Αυτό είναι το πορτρέτο του Τζέικ ΛαΜότα, του ιταλο-αμερικανού πυγμάχου που τα ζωώδη του ένστικτά κρύβονται απειλητικά, έτοιμα να ξεσπάσουν σε μια βίαιη συμπεριφορά μέσα και έξω από το ρινγκ. Ο Τζέικ θα βιώσει την άνοδο και την πτώση ενός ειδώλου, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τον σκληρότερο εχθρό του, δηλαδή τον ίδιο του τον εαυτό.

Σκηνοθεσία:

Martin Scorsese

Κύριοι Ρόλοι:

Robert De Niro … Jake LaMotta

Joe Pesci … Joey LaMotta

Cathy Moriarty … Vickie LaMotta

Nicholas Colasanto … Tommy Como

Theresa Saldana … Lenora LaMotta

Frank Vincent … Salvatore ‘Salvy’ Batts

Mario Gallo … Mario

Frank Adonis … Patsy

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Paul Schrader, Mardik Martin

Παραγωγή: Robert Chartoff, Irwin Winkler

Φωτογραφία: Michael Chapman

Μοντάζ: Thelma Schoonmaker

Σκηνικά: Gene Rudolf

Κοστούμια: John Boxer, Richard Bruno

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Raging Bull
  • Ελληνικός Τίτλος: Οργισμένο Είδωλο

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • The Bronx Bull (2016)

Σεναριακή Πηγή

  • Αυτοβιογραφία: Raging Bull: My Story των Jake LaMotta, Joseph Carter, Peter Savage.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου (Robert De Niro) και μοντάζ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Joe Pesci), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Cathy Moriarty), φωτογραφία και ήχο.
  • Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Robert De Niro) σε δράμα. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα), σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Joe Pesci), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Cathy Moriarty), νέο αστέρι (Cathy Moriarty) και σενάριο.
  • Βραβείο Bafta πρωτοεμφανιζόμενου σε πρώτο ρόλο (Joe Pesci) και μοντάζ. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Robert De Niro) και πρωτοεμφανιζόμενη σε πρώτο ρόλο (Cathy Moriarty).

