Ο Μόνκο είναι ένας κυνηγός επικηρυγμένων που έχει στο στόχαστρο τον Ελ Ίντιο και τη συμμορία του. Κατά τη διαδρομή, συναντά τον Ντάγκλας Μόρτιμερ, εξίσου κυνηγός επικηρυγμένων, κι αποφασίζουν να συνεργαστούν και να μοιραστούν την αμοιβή. Όμως, ο καθένας τους έχει μυστικά, και τα κίνητρα του ενός είναι πιο σκοτεινά από ό,τι δείχνουν.
Σκηνοθεσία:
Sergio Leone
Κύριοι Ρόλοι:
Clint Eastwood … Monco
Lee Van Cleef … συνταγματάρχης Douglas Mortimer
Gian Maria Volonte … El Indio
Mario Brega … Nino
Luigi Pistilli … Groggy
Klaus Kinski … Juan Wild
Aldo Sambrell … Cuchillio
Benito Stefanelli … Luke ‘Hughie’
Πάνος Παπαδόπουλος … Sancho Perez
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Sergio Leone, Luciano Vincenzoni, Sergio Donati
Στόρι: Sergio Leone, Fulvio Morsella
Παραγωγή: Arturo Gonzalez, Alberto Grimaldi
Μουσική: Ennio Morricone
Φωτογραφία: Massimo Dallamano
Μοντάζ: Eugenio Alabiso, Giorgio Serrallonga
Σκηνικά: Carlo Simi
Κοστούμια: Carlo Simi
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Per Qualche Dollaro in Piu
- Ελληνικός Τίτλος: Μονομαχία στο Ελ Πάσο
- Διεθνής Τίτλος: For a Few Dollars More
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Για Μια Χούφτα Δολάρια (1964)
- Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος (1966)
Παραλειπόμενα
- Δεύτερο κεφάλαιο της θρυλικής σπαγγέτι τριλογίας Dollars Trilogy.
- Μετά την επιτυχία του Για Μια Χούφτα Δολάρια, ο Sergio Leone και ο Alberto Grimaldi ήθελαν άμεσα να ξεκινήσει η παραγωγή ενός σίκουελ. Ο Clint Eastwood όμως δεν ήταν εύκολος στο να συμμετάσχει, μια και δεν είχε δει καν το πρώτο ακόμα τελειωμένο. Το γρηγορότερο, του έστειλαν μια ιταλόφωνη κόπια, μια και δεν υπήρχε ακόμα στα αγγλικά, και ο ηθοποιός μάζεψε μια παρέα φίλων στο CBS Production Center για να το δουν. Μπορεί κανείς να μην καταλάβαινε ιταλικά, αλλά η οπτική μαεστρία ήταν ολοφάνερη. Έτσι, τηλεφώνησε και είπε: ¨Ναι, θα δουλέψω για αυτό τον σκηνοθέτη ξανά”.
- Ο Charles Bronson βρήκε ότι το σενάριο έμοιαζε πολύ με του πρώτου μέρους, και απέρριψε την πρόταση για συμμετοχή του. Ο συγκεκριμένος ρόλος έγινε αποδεκτός από τον Lee Van Cleef, μια επιλογή που εκτόξευσε την καριέρα του.
- Ο Luciano Vincenzoni τελείωσε το σενάριο μέσα σε 9 μόνο ημέρες. Ο Leone όμως δεν έμεινε ευχαριστημένος με κάποιους διαλόγους, και το έδωσε στον Sergio Donati να κάνει διορθώσεις.
- Γυρίστηκε κυρίως στην Αλμερία της Ισπανίας, με μερικές εσωτερικές σκηνές να λαμβάνουν χώρα στα στούντιο Cinecitta της Ρώμης.
- Στην ισπανική έρημο, ο Carlo Simi έχτισε από την αρχή το “Ελ Πάσο”, που παρέμεινε ως ατραξιόν για τουρίστες με το όνομα Mini Hollywood.
- Το φιλμ αποδείχτηκε πιο εμπορικό κι από τον προκάτοχο του. Στην Ιταλία είχε γίνει η πιο εμπορική ταινία όλων των εποχών (15 εκατομμύρια θεατές), κάτι που επαναλήφθηκε και στην Ισπανία. Συνολικά, κόστισε 500 χιλιάδες δολάρια, και έβγαλε 15 εκατομμύρια.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Ennio Morricone είχε ξεκινήσει να γράφει μέρος της μουσικής πριν αρχίσουν τα γυρίσματα. Εκεί, ο Leone συνήθιζε να βάζει σε μεγάφωνο την έτοιμη μουσική, ως συνοδεία για το γύρισμα.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 13/11/2012
«Για Μια Χούφτα Δολάρια», «Μονομαχία στο Ελ Πάσο», «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος». Η τριλογία του Σέρτζιο Λεόνε με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ, που ανήγαγε τα γουέστερν σπαγγέτι σε μεγάλη κινηματογραφική τέχνη. Όλα τα στοιχεία του Φαρ Ουέστ (ο ατρόμητος πιστολάς με το ατάραχο παρουσιαστικό, η ληστεία, ο επικηρυγμένος, το σαλούν, οι μονομαχίες, οι αχανείς πεδιάδες) ανάγονται σε μια μυθική σφαίρα του κυρίαρχου αρσενικού και συνθέτονται ως απόλυτη φόρμα (το σινεμά «κοιτάει» το γουέστερν, «κοιτάει» το σινεμά) υπό την κυριαρχία της κάμερας που συλλαμβάνει μεγάλα πανοραμικά πλάνα ή πολύ κοντινά γκρο σε σκληρά ανέκφραστα πρόσωπα, ενώ ο χρόνος κυλά μεθοδικά, με πανέξυπνο στατικό σασπένς, καταγράφοντας αναμονές των αναμετρήσεων. Σε αυτό το δεύτερο φιλμ, ο Λεόνε κινείται σε μια ευρεία δραματουργική γκάμα, από το παραμυθένιο στοιχείο της αλάνθαστης σκόπευσης που ολοκληρώνεται με ένα άγγιγμα από χιούμορ, έως τη σχεδόν σαιξπηρικού ύφους δραματική απόδοση του χαρακτήρα του αρχιληστή, μέσα από μια υπολανθάνουσα ιστορία εκδίκησης και κάθαρσης, ενώ η τόσο οργανικά δεμένη επική μουσική του Ένιο Μορικόνε αποθεώνει το όλο αποτέλεσμα. Σπάνια τόσο καλλιτεχνικά, αισθητικά έργα, είχαν τόσο μεγάλη λαϊκή απήχηση.
Βαθμολογία: