Πινόκιο
- Pinocchio
- 2022
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δραμεντί, Εποχής, Ζωντ. Δράση/Κιν. Σχέδια, Κινούμενα Σχέδια, Μιούζικαλ, Περιπέτεια, Φαντασίας
Μια μαγική βραδιά γεμάτη αστέρια, η πανέμορφη γαλάζια νεράιδα δίνει ζωή στην αγαπημένη μαριονέτα του Τζεπέτο. Έτσι ξεκινάει η φανταστική περιπέτεια του Πινόκιο, που θα του διδάξει τη γενναιότητα, την πίστη και την τιμιότητα, αξίες που πρέπει να κατέχει για να γίνει ένα αληθινό αγόρι.
Σκηνοθεσία:
Robert Zemeckis
Κύριοι Ρόλοι:
Benjamin Evan Ainsworth … Pinocchio (φωνή)
Tom Hanks … Geppetto
Joseph Gordon-Levitt … Jiminy Cricket (φωνή)
Cynthia Erivo … η γαλάζια νεράιδα
Giuseppe Battiston … Stromboli
Luke Evans … ο αμαξάς
Angus Wright … Κος Rizzi
Sheila Atim … Κα Vitelli
Lorraine Bracco … Sofia (φωνή)
Keegan-Michael Key … ‘Honest’ John Worthington Foulfellow (φωνή)
Jamie Demetriou … ο διευθυντής
Lewin Lloyd … Lampwick
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Zemeckis, Chris Weitz, Simon Farnaby
Παραγωγή: Derek Hogue, Andrew Miano, Chris Weitz, Robert Zemeckis
Μουσική: Alan Silvestri
Φωτογραφία: Don Burgess
Μοντάζ: Mick Audsley, Jesse Goldsmith
Σκηνικά: Doug Chiang, Stefan Dechant
Κοστούμια: Joanna Johnston
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Pinocchio
- Ελληνικός Τίτλος: Πινόκιο
- Εναλλακτικός Τίτλος: Disney’s Pinocchio
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Πινόκιο (1940)
- Πινόκιο (2002)
- Πινόκιο (2019)
- Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο (2022)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Le Avventure di Pinocchio του Carlo Collodi.
- Στόρι: Πινόκιο (1940) των Ted Sears, Otto Englander, Webb Smith, William Cottrell, Joseph Sabo, Erdman Penner, Aurelius Battaglia.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Ψηφιακό Σχέδιο & Ζωντανή Εικόνα
- Στην παράδοση που έχει ανοίξει επί έτη, η Walt Disney Pictures διασκευάζει ζωντανά ακόμα ένα κλασικό κινούμενο της σχέδιο. Αυτή τη φορά όμως πρόκειται για ταινία του συνδρομητικού Disney+.
- Το ριμέικ αυτό είχε ανακοινωθεί από το 2015, με τον Peter Hedges να εργάζεται αρχικά στο σενάριο. Το 2017 όμως αντικαταστάθηκε από τον Chris Weitz, με τον Sam Mendes να συζητάει για τη σκηνοθεσία. Την επόμενη χρονιά ανακοινώθηκε ο Paul King ως σκηνοθέτης, που όμως αποχώρησε το 2019 επικαλούμενος οικογενειακούς λόγους.
- Ο Tom Hanks είχε αποχωρήσει προσωρινά όταν έφυγε ο Paul King, αλλά το 2020 επανήλθε στον ρόλο του, έχοντας ήδη εργαστεί τρεις φορές με τον Robert Zemeckis.
- Ο χαρακτήρας της Σοφία του γλάρου είναι ολοκαίνουργιος, γραμμένος ειδικά για την ταινία.
- Μέσα στην ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το Πινόκιο του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο από το Netflix.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Σταύρος Καλλίστρατος (Πινόκιο), Γιάννης Στεφόπουλος (Τζεπέτο), Γιώργος Σκουφής (Τζίμινι Κρίκετ), Βασίλης Μήλιος (σινιόρε Ρίτσι/Τίμιος Τζον), Κατερίνα Βερβέρη (Γαλάζια Νεράιδα), Άννα Σταματίου (Σοφία), Ανδρέας Ευαγγελάτος (Στρόμπολι), Ευγενία Λιάκου (Φαμπιάνα/Σαμπίνα), Παύλος Χρυσανθίδης (Λάμπγουϊκ), Κωνσταντίνος Ρεπάνης (ο αμαξάς), Λητώ Αμπατζή, Νίκη Γεωργακάκου, Τερέζα Καζιτόρη, Κωνσταντίνα Κορδούλη, Αλεξάνδρα Λέρτα, Αλέξανδρος Λουζιώτης, Ιάσων Μιστσής, Πάρις Παρασκευάδης Πλάνετς, Πηνελόπη Σκαλκώτου, Στρατής Στηλ, Στεφανία Φιλιάδη. Σκηνοθετική επιμέλεια: Άννα Σταματίου. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου. Στοίχοι: Ντίνος Πιτυχούτης (παλιά τραγούδια), Ηλίας Ματάμης (νέα τραγούδια).
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το καστ είναι αυτό που ερμηνεύει όλα τα τραγούδια. Ακούγονται σχεδόν όλα αυτά της ταινίας του 1940 (το When You Wish Upon a Star αναλαμβάνει η Cynthia Erivo), αλλά και τέσσερα νέα: When He Was Here With Me / Pinocchio, Pinocchio / I Will Always Dance / The Coachman to Pleasure Island. Η μουσική των νέων κομματιών ανήκει στον Alan Silvestri, ενώ οι στοίχοι στον Glen Ballard.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 16/9/2022
Τώρα που υπάρχει και το Disney+, συνεχίζεται με μεγαλύτερο ρυθμό η παραγωγή των -σχεδόν- live-action επαναπροσεγγίσεων των κλασικών ταινιών κινουμένων σχεδίων της εταιρείας. Ενστάσεις υπάρχουν για όλες αυτές τις “επανεκτελέσεις”, παρότι κάποιες θεωρούνται λίγο καλύτερες από κάποιες άλλες. Άλλος λόγος πάντως πέραν του οικονομικού κέρδους που έρχεται στα ταμεία της εταιρείας, δεν φαίνεται καθαρά στον ορίζοντα. Δεν βλέπουμε τους δημιουργούς πίσω από αυτές τις νέες παραγωγές να έχουν και μεγάλη ελευθερία, καθώς φαίνεται να υπάρχει από το στούντιο η καθοδήγηση για ταινίες που θα είναι περισσότερο αντιγραφές του πρωτότυπου. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον Πινόκιο, που ανέλαβε να σκηνοθετήσει ο Ρόμπερτ Ζεμέκις.
Εδώ γίνεται εξαιρετική δουλειά στα γραφικά, και τα χρώματα είναι πραγματικά έντονα και ζωντανά, ενώ και οι χαρακτήρες, ψηφιακοί και μη, διατηρούν το καρτουνίστικο ύφος. Ο Τζίμινι Κρίκετ, ο Τίμιος Τζον και το τσιράκι του, ο αμαξάς του Λουκ Έβανς, ο Στρόμπολι (ο καλύτερος ίσως των “ζωντανών” ηθοποιών, Τζιουζέπε Μπατιστόν) δίνουν την υπερβολή που χρειάζεται στις ερμηνείες τους. Πιο συγκρατημένος εμφανίζεται ο Τομ Χανκς και ίσως ο -πρωταγωνιστής- Πινόκιο να μην είναι όσο εκφραστικός θα μπορούσε να είναι.
Η ιστορία δεν έχει αλλαχτεί ιδιαίτερα από το πρωτότυπο φιλμ. Βλέπουμε κάποιες αναχρονιστικές αναφορές που μοιάζουν πλέον αναπόφευκτες, μαζί με τα κρυμμένα δωράκια και τις σινεφιλικές αναφορές τόσο στις ταινίες της εταιρείας αλλά και του ίδιου του Ζεμέκις, και μερικές φορές όλα αυτά προσθέτουν διάρκεια στην ταινία που δεν χρειάζεται. Εκεί είναι και το κυριότερο πρόβλημα που έχει η ταινία. “Άπλωμα” σκηνών που δεν προσφέρει τίποτα στην εξέλιξη της ιστορίας μας.
Λείπει μαγεία από αυτό τον Πινόκιο. Είναι το συστατικό που θα έκανε την ταινία κάτι παραπάνω από μια γλυκιά παιδική ταινία, γιατί αυτό είναι σίγουρα. Ένα όμορφο, απλό, παιδικό παραμύθι με τα απαραίτητα διδάγματα για τα πιτσιρίκια, τα οποία δεν βλέπω λόγο να μην περάσουν καλά βλέποντας την ταινία.
Κλείνω με μια ένσταση ωστόσο, μια απόφαση που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πάρθηκε. Δεν βλέπουμε τον Πινόκιο να μεταμορφώνεται σε αληθινό παιδί! Όλη η ουσία αυτής της ιστορίας υποτίθεται ότι βρίσκεται σε αυτό το αναμενόμενο αλλά απαραίτητο ευτυχισμένο τέλος. Ο Ζεμέκις δεν το δίνει και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Η ικανοποίηση των μικρών θεατών θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Κατά τα άλλα, δεν μπορώ να βγάλω ιδιαίτερα και ουσιαστικά παράπονα για μια ταινία που έχει τη λογική αυτών των επανεκδόσεων της Ντίσνεϊ.
Βαθμολογία: