Δεκαετία του 1930. Ο Τζον Ντίλιτζερ είναι ένας διαβόητος αλλά χαρισματικός ληστής τραπεζών που παραμένει ασύλληπτος. Ο Μέλβιν Πέρβις είναι ο ήρωας του FBI, ο τιμωρός της μαφίας όπου αργά ή γρήγορα τους οδηγεί όλους στη φυλακή. Το μεγαλύτερο στοίχημά του είναι ο Τζόνι Ντίλιτζερ, τον οποίο και χαρακτηρίζει ως τον Νο 1 δημόσιο κίνδυνο της Αμερικής.

Σκηνοθεσία:

Michael Mann

Κύριοι Ρόλοι:

Johnny Depp … John Dillinger

Christian Bale … πράκτορας Melvin Purvis

Marion Cotillard … Billie Frechette

Billy Crudup … J. Edgar Hoover

Stephen Dorff … Homer Van Meter

Stephen Lang … Charles Winstead

Jason Clarke … John  ‘Red’ Hamilton

David Wenham … Harry ‘Pete’ Pierpont

Spencer Garrett … Tommy Carroll

Giovanni Ribisi … Alvin Karpis

Leelee Sobieski … Polly Hamilton

John Ortiz … Phil D’Andrea

Domenick Lombardozzi … Gilbert Catena

Bill Camp … Frank Nitti

Rory Cochrane … πράκτορας Carter Baum

Carey Mulligan … Carol Slayman

Stephen Graham … Baby Face Nelson

James Russo … Walter Dietrich

Lili Taylor … σερίφης Lillian Holley

Matt Craven … Gerry Campbell

Branka Katic … Anna Sage

Geoffrey Cantor … Harry Suydam

Peter Gerety … Louis Piquett

Emilie de Ravin … Barbara Patzke

Shawn Hatosy … πράκτορας John Madala

Casey Siemaszko … Harry Berman

David Warshofsky … δεσμοφύλακας Baker

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ronan Bennett, Michael Mann, Ann Biderman

Παραγωγή: Michael Mann, Kevin Misher

Μουσική: Elliot Goldenthal

Φωτογραφία: Dante Spinotti

Μοντάζ: Jeffrey Ford, Paul Rubell

Σκηνικά: Nathan Crowley

Κοστούμια: Colleen Atwood

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Public Enemies
  • Ελληνικός Τίτλος: Δημόσιος Κίνδυνος

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Ντίλιγκερ, ο Τρομοκράτης του Σικάγου (1945)
  • Τζον Ντίλιγκερ, ο Σκληρότερος Εγκληματίας (1973)

Σεναριακή Πηγή

  • Βιβλίο: Public Enemies: America’s Greatest Crime Wave and the Birth of the FBI, 1933–34 του Bryan Burrough

Παραλειπόμενα

  • Ο Bryan Burrough σκεφτόταν αρχικά να γράψει το σενάριο για μια μίνι τηλεοπτική σειρά, πριν αποφασίσει να βγάλει την έρευνα του σε βιβλίο το 2004. Παρόλα αυτά, το HBO είχε ήδη εγκρίνει τη σειρά.
  • Τα δικαιώματα του βιβλίου αγοράστηκαν από την HBO από τους Michael Mann και Leonardo DiCaprio, με τον τελευταίο να ενδιαφέρεται να πρωταγωνιστήσει. Εντέλει όμως προτίμησε το Νησί των Καταραμένων.
  • Ο Johnny Depp και η Marion Cotillard μπήκαν από «σπόντα» στην ταινία. Ο λόγος ήταν ότι αναβλήθηκαν τα γυρίσματα όπου είχαν υποχρέωση να βρίσκονται, λόγω της απεργίας των σεναριογράφων. Η Marion Cotillard έκανε διάλλειμα από το ήδη διάσημο Εννέα.
  • Ενώ το σενάριο δεν ακολουθά πιστά τα ιστορικά γεγονότα, αρκετές σκηνές γυρίστηκαν σε τόπους όπου έδρασε ο διαβόητος γκάνγκστερ.
  • Η ταινία που είδε τελευταία στην ζωή του ο Τζον Ντίλιγκερ ήταν το Η Τιμή του Γκάγκστερ (Manhattan Melodrama) του W.S. Van Dyke. Σκηνές του εμφανίζονται στην ταινία.
  • Με εκτιμητέο κόστος από 80 έως 100 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ ευτύχησε να βγάλει 214,1.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 26/6/2009

Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα, παρά με μια “παρομοίωση”. Ο Michael Mann πιστεύει ότι έχει απλώσει άψογα τα πιόνια του στη σκακιέρα, και δεν έχει δει πως η επόμενη κίνηση εναντίον του είναι το ρουά ματ. Μέχρι τα μισά του έργου αναρωτιόμουν πώς ένας τέτοιος σκηνοθέτης είναι υπεύθυνος για την πιο ψυχρή ταινία της δεκαετίας. Επειδή όμως δεν έγινε ξαφνικά μια μετριότητα, είναι φανερό πως το παίρνει κι ο ίδιος είδηση, και από ένα προχωρημένο σημείο προσπαθεί να διορθώσει τα αδιόρθωτα. Κάνει ακόμα καλύτερα πλάνα, παίρνει θέση έστω και υπέρ του Ντίλιγκερ και κόβει τις πολλές εξυπνάδες. Η παρτίδα δεν κερδήθηκε ούτε κι έτσι, αλλά αμαρτία εξομολογούμενη παύει να είναι αμαρτία…

Από πού να το πιάσεις. Για να αντιπαρέλθεις του εξαφανισμένου συναισθήματος και ανάλυσης χαρακτήρων, που σε δυσκολεύει να το παρακολουθήσεις, μπορείς να το εκλάβεις ως ιστορικό ντοκουμέντο. Όμως κι έτσι, πέφτουν απανωτές κάτι ατάκες ύφους 1930’s αλά James Cagney και δημιουργείται ιστορικό/κινηματογραφικό άτοπο. Ο Johnny Depp φαντάζει ιδανικός για Ντίλιγκερ, αλλά δεν υπάρχει υλικό να τον βοηθήσει για ερμηνεία. Οι δεύτεροι ρόλοι, εκτός από Bale, Crudup, Cotillard (που κι αυτοί «αυτο-βοηθούνται»), και παρά του ότι υπάρχουν ανάμεσα τους σπουδαίοι ηθοποιοί και καίριοι χαρακτήρες, είναι αόρατα φαντάσματα. Τι απομένει; Καλλιτεχνική διεύθυνση, μοντάζ, ήχος, κοστούμια και φωτογραφία άξιες για υποψηφιότητα στα Όσκαρ (μαζί με τη δεύτερη ερμηνεία της Cotillard). Λες και πρόκειται για ακαδημαϊκό κινηματογράφο κι ενώ, αντιθέτως, ο Mann προσέχει την τεχνική του σαν να μην υπάρχει αύριο. Η αποτυχία της χρονιάς μέχρι τώρα, άλλα επειδή μιλάμε για αυτοκινούμενο θέμα και δημιουργό, τουλάχιστον είναι περίτρανη και δεν περνάει στα ψιλά…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

25 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *