Η Επιστροφή των Τζεντάι

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009

Το τρίτο και πιο αδύναμο ποιοτικά μέρος της πρώτης τριλογίας, στα σημεία βέβαια, είναι εξίσου διασκεδαστικότατο. Ο Τζορτζ Λούκας, αυτή τη φορά, κλείνει φανερά το μάτι στο νεανικότερο κοινό, ίσως επειδή εντόπισε τις ηλικίες που τον έκαναν πλούσιο, και παρουσιάζει νέους κουκλίστικους χαρακτήρες, όπως τα δημοφιλή Έβοκ και η αυλή του Τζάμπα. Η δράση είναι πιο ζωντανή από ποτέ, υπάρχει μια φοβερή σκηνή όπου ο Λουκ μονομαχεί και πάλι με τον Βέιντερ, και η εμφάνιση του αυτοκράτορα είναι αληθινά επιβλητική. Πιο κλασικό του σημείο, όμως, είναι η τριπλή δομή στην τελική μάχη, κάτι που θα γίνει μάθημα για πολλά μεταγενέστερα μπλοκ-μπάστερ. Μπορεί ως πρώτη ιδέα να είναι πράγματι πιο αδύναμο από τα δύο πρώτα, αλλά έχει την «παράξενη» χάρη να είναι αυτό που μπορείς να δεις περισσότερες φορές. Ίσως να το αποκαλούσαμε ως το «πλέον πολύχρωμο».

Βαθμολογία:

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 23/12/2015

Το 1983 ολοκληρώνεται η τριλογία του Πολέμου των Άστρων. Η πρώτη ταινία έφερε επανάσταση στη χρησιμοποίηση των ειδικών εφέ και αναδημιούργησε το Χόλιγουντ μέσα από ένα απλό παραμύθι φαντασίας, το δεύτερο φιλμ μας πήγε σε πιο ενήλικα και σκοτεινά μονοπάτια, βάζοντας τον πήχη ακόμα πιο ψηλά για τις ταινίες φαντασίας, ενώ το τρίτο φιλμ, το πιο φωτεινό από τα τρία, έρχεται να δώσει το τέλος που έχουν όλα τα παραμύθια, βάζοντας μέσα στην ιστορία μερικά στοιχεία που θα γίνονταν εύκολα συμπαθή στους μικρούς θεατές. Ναι, για τα Ίγουοκς μιλάω.

Τρίτη ταινία και τρίτος σκηνοθέτης για τα Star Wars, με τον Λόρενς Κάσνταν να συνεχίζει κι εδώ ως σεναριογράφος αλλά αυτή τη φορά με τη συμμετοχή του ίδιου του Τζορτζ Λούκας. Ο νέος σκηνοθέτης, Ρίτσαρντ Μάρκουαντ, δίνει έναν πιο φωτεινό τόνο στο φιλμ, ίσως και μετά από σύσταση του ίδιου του Λούκας, για να μπορέσουν να προσελκύσουν περισσότερο τις μικρές ηλικίες. Η παραγωγή είναι ακόμα μεγαλειώδης, όπως και στην προηγούμενη ταινία αλλά οι σκηνές του φιλμ είναι χωρισμένες στα δύο. Κάποιες στιγμές θυμίζουν τον τόνο του Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται και συνεχίζουν την θλιβερή ιστορία της οικογένειας των Σκάιγουοκερ αλλά κάποιες άλλες κλείνουν φανερά το μάτι στα πιτσιρίκια.

Τα Ίγουοκς, αυτά τα μικρά, συμπαθητικά, στρουμπουλά αρκουδάκια, που μένουν στον πλανήτη Έντορ, είναι ξεκάθαρα φτιαγμένα για να τα συμπαθήσουν οι μικρές ηλικίες. Προσωπικά δε με ενόχλησε ποτέ η παρουσία τους, εκτός από δύο σημεία. Το ένα είναι η μάχη που δίνουν με τους στρατιώτες της Αυτοκρατορίας, πετώντας πέτρες και στήνοντας παγίδες με κλαδιά, δημιουργώντας μια σκηνή που θα μπορούσε να είχε αποδοθεί με διαφορετικό τρόπο και να μην παρουσιάζεται τόσο “χαζή” και παιδική. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το σημείο που μου προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση μέχρι σήμερα. Το παράξενο με αυτά τα αρκουδάκια που τόσο συμπαθήσαμε ως παιδιά είναι ότι κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας των πρωταγωνιστών στο χωριό των Ίγουοκς. ετοιμάζονται να τους ψήσουν ζωντανούς, προφανώς για να τους φάνε! Πείτε μου, είναι αυτό μια απίστευτη και ακραία αντίθεση του σεναρίου ή όχι; Αν ο Λούκας θα έπρεπε να αφαιρέσει κάτι από τις ειδικές εκδόσεις των ταινιών που κυκλοφόρησαν μερικά χρόνια μετά, θα έπρεπε να είναι αυτή η σκηνή. Τα Ίγουοκς πετάνε πέτρες και κερδίζουν τους σκληρότερους στρατιώτες του Γαλαξία; Εντάξει, θα το δεχτώ, με τη λογική του “ας κάνουμε κάτι για τα πιτσιρίκια”! Αλλά τα χνουδωτά αρκουδάκια, που φτιάξαμε για τα παιδιά, ετοιμάζονται να κάνουν μπάρμπεκιου με το κρέας του Χαν Σόλο και του Λουκ Σκάιγουοκερ; Ακόμα αυτή η σκηνή μου προκαλεί παράξενα συναισθήματα.

Στο υπόλοιπο φιλμ, επικεντρωνόμαστε στην προσπάθεια του Λουκ να φέρει τον Νταρθ Βέιντερ, τον πατέρα του, όπως μάθαμε από το προηγούμενο φιλμ, στην καλή πλευρά της Δύναμης καθώς έχει διακρίνει το καλό μέσα του, ενώ μια ακόμα αποκάλυψη μας περιμένει, σχετικά με την οικογένεια Σκάιγουοκερ.

Ο Χαν Σόλο του Χάρισον Φορντ εδώ περνά λίγο στο περιθώριο και μπαίνει μπροστά ο Λουκ, η Λέια και ο Νταρθ Βέιντερ. Ο Χάμιλ είναι πιο ώριμος ως Λουκ και αρκετά πιο σκοτεινός σε ορισμένες στιγμές, δείχνοντας ότι δεν βρίσκεται 100% στην φωτεινή πλευρά της Δύναμης αλλά ότι υπάρχουν και ψήγματα της σκοτεινής πλευράς ακόμα μέσα του. Η Κάρι Φίσερ ως Λέια καλείται εδώ να εμβαθύνει στο χαρακτήρα. Δεν το καταφέρνει απόλυτα αλλά παρόλ’ αυτά είναι καλή στο ρόλο της, ενώ η εμφάνιση με το μπικίνι ως σκλάβα του Τζάμπα, μνημονεύεται μέχρι σήμερα. Τέλος, ο χαρακτήρας του Βέιντερ και οι τρεις άνθρωποι που τον υποδύονται (φωνητικά ο Τζέιμς Έρλ Τζόουνς, σωματικά ο Πράουζ και χωρίς τη μάσκα ο Σεμπάστιαν Σόου) είναι αυτοί που καλούνται να μεταδώσουν στο θεατή το τεράστιο παιχνίδι συναισθημάτων που συμβαίνει μέσα στον σκοτεινό άρχοντα και εν τέλει τα καταφέρνουν. Σημαντικότερη στιγμή, η σκηνή που ο Αυτοκράτορας επιχειρεί να σκοτώσει τον Λουκ και ο Βέιντερ, αμίλητος πίσω τον Αυτοκράτορα, με σπασμωδικές κινήσεις του κεφαλιού του και μη μπορώντας να διακρίνουμε την έκφρασή του, καθώς φοράει ακόμα την κάσκα του, πλημμυρίζει την οθόνη συναισθήματα. Είναι ακόμη άνθρωπος ή όχι; Έχει σημασία η ζωή του γιου του ή η Δύναμη;

Το παραμύθι που δημιούργησε ο Τζορτζ Λούκας το 1977 τελείωσε με χαρούμενο τρόπο. Έδωσε στο κοινό ό,τι ζητούσε και διεύρυνε το γαλαξία του Πολέμου των Άστρων ακόμα πιο πολύ. Δεν έχει μέχρι σήμερα την αποδοχή των δύο πρώτων ταινιών αλλά δεν παύει να είναι μια πολύ καλή ταινία και απαραίτητο μέρος μιας εξαιρετικής τριλογίας, αν θέλεις να δεις ολόκληρη την ιστορία της μάχης μεταξύ καλού και κακού. Μεταξύ της Φωτεινής και της Σκοτεινής πλευράς της Δύναμης. Σίγουρα έχει αδυναμίες αλλά μήπως μπορείς να βρεις ταινία που δεν έχει; Αδύνατο. Ενδώστε λοιπόν στο μαγευτικό αυτό παραμύθι από την αρχή του μέχρι την θρυλική επιστροφή των Τζεντάι, θυμηθείτε το ξανά όσοι το είχατε δει σαν παιδιά παλιότερα και ετοιμαστείτε για το καλύτερο Χριστουγεννιάτικο κινηματογραφικό δώρο. Αύριο, 24 Δεκεμβρίου του 2016, Η Δύναμη Ξυπνάει μετά από 32 ολόκληρα χρόνια (δε νομίζω να θεωρεί κανείς τα πρίκουελ άξια αναφοράς) και απ’ ό,τι φαίνεται θα μείνει ξύπνια μερικά χρόνια ακόμη, για μια νέα τριλογία!

Βαθμολογία: