Ο Πορτοφολάς

Ένας πορτοφολάς κλέβει τη λάθος τσάντα σε ένα τρένο. Η τσάντα περιέχει ένα μικροφίλμ κρατικής σημασίας, το οποίο προορίζονταν να πουληθεί στους Σοβιετικούς. Άθελα του τώρα θα γίνει το επίκεντρο κατασκοπευτικού παιχνιδιού, με την ιδιοκτήτρια της τσάντας, που συνεργάζεται με την “κόκκινη” πλευρά, να προσπαθεί να τον σαγηνεύσει, με απώτερο σκοπό την απόσπαση του μικροφίλμ. 

Σκηνοθεσία:

Samuel Fuller

Κύριοι Ρόλοι:

Richard Widmark … Skip McCoy

Jean Peters … Candy

Thelma Ritter … Moe Williams

Murvyn Vye … αστυνόμος Dan Tiger

Richard Kiley … Joey

Willis Bouchey … Zara

Milburn Stone … ντετέκτιβ Winoki

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Samuel Fuller

Στόρι: Dwight Taylor

Παραγωγή: Jules Schermer

Μουσική: Leigh Harline

Φωτογραφία: Joseph MacDonald

Μοντάζ: Nick DeMaggio

Σκηνικά: George Patrick, Lyle R. Wheeler

Κοστούμια: Travilla

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Pickup on South Street
• Ελληνικός Τίτλος: Ο Πορτοφολάς

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Κατάσκοποι στο Κέιπ-Τάουν (1967)

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου (Thelma Ritter).
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Χάλκινος Λέοντας.

Παραλειπόμενα

• Ο Darryl F. Zanuck ήταν που έδειξε στον Fuller, που είχε τότε συμβόλαιο με την 20th Century Fox, ένα σενάριο με τίτλο Blaze of Glory, γραμμένο από τον Dwight Taylor. Από αυτό πάρθηκε η κεντρική ιδέα, αλλά οι αλλαγές ήταν καταλυτικές. Το σενάριο που παρέδωσε ο Fuller τιτλοφορούνταν Pickpocket, μα ο Zanuck ζήτησε την αλλαγή του μια και του ακούγονταν πολύ “ευρωπαϊκός”.
• Ο Fuller είχε μνήμες συγκεκριμένα από τη “South Street” της Νέας Υόρκης, από την εποχή που έκανε εγκληματολογικό ρεπορτάζ. Γνωρίζοντας τον από τότε, επιστράτευσε τον ντετέκτιβ Dan Campion για να τον βοηθήσει να κάνει πιο ρεαλιστικό το κείμενο. Ο δημιουργός βάσισε τον ρόλο του Νταν Τάιγκερ πάνω του, και μάλιστα σε μια περίοδο που ο Campion ήταν σε εξάμηνη διαθεσιμότητα για κακή μεταχείριση υπόπτου.
• Οι υποψήφιες για την Κάντι ήταν πολλές. Από αυτές, οι Marilyn Monroe, Shelley Winters και Ava Gardner παρα-ήταν γκλάμουρ για τον Fuller, η Betty Grable απαιτούσε και μια χορευτική σκηνή, ενώ είδε και την Jean Peters σε μια ταινία και δεν του άρεσε. Φτάνοντας όμως πια μόλις μία βδομάδα από την έναρξη παραγωγής, ο Fuller είδε τυχαία την Peters, και πρόσεξε ότι το περπάτημα της παρέπεμπε σε πόρνης. Στη συνέχεια κάθισαν και μίλησαν, με τον σκηνοθέτη να εντυπωσιάζεται από την ευφυία της, και τη δοκίμασε με επιτυχία. Η Betty Grable όμως επέμενε να πάρει εκείνη τον ρόλο, με τον Fuller να απειλεί ότι εάν τα κατάφερνε, θα εγκατέλειπε αυτός το φιλμ. Τα καπρίτσια της αυτά οδήγησαν σε διακοπή συμβολαίου με την 20th Century Fox, κάτι που στην ουσία αποτέλεσε και το φινάλε της καριέρας της.
• Η επιτροπή λογοκρισίας δεν ενέκρινε το σενάριο σε όσα αφορούσαν την προβολή βίας. Έτσι, κάποιες συγκεκριμένες σκηνές γυρίστηκαν σε διάφορες εκδοχές, ώστε να βρεθεί το “όριο βίας” που θα μπορούσε να περάσει από την επιτροπή.
• Ο διευθυντής του FBI, ο περίφημος J. Edgar Hoover, κάλεσε σε δείπνο τους Fuller και Zanuck, εκφράζοντας την απέχθεια του προς τις ταινίες του Fuller και ιδιαίτερα της συγκεκριμένης. Ό,τι όμως και να επισήμανε ότι θα έπρεπε να κοπεί, τύχαινε της άμεσης απάντησης του Zanuck με αιχμή το “δεν έχεις ιδέα πώς γίνονται οι ταινίες”. Το μόνο που άλλαξε από αυτή τη συνάντηση ήταν η αναφορά στο FBI από τα διαφημιστικά του φιλμ.
• Στις γερμανικές και γαλλικές κόπιες αλλάχτηκαν όλα όσα αφορούσαν την κατασκοπία, αφού εκεί θεωρούσαν πως δεν είχε ενδιαφέρον ο Ψυχρός Πόλεμος. Όταν οι ήρωες μιλούσαν για κατασκοπία, το ντουμπλάρισμα αναφέρονταν σε ναρκωτικά.
• Η 20th Century Fox παρήγαγε ένα ριμέικ με τίτλο Κατάσκοποι στο Κέιπ-Τάουν (The Cape Town Affair) το 1967. Σε αυτή την ταινία του Robert D. Webb πρωταγωνιστές ήταν οι Claire Trevor, James Brolin και Jacqueline Bisset.
• Το φιλμ δεν έτυχε κακής κριτικής στην εποχή του (είχε και μια μικρού βεληνεκούς εμπορική επιτυχία), αλλά χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να αναγνωριστεί αληθινά.