Polina: Ο Χορός Είναι η Ζωή μου
- Polina, Danser sa Vie
- Polina
- 2016
- Γαλλία
- Γαλλικά, Ρωσικά
- Αισθηματική, Δραματική, Νεανική, Χορευτική
- 25 Μαΐου 2017
Μόσχα, αρχές της δεκαετίας του 1990. Ο οχτάχρονη Πολίνα είναι μια χαρισματική μπαλαρίνα. Προερχόμενη από ταπεινή καταγωγή, βρίσκεται στο περίφημο σχολείο του καθηγητή Μποτζίνσκι, που εκπαιδεύει χορευτές από τα μπαλέτα Μπολσόι. Άμεσα διακρίνει τις ικανότητες της μικρής και τη βάζει να εργάζεται τόσο σκληρά, που φτάνοντας η Πολίνα στα 18, το όνειρο της γίνεται αληθινό και μπαίνει στα Μπολσόι. Εκεί θα γνωρίσει τον Άντριεν, έναν χαριτωμένο γάλλο χορευτή. Αυτός θα τη βοηθήσει να ανακαλύψει όχι μονάχα την αγάπη, αλλά κυρίως έναν νέο τρόπο χορού, πιο μοντέρνο και εκφραστικό, έναν τρόπο θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα.
Σκηνοθεσία:
Valerie Muller
Angelin Preljocaj
Κύριοι Ρόλοι:
Anastasia Shevtsova … Polina
Niels Schneider … Adrien
Jeremie Belingard … Karl
Aleksey Guskov … Bojinski
Juliette Binoche … Liria Elsaj
Veronika Zhovnytska … Polina (8 ετών)
Miglen Mirtchev … Anton
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Valerie Muller
Παραγωγή: Gaelle Bayssiere, Didier Creste
Μουσική: 79d
Φωτογραφία: Georges Lechaptois
Μοντάζ: Guillaume Saignol
Σκηνικά: Toma Baqueni
Κοστούμια: Laure Villemer
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Polina, Danser sa Vie
- Ελληνικός Τίτλος: Polina: Ο Χορός Είναι η Ζωή μου
- Διεθνής Τίτλος: Polina
Σεναριακή Πηγή
- Κόμικ: Polina του Bastien Vives.
Παραλειπόμενα
- 600 χορεύτριες πέρασαν από οντισιόν για τον ρόλο της Πολίνα. Η πρωτοεμφανιζόμενη Anastasia Shevtsova που επιλέχθηκε, ήταν μέλος της αναγνωρισμένης ακαδημίας Vaganova της Αγίας Πετρούπολης. Μετά την ταινία, έγινε δεκτή στα περίφημα μπαλέτα Mariinsky.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 25/5/2017
Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα να εκλαμβάναμε την ταινία των Preljocaj-Muller ως μια κινηματογραφημένη περφόρμανς, και να την κρίναμε έτσι. Η αλήθεια είναι ότι το φιλμ στέκει ανάμεσα σε αυτές του τις δύο ταυτότητες, χωρίς να τις ξεχωρίζει και χωρίς να θέλει να πατήσει σταθερά σε μία από αυτές. Ως καθαρό φιλμ, το έργο στερείται κάποιων βασικών στοιχείων: η ανάλυση χαρακτήρων είναι ελλιπέστατη, η πλοκή έχει χάσματα, και μάλιστα κάποια σημεία που φαίνονται να λείπουν φαντάζουν κρίσιμα για την κεντρική ηρωίδα, ενώ το βίντεο-κλιπ εισβάλει στην εικόνα αφαιρώντας πόντους και χρόνο από την αφήγηση. Αλλά αυτά τα μειονεκτήματα τα παίρνει η διττή ταυτότητα του φιλμ ως περφόρμανς και τα απαλύνει: η μεν ανάλυση χαρακτήρων θα στερούσε από το έργο τις κόμικ καταβολές του και θα το «προσγείωνε», η πλήρης ροή στην πλοκή είναι περιττή όταν η ουσία επικεντρώνεται στον μόχθο και την κατάκτηση και όχι στα γεγονότα, ενώ αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε βίντεο-κλιπ, μπορούμε ταυτόχρονα να το απολαύσουμε ως μία από τις πλέον μαγικές χορευτικές κινηματογραφήσεις που έχουμε δει.
Πλήρως εναρμονισμένη σε αυτό το πολυθέαμα η νεαρή Anastasia Shevtsova, που η αιθέρια ερμηνεία της καλύπτει τα κενά της ανάλυσης της προσωπικότητας της, μια και βγάζει με εντέλεια στο πανί όλη την προσπάθεια της ηρωίδας για την κατάκτηση του ξεχωριστού. Εδώ οι δύο σκηνοθέτες την αδικούν κάπως, με το να αυτοϊκανοποιούνται με τη σεναριακή απλότητα, προς χάρη του εικονικού θεάματος, στερώντας από το φιλμ την έκπληξη, ίσως και κάποια διαφορετική κορύφωση. Βασικά, έχουμε ένα μάθημα προς τους αντίστοιχους αμερικανούς συναδέλφους που πουλάνε τόσα χρόνια το ίδιο ακριβώς σενάριο υπό την ταυτότητα της χορευτικής ταινίας, μην αφήνοντας περιθώρια να πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να είναι και ποιοτική. Μακάρι να ολοκληρωνόταν αυτό το μάθημα εδώ, αλλά κι όπως έχει, είναι μια χαρά για τις αισθήσεις μας.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
