο οποίο μπορούν να ευημερήσουν.
Σκηνοθεσία:
Ruijun Li
Κύριοι Ρόλοι:
Renlin Wu … Ma Youtie
Hai-Qing … Cao Guiying
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ruijun Li
Παραγωγή: Yan Li, Min Zhang
Μουσική: Peyman Yazdanian
Φωτογραφία: Weihua Wang
Μοντάζ: Ruijun Li
Σκηνικά: Han Dahai, Ruijun Li
Κοστούμια: Jingyin Wu
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Yin Ru Chen Yan
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Σπόρος μιας Αγάπης
- Διεθνής Τίτλος: Return to Dust
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
Παραλειπόμενα
- Για να γυριστεί η ταινία, το επιτελείο και το καστ χρειάστηκε να ζήσουν κάποιον καιρό σε ένα απόμακρο χωριό (τη γενέτειρα του σκηνοθέτη). Η Hai-Qing, η μόνη διάσημη από το καστ, έζησε αναγκαστικά στο σπίτι ενός ντόπιου, που συμμετέχει ερασιτεχνικά ως ηθοποιός. Αυτός της δίδαξε την αγροτική ζωή αλλά και την τοπική διάλεκτο, ενώ συμμετείχαν και στο χτίσιμο ενός σπιτιού.
- Χωρίς να γίνεται γνωστός ο λόγος, η ταινία απαγορεύτηκε από τις κινεζικές αρχές ακόμα και ως αναφορά στο ίντερνετ (είτε στις streaming υπηρεσίες, είτε στα social-media). Είχε προηγηθεί η εξαναγκαστική αλλαγή του φινάλε κατά τη διανομή στις αίθουσες, και πάλι δίχως να δοθεί επίσημη εξήγηση. Ακόμα κι έτσι, πρόλαβε με μπάτζετ 2 εκατομμύρια γιουάν, να εισπράξει 100.
Κριτικός: Ρωμανός Αναστασίου
Έκδοση Κειμένου: 16/11/2022
Με την ταιριαστά τόσο διακριτική όσο και ηχηρή άφιξη του “Σπόροι μιας Αγάπης” σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ, ο Li Ruijun ξεκινά να κάνει την παγκόσμια εμφάνισή του ως μία από τις φωνές του ανεξάρτητου ασιατικού κινηματογράφου στην οποία αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη βάση. Με τη φεστιβαλική της παρουσία να υπονοεί την περίπτωση κίνησης κάποιου ευρύτερου ενδιαφέροντος κατά την κυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες, μπορεί κανείς να υποθέσει πως βγαίνοντας από τον εκάστοτε κινηματογράφο, θα ακούει τις γνωστές χλιαρές αντιδράσεις από ανυποψίαστο κοινό που δυσφόρησε επειδή “τίποτα δεν γινόταν στην ταινία”. Ανεξάρτητα από το γενικώς θετικό πνεύμα της σύντομης κριτικής που μάλλον έρχεται εν γένει σε σύγκρουση με αυτή την αντίληψη, δεν μπορώ παρά να παροτρύνω οποιοδήποτε άτομο να αφιερώσει ένα απόγευμα στην υποστήριξη πνευματικής ιδιοκτησίας που έχει αποκηρυχτεί ή γελοιωδώς παραλλαχτεί από το κινεζικό κράτος, ανεξαρτήτως της ποιότητάς της.
Πέρα από την απλοϊκή μετα-διασκέδαση που μπορεί να προσφέρει η παθητική εναντίωση σε απολυταρχικά καθεστώτα που φιμώνουν την τέχνη και τους δημιουργούς της, αυτή η ταινία έχει φυσικά παραπάνω να προσφέρει. Η ατμοσφαιρικότητα, η εμβρίθεια και η ομορφιά της φωτογραφίας και της απεικόνισης των στοιχείων της φύσης είναι ένας πήχης που έχει τεθεί παροιμιωδώς ψηλά από τον ανεξάρτητο ασιατικό κινηματογράφο, με αυτή την ταινία να αποτελεί ακόμη έναν φιλμικό Ντικ Φόσμπερι στον πήχη αυτό. Η ακινησία ή όποια συγκρατημένη κίνηση της κάμερας γίνεται με φανερή προσοχή, αφού η θέση της κάμερας, το καδράρισμα της εικόνας, αποτελούν -λόγω του επιτυχημένα λεπτού χειρισμού του σκηνοθέτη- το μείζον παράθυρο απ’ το οποίο έρχεται κανείς σε επαφή με τον συναισθηματικό πυρήνα της ταινίας.
Ο καμβάς που προσφέρει η αγροτική ζωή λοιπόν είναι κάτι παραπάνω από θεματικός άξονας, βρίθει αισθήσεις, με τα απτικά τοπία που δημιουργούνται να έχουν εντυπωσιακή ζωντάνια. Έτσι, η υπομονετική απεικόνιση των εργασιών και της αγροτικής ρουτίνας σπάει τα δεσμά της απλής, πεζής φετιχοποίησης της μιζέριας στην οποία θα μπορούσε εύκολα να έχει υποπέσει το “Σπόροι μιας Αγάπης” χάριν υπεραπλούστευσης για πολιτική σκοπιμότητα, δρόμος δυσάρεστα οικείος που ευτυχώς αποφεύγεται. Η κινητήριος δύναμη της πλοκής, η σχέση του νιόπαντρου από συνοικέσιο ζευγαριού στο πλαίσιο της πρόκλησης που είναι η επιβίωση τής υπό εξαφάνιση κοινωνικής ομάδας αγροτών στην επαρχία της σύγχρονης Κίνας, παρουσιάζεται στον θεατή με σεβασμό τόσο προς τον ίδιο όσο και προς τους ίδιους τους χαρακτήρες της ταινίας. Λόγω της κινηματογραφικής ευφράδειας του Li Ruijun, αποφεύγουν την πλήρη ισοπέδωση από το προσβλητικό για οποιαδήποτε πολυδιάστατη επίνοια πρίσμα αυτού που σε συνεντεύξεις περιγράφεται ως “ανθρωπισμός”, από του οποίου την κρεατομηχανή περνάνε οι περισσότεροι χαρακτήρες πολιτικά συνειδητοποιημένων ταινιών, χωρίς όμως να καταφέρνουν να ξεφύγουν εντελώς από το πλαίσιο αυτό, με τη φαινομενική απλότητα και δυστυχία τους να περνά απαλά από την τροχιά της αγιοποίησης σε σημεία.
Παρόλη την αξιοθαύμαστη ικανότητα που επιδεικνύει ο χειρισμός των μερών της ταινίας, η έντονη δωρικότητα που διέπει ολόκληρο το “Σπόροι μιας Αγάπης” αφήνει στο τέλος την επίγευση επιθυμίας για κάτι παραπάνω, μη φτάνοντας ακριβώς τη συναισθηματική οικουμενικότητα ενυπάρχουσα σε τόσο συγκεκριμένες εμπειρίες που αποτελεί μάλλον έναν καλλιτεχνικό στόχο. Η απλότητα και η στατικότητα του συναισθηματικού τόνου της ταινίας -στοιχεία εμφανώς εσκεμμένα- απαιτούν τόσο πρότερη διάθεση για την παρακολούθηση ενός τέτοιου έργου όσο και το επίκτητο γούστο που κανείς δεν υποχρεούται να έχει, κρατώντας το συναίσθημα του ενθουσιασμού εντέλει μόνο για niche κοινό της και τα άτομα που θα αρκούνταν στη συμφωνία με το πολιτικό μήνυμα της ταινίας για να ενθουσιαστούν, ανεξάρτητα από την ταινία καθαυτή. Το σίγουρο συμπέρασμα παραμένει πως ο Li Ruijun αποτελεί πλέον υπολογίσιμη δύναμη.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
