Επτά φίλοι, τρία ζευγάρια κι ένας εργένης, με μακρύ παρελθόν μεταξύ τους, βρίσκονται μαζεμένοι και τρώνε όταν σκέφτονται ένα παράξενο, όσο κι επικίνδυνο παιχνίδι: τοποθετούν τα smartphone τους στο τραπέζι και όταν κάποιος φωνάζει «δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε», μοιράζονται τα μνήματα και τις κλήσεις που έλαβαν την ίδια ημέρα, κάτι σαν ηλεκτρονική ρωσική ρουλέτα. Αλλά κανείς τους δεν είναι απόλυτα «αθώος», και η χαρούμενη παρέα φίλων βρίσκονται εμπρός σε ένα χάος ερωτηματικών, που δεν αφορούν μονάχα τον έρωτα και την προδοσία.
Σκηνοθεσία:
Paolo Genovese
Κύριοι Ρόλοι:
Giuseppe Battiston … Peppe
Anna Foglietta … Carlotta
Marco Giallini … Rocco
Edoardo Leo … Cosimo
Valerio Mastandrea … Lele
Alba Rohrwacher … Bianca
Kasia Smutniak … Eva
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Filippo Bologna, Paolo Costella, Paolo Genovese, Paola Mammini, Rolando Ravello
Στόρι: Paolo Genovese
Παραγωγή: Marco Belardi
Μουσική: Maurizio Filardo
Φωτογραφία: Fabrizio Lucci
Μοντάζ: Consuelo Catucci
Σκηνικά: Chiara Balducci
Κοστούμια: Camilla Giuliani, Grazia Materia
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Perfetti Sconosciuti
- Ελληνικός Τίτλος: Perfetti Sconosciuti
- Διεθνής Τίτλος: Perfect Strangers
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Οι Τέλειοι Ξένοι [τηλεόραση]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Τέλειοι Ξένοι (2016)
Κύριες Διακρίσεις
- Καλύτερη ταινία και σενάριο στα David di Donatello. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Marco Giallini και Valerio Mastandrea), πρώτο γυναικείο ρόλο (Anna Foglietta), μοντάζ και ήχο.
- Βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ της Τριμπέκα.
Παραλειπόμενα
- Μέσα στην ίδια κιόλας χρονιά έγινε ελληνικό ριμέικ από τον Θοδωρή Αθερίδη. Αυτή ήταν όμως μόνο η αρχή, αφού στη συνέχεια έγινε ριμέικ σε ένα σύνολο 22 χωρών, ανάμεσα σε αυτές οι Ισπανία, Τουρκία, Γαλλία, Μεξικό, Κορέα, Βουλγαρία, Κίνα, Ρωσία και Γερμανία! Χωρίς δυσκολία μπήκε για αυτό τον λόγο στο βιβλίο ρεκόρ των Γκίνες. Στις ΗΠΑ αυτό το ανέλαβε η Spyglass Media Group (παίρνοντας τα δικαιώματα από τη Weinstein Company με τη χρεωκοπία της), χωρίς όμως να έχει προχωρήσει ακόμα.
- Στο πολωνικό ριμέικ, η Kasia Smutniak επαναλαμβάνει τον ρόλο της.
- Τα περίπου 16 εκατομμύρια δολάρια που έβγαλε στη χώρα της, η ταινία τα απογείωσε στα 31,6 με τις διεθνείς αγορές.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 12/9/2016
Δεν το λες επιτομή του σύγχρονου θεατρικού σινεμά. Ούτε καν δείγμα του αναγεννημένου ιταλικού κινηματογράφου του σύγχρονου ρεαλισμού. Το Perfetti Sconosciuti αντλεί δύναμη από τη θεατρική του στόχευση και έμπνευση μάλλον από τα τιπς που προσδιορίζουν την αστική ζωή του 21ου αιώνα. Διερευνά τα απωθημένα των Ιταλών μικροαστών και σχεδόν εξυμνεί την «ασφαλή» προσέγγιση της μπουρζουαζίας στα συναισθηματικά και σεξουαλικά ταμπού.
Με ένα τρόπο που εξισορροπεί το εμπορικό με το καλλιτεχνικά διερευνητικό, τη θεατρική θεματική με το κινηματογραφικό βιρτουοζιτέ στυλ δωματίου, ο Paolo Genovese επιζητά να προσελκύσει ένα πιο διευρυμένο ταξικά και κυρίως ηλικιακά κοινό. Πίσω όμως από τη φαινομενικά λεία επιφάνεια και το καμουφλάζ της υποταγής στα σύγχρονα «θέλω», κρύβεται ένα σενάριο σαθρό που προσεγγίζει επιφανειακά τις διαχρονικές – ως επί των πλείστων ηθικές – εμμονές των τάξεων και το οποίο βρίσκει θεματικές λύσεις σε ασταθή επιχειρήματα και κλισέ προφάσεις.
Αξιόλογο το καστ ηθοποιών, με προεξέχουσα μορφή τη διεθνή Alba Rohrwacher, που εγκλωβίζεται ωστόσο αρκετά συχνά στα διάσπαρτα σεναριακά κενά και δε βρίσκει διέξοδο ούτε στο χώρο δράσης. Η ερμηνευτική υπερβολή απούσα, όμως η κινηματογραφική αρχιτεκτονική του φιλμ ανάγει τους χαρακτήρες σε ακροβάτες επάνω στη διαχωριστική γραμμή του συναισθηματικά ανεπίκαιρου και της στοχευμένης μελέτης της ηθικής, στο λεκτικό λαϊκισμό και τις ουσιώδεις διαπιστώσεις. Το Perfetti Sconosciuti αποτελεί προφανώς μία ταινία θεατρικού λόγου και διαλόγου, με ένα θέμα ειπωμένο, που πέφτει στα χέρια ενός σκηνοθέτη ορισμένων δυνατοτήτων, ο οποίος έχει την τύχη να κατευθύνει ένα αξιοπρόσεκτο σύνολο ηθοποιών και την ατυχία να τους βάζει να παλεύουν με το σεναριακό άγνωστο, με τίμημα την καλλιτεχνική τους αξιοπιστία. Μία αξιοπιστία που συμπυκνώνεται στο δίλημμα του θεατή εάν αυτό που παρακολουθεί είναι η παραλλαγή ενός ζωντανού και εμπνέοντος θεάτρου ή μία φτωχή ιταλική σαπουνόπερα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