Παραλειπόμενα

  • Όλα ξεκίνησαν όταν ο De Niro διάβασε την αυτοβιογραφία του Jake LaMotta (σε έκδοση του 1970), κατά τα γυρίσματα του δεύτερου Νονού. Παρότι απογοητεύτηκε από τον τρόπο γραφής της, ενθουσιάστηκε από τον χαρακτήρα του μποξέρ. Έτσι, το έδειξε στον Martin Scorsese, με την ελπίδα πως θα ενδιαφέρονταν. Εκείνος όμως επανειλημμένα αρνούνταν να το αναλάβει, μη βρίσκοντας κάποιο νόημα στην ιστορία. Δεν ήταν και ποτέ θαυμαστής των σπορ, με το σχέδιο όμως να βρίσκει υποστηρικτές και να δίνεται για το σενάριο στον Mardik Martin. Οι δε παραγωγοί Robert Chartoff και Irwin Winkler πήραν κι αυτοί το κείμενο από τον De Niro, και όλοι συμφωνούσαν να γίνει ταινία, αν όμως έλεγε το τελικό οκ ο Scorsese. Αυτό που άλλαξε τα πάντα, ήταν το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης πέρασε από μια κρίση ναρκωτικών που παραλίγο να τον οδηγήσει στον τάφο, και δεν έβρισκε άλλη επιλογή για να σώσει τον εαυτό του και την καριέρα του. Σιγά-σιγά, όμως, άρχισε να έρχεται κοντά με την ιστορία, βλέποντας το μποξ ως μια αλληγορία της ύπαρξης, και ως έναν παραλληλισμό με τον αγώνα που δίνεται για τη δημιουργία μιας ταινίας.
  • Το πρώτο υλικό που τραβήχτηκε ήταν με κάμερα 8 mm, και με τον De Niro στο ρινγκ. Όταν αυτό το είδαν ο ηθοποιός, ο παραγωγός Michael Chapman και ο μέντορας του, Michael Powell, ο τελευταίος παρατήρησε ότι το χρώμα στα γάντια δεν θα μπορούσε να είναι σωστό, αναφερόμενος στη συγκεκριμένη εποχή. Αυτό ήταν και το έναυσμα για τον Scorsese να κάνει την ταινία ασπρόμαυρη (εξαίρεση αποτελούν μόνο οι σκηνές που αφορούν όσα βλέπουν οι ήρωες μέσω βιντεοκάμερας).
  • Η United Artists δεν αποδέχονταν σε καμία περίπτωση του σενάριο του Mardik Martin. Έτσι χρειάστηκε να προσληφθεί ο Paul Schrader το 1978, και να κάνει γενναίες αλλαγές, οι οποίες και ικανοποίησαν το στούντιο. Έμενε όμως μια τελική λεπτομέρεια, που ήθελε το κείμενο να είναι πολύ βίαιο για να αποφύγει τον χαρακτηρισμό του R. Αυτό αλλά και ακόμα περισσότερες αλλαγές αφορούσαν τις 2μιση βδομάδες που πέρασε ο σκηνοθέτης με τον πρωταγωνιστή του στον Άγιο Μαρτίνο στην Καραϊβική, παραδίδοντας εκείνοι εντέλει το τελικό κείμενο. Τα ονόματα τους όμως δεν εμφανίστηκαν και στους σεναριακούς τίτλους.
  • Για να μάθει περισσότερα πάνω σε λεπτομέρειες επί του ρινγκ, ο Scorsese παρακολούθησε δύο αγώνες στο Madison Square Garden.
  • Ο άγνωστος ακόμα Joe Pesci είχε να εργαστεί πάνω από 4 χρόνια στον χώρο. Τον πρόσεξε όμως ο De Niro σε μια b-movie στην τηλεόραση, και είδε σε αυτόν τον ιδεατό Τζόι. Ο Pesci ήταν αυτός που με τη σειρά πρότεινε την Cathy Moriarty (αλλά και τον Frank Vincent), από μια φωτογραφία της που είχε δει σε ντισκοτέκ. Η συμμετοχή της εδώ ήταν και η πρωτόλεια επαφή της με την ερμηνευτική τέχνη, και για να εμφανιστεί χρειάστηκε πρώτα να πειστεί η συνδικαλιστική ένωση των ηθοποιών.
  • Ο De Niro ξεκίνησε τα γυρίσματα στα 66 κιλά. Για να γίνουν όμως οι σκηνές του φινάλε, χρειάστηκε να σταματήσει η παραγωγή επί τέσσερις μήνες. Σε αυτούς, ο ηθοποιός έκανε μια “τουρνέ φαγητού” ανά τη βόρεια Ιταλία και τη Γαλλία, καταλήγοντας να φτάνει στα 97 κιλά.
  • Σε μικρό ρόλο κάνει κινηματογραφικό ντεμπούτο ο Charles Scorsese, ο πατέρας του σκηνοθέτη.
  • Σε ρόλο κομπάρσου, ο John Turturro πραγματοποιεί την πρώτη εμφάνιση επί της οθόνης.
  • Η δοκιμαστική προβολή έγινε σε αίθουσα της MGM κι αυτό οδήγησε τη United Artists σε άρνηση να διανέμει την ταινία. Κανένα όμως άλλο στούντιο δεν έδειχνε διάθεση να την αγοράσει, με την UA να παραμένει διανομέας για να μην μπει μέσα. Ο Scorsese θεώρησε τότε ότι όδευε στο “χολιγουντιανό του κύκνειο άσμα”, και έγινε υπερβολικά προστατευτικός με τα δικαιώματα του πάνω στο φιλμ. Την τελευταία στιγμή απείλησε να βγάλει και το όνομα του από τους τίτλους αν περνούσε μια διαφημιστική αναφορά στο ουίσκι Cutty Sark σε σκηνή της ταινίας. Η ειρωνεία ήταν ότι το 1981 η United Artists μεταβιβάστηκε στην MGM, μαζί και τα δικαιώματα της συγκεκριμένης ταινίας.
  • Η αμερικανική ένωση μοντέρ είχε αναφέρει ότι αυτή ήταν η καλύτερα μονταρισμένη ταινία όλων των εποχών.
  • Τα ταμεία δεν απέφεραν κάτι παραπάνω από ένα μικρό συν υπέρ των κερδών, αλλά μέχρι να τελειώσει η δεκαετία του 1980, η ταινία είχε ήδη ανακηρυχθεί κλασική.
  • Το 2012, η MGM έκανε μήνυση στους παραγωγούς ενός σίκουελ που ετοιμάζονταν, ώστε να μη βγει ποτέ η εν λόγω ταινία. Επικαλούμενοι έπειτα τα δικαιώματα επί του βιβλίου, απαγόρευσαν τουλάχιστον να αναφέρεται η νέα ταινία ως συνέχεια της παλιάς. Αυτό οδήγησε και σε αλλαγή τίτλου, από Raging Bull II: Continuing the Story of Jake LaMotta σε The Bronx Bull, και η εταιρία απέσυρε τη μήνυση.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Martin Scorsese ήταν που επέλεξε να μη γραφεί αυθεντική μουσική για το φιλμ, επιλέγοντας κομμάτια από την προσωπική του συλλογή δίσκων, μαζί με τον καναδό συνθέτη Robbie Robertson. Βασικό θέμα αποτέλεσε το Cavalleria Rusticana του Pietro Mascagni.

Γκαλερι φωτογραφιων

39 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *