Μια παρέα, με μακρύ παρελθόν μεταξύ τους, βρίσκονται μαζεμένοι όταν σκέφτονται ένα παράξενο, όσο κι επικίνδυνο παιχνίδι: τοποθετούν τα smartphone τους στο τραπέζι και μοιράζονται τα μνήματα και τις κλήσεις που έλαβαν την ίδια ημέρα, κάτι σαν ηλεκτρονική ρωσική ρουλέτα. Αλλά κανείς τους δεν είναι απόλυτα «αθώος», και η χαρούμενη παρέα φίλων βρίσκονται εμπρός σε ένα χάος ερωτηματικών, που δεν αφορούν μονάχα τον έρωτα και την προδοσία.

Σκηνοθεσία:

Θοδωρής Αθερίδης

Κύριοι Ρόλοι:

Θοδωρής Αθερίδης … Θωμάς

Σμαράγδα Καρύδη … Πέρσα

Μαρία Ναυπλιώτου … Μάρθα

Άλκης Κούρκουλος … Αλέκος

Μάκης Παπαδημητρίου … Αχιλλέας

Ευαγγελία Συριοπούλου … Λίνα

Γιάννος Περλέγκας … Γιώργος

Χριστίνα Βαρώτσου … Σοφία

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Θοδωρής Αθερίδης

Παραγωγή: Μάνος Κρεζίας, Γιώργος Κυριάκος, Κώστας Λαμπρόπουλος

Μουσική: Παναγιώτης Τσεβάς

Φωτογραφία: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος

Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης

Σκηνικά: Εύα Νάθενα

Κοστούμια: Εύα Νάθενα

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Τέλειοι Ξένοι
  • Διεθνής Τίτλος: Perfect Strangers

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Παραλειπόμενα

  • Άμεσο ριμέικ του ιταλικού Perfetti Sconosciuti (2016) του Paolo Genovese. Ακολούθησαν αληθινά πολλά ακόμα ανά τον πλανήτη, με αυτό να είναι το πρώτο. Παρά ταύτα, κατά την προώθηση της ταινίας δεν αναφέρονταν καθόλου ότι ήταν ένα ριμέικ, κι ενώ το ορίτζιναλ πήρε διανομή στη χώρα μας τον επόμενο χρόνο.
  • Έκοψε 199.585 εισιτήρια.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 12/11/2017

Καταρχάς, μοιάζει πολύ Μπόλιγουντ λογική η τόσο άμεση, μέσα στην ίδια χρονιά (!), διασκευή μιας ταινίας, ειδικά όταν γίνεται τόσο πιστή σε σχέση με την αυθεντική. Αυτό από μόνο του μειώνει την αξία της ταινίας, αφού φανερώνει το πόσο τάχιστα, άρα εύκολα, έγινε η προσαρμογή σεναρίου, δίχως προσωπικό όραμα από μεριάς του Θοδωρή Αθερίδη. Αλλά για κάποιον που δεν έχει πρόσβαση στο ιταλικό «Perfetti Sconosciuti» ή στο κάτω-κάτω τον κουράζουν οι υπότιτλοι ή τα ιταλικά, το ριμέικ κρατάει γερά τα προσχήματα. Δεν ρισκάρει πουθενά, διατηρεί τον ρυθμό σε μια καλή ευθεία, μεταδίδει τη σατιρική διάθεση του αυθεντικού και ισορροπεί το δράμα με το χιούμορ. Και το ερμηνευτικό επιτελείο ακολουθεί εύστοχα αυτό το παιχνίδι ρόλων, χωρίς κάποιος ηθοποιός να «καπελώνει» τους υπόλοιπους. Όπως όμως και να το δεις, είναι σινεμά-κονσέρβα και δεν δικαιολογεί πουθενά τον λόγο ύπαρξης του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *