Μια ομάδα ανθρώπων με μεταφυσικές ικανότητες που τους επιτρέπουν να μπαίνουν στο μυαλό των άλλων, να μετακινούν αντικείμενα με τη σκέψη τους, αλλά και να προβάλουν ιδέες στο μυαλό αγνώστων δουλεύουν για τη μυστική κυβερνητική εταιρεία Division, όπου μαθαίνουν να ελέγχουν τα ιδιαίτερα χαρίσματά τους. Μια ομάδα νεαρών Αμερικανών αποφασίζουν να αφήσουν την Division, αυτή τους η απόφασή όμως δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και τόσο εύκολα.

Σκηνοθεσία:

Paul McGuigan

Κύριοι Ρόλοι:

Chris Evans … Nick Gant

Dakota Fanning … Cassie Holmes

Camilla Belle … Kira Hudson/Hollis

Djimon Hounsou … πράκτορας Henry Carver

Joel Gretsch … Jonah Gant

Ming-Na Wen … Emily Wu

Cliff Curtis … Hook Waters

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: David Bourla

Παραγωγή: Bruce Davey, William Vince, Glenn Williamson

Μουσική: Neil Davidge

Φωτογραφία: Peter Sova

Μοντάζ: Nicolas Trembasiewicz

Σκηνικά: Francois Seguin

Κοστούμια: Laura Goldsmith, Nina Proctor

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Push

Ελληνικός Τίτλος: Push: Το Επικίνδυνο Χάρισμα

Παραλειπόμενα

  • Δεν υπήρξε κινηματογραφικό σίκουελ, αλλά κόμικ. Η Wildstorm εξέδωσε μια μίνι σειρά κόμικ στα τέλη του 2008, γραμμένη από τους Marc Bernardin, Adam Freeman.
  • Ο Paul McGuigan περιόρισε όσο μπορούσε τα ψηφιακά εφέ, με το μόνο που απέμεινε να είναι στη σκηνή με το κυνηγητό στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ, μια και ήταν αδύνατο με τόση κίνηση στη συγκεκριμένη πόλη να το γύριζε σωστά.
  • Ο Channing Tatum είχε προσεγγισθεί για τον κύριο ρόλο.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 20/2/2009

Πολύ ανάμικτα συναισθήματα αφήνει η τελευταία ταινία του Paul McGuigan, ενός σκωτσέζου σκηνοθέτη που μας είχε συνηθίσει σε υψηλότερες ταχύτητες. Στα χέρια του βρίσκεται μια μοναδική ευκαιρία για το χτίσιμο ενός νέου Matrix μύθου, αλλά αυτό αποδεικνύεται όχι απλά δύσκολο, αλλά τροχοπέδη. Το Push ατυχεί παντελώς στο στήσιμο μιας τέτοιας μυθολογίας, ελλείψει ιδεολογικού υπόβαθρου, ανταπόκρισης στην πραγματικότητα μας και λόγω της κόμικ άποψης στους μη διερευνημένους χαρακτήρες.

Μάλιστα, ο McGuigan χαρίζει κενά διαστήματα ανάμεσα στη δράση, ικανά για να αναπτύξει χαρακτήρες και θέμα, αλλά τα σπαταλάει απελπιστικά. Πετυχαίνει απόλυτα στον τομέα της σοβαρής αντίληψης, τη μη κατάχρηση των ειδικών εφέ και τη χρησιμότητα που επιδεικνύουν οι ερμηνευτές του, σπάνια για τέτοιου είδους ταινία. Βασικά, είναι κάτι ανάμεσα στην ανατολίτικη φιλοσοφία των Τζεντάι και το X-Men, σε πιο προσγειωμένη έκδοση. Θα μπορούσε να το περιπλέξει με τον ρεαλισμό, που προτίθεται να επιδείξει, αλλά χάνει το παιχνίδι μην εμπεριέχοντας κανέναν «νορμάλ» χαρακτήρα, αποστερώντας το παντελώς από τον ρεαλισμό. Αν πρέπει να του προσδώσουμε τη ρετσινιά της αποτυχίας, όπως είναι και το πρέπον, μπορούμε να τη συνοδεύσουμε με τη λέξη φιλότιμη.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *