Η Πωλίν στην Πλαζ
- Pauline à la Plage
- Pauline at the Beach
- 1983
- Γαλλία
- Γαλλικά, Ισπανικά
- Αισθηματική, Δραμεντί, Ερωτική, Κομεντί, Νεανική
Η νεαρή Πολίν βρίσκεται με τη μεγαλύτερη ξαδέλφη της, την όμορφη Μαριόν, στην εξοχική οικογενειακή τους βίλα. Από την πρώτη ημέρα θα επισκεφτούν την αμμώδη παραλία, κι εκεί θα συναντήσουν τον Πιερ, παλιό φλερτ της Μαριόν, και τον Ανρί, έναν γοητευτικό κι ελεύθερο εθνολόγο. Η συνοχή της παρέας που θα δημιουργηθεί δεν μέλει να κρατήσει για πολύ, αφού η Μαριόν κάνει σχέση με τον Ανρί, κι ενώ ο Πιερ την ποθεί ακόμη. Η Πολίν, που μπλέκεται σε αυτό το ερωτικό γαϊτανάκι θέλοντας και μη, θα βρει διέξοδο γνωρίζοντας τον συνομήλικο της, Σιλβέν.
Σκηνοθεσία:
Eric Rohmer
Κύριοι Ρόλοι:
Amanda Langlet … Pauline
Arielle Dombasle … Marion
Pascal Greggory … Pierre
Feodor Atkine … Henri
Simon de La Brosse … Sylvain
Rosette … Louisette
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Eric Rohmer
Παραγωγή: Margaret Menegoz
Μουσική: Jean-Louis Valero
Φωτογραφία: Nestor Almendros
Μοντάζ: Cecile Decugis, Christopher Tate
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Pauline a la Plage
- Ελληνικός Τίτλος: Η Πωλίν στην Πλαζ
- Διεθνής Τίτλος: Pauline at the Beach
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Πολίν στην Πλαζ
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Γυναίκα του Αεροπόρου (1981)
- Ο Τέλειος Γάμος (1982)
- Νύχτες με Πανσέληνο (1984)
- Πράσινη Αχτίδα (1986)
- Ο Φίλος της Φίλης μου (1987)
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο σκηνοθεσίας και FIPRESCI.
Παραλειπόμενα
- Τρίτη ταινία της σειράς Κωμωδίες και Γνωμικά.
- Η Amanda Langlet κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, δίχως να έχει ανάλογη συνέχεια. Ντεμπούτο και για τον Simon de La Brosse, που όμως ευτύχησε περισσότερο στο επάγγελμα.
- Από τις ταινίες που συνήθιζε να προτείνει ο Quentin Tarantino στους πελάτες, όταν ακόμα εργάζονταν σε βίντεο-κλαμπ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/6/2007
Η τρίτη ταινία από τη σειρά Κωμωδίες και Γνωμικά μάς μεταφέρει σε ένα απόλυτα καλοκαιρινό τοπίο, μια παραλία στις νορμανδικές ακτές. Ένα σκηνικό που φαντάζει οικείο στον καθένα μας, από τις προσωπικές μας εμπειρίες. Εκεί, ένα νεαρό κορίτσι ελπίζει να περάσει τις πιο όμορφες διακοπές, βρισκόμενη στην κατάλληλη ηλικία. Από πολύ γρήγορα, όμως, τα πράγματα δεν θα πάνε κατ’ ευχή. Η μεγαλύτερη της ξαδέλφη θα την εισχωρήσει σε έναν κόσμο ενηλίκων, και από την πρώτη τους συνομιλία θα διαισθανθούμε πως τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν δεν αρμόζουν στην εφηβική διασκέδαση. Ο ερωτικός κόσμος των ενηλίκων στερείται της αγνότητας των αισθημάτων και της απλότητας των καταστάσεων.
Η νεαρή ηρωίδα μοιάζει να είναι ο αγαπημένος χαρακτήρας του Rohmer. Ξέρει να μετράει τις κουβέντες της, να κάνει τις επιλογές της και να βγαίνει τελικά νικήτρια. Είναι η μόνη που κάνει πράξη την παροιμία στους τίτλους της αρχής (κάθε ταινία της σειράς αρχίζει με μία) «Αυτός που μιλά πολύ, κάνει κακό στον εαυτό του». Οι ενήλικοι αναλώνονται σε μεγαλόσχημους διαλόγους περί αγάπης κι έρωτα, ξεχνώντας πως μεταξύ τους υπάρχει η διπροσωπία, η ζήλεια κι ο εγωισμός, που θα αντανακλαστούν στις μετέπειτα πράξεις τους. Η τιμωρία τους έρχεται με την έλλειψη πραγματικής απόλαυσης του έρωτα, και με τις δυσκολίες να αποφύγουν το λάθος, που ίσως και να τους κοστίσει συναισθηματικά.
Ο Rohmer σε αυτή τη δεύτερη ενότητα δημιουργίας του (προηγηθήκαν οι Έξι Μύθοι Περί Ηθικής και ακολούθησαν οι Ιστορίες των Τεσσάρων Εποχών) προσπαθεί με απλό τρόπο να εισχωρήσει στους προβληματισμούς των νέων. Δεν θέλει άμεσα να νουθετήσει, όπως θα έκανε ίσως ένας από τους ενήλικες ήρωες του, αλλά να εκθέσει καταστάσεις χαρακτηριστικές, όπως η ελευθερία της βούλησης, η ζήλεια και ο έρωτας. Ο γάλλος δημιουργός μάς επιβάλλεται αμέσως με την οικειότητα και την καλοκαιρινή φρεσκάδα των εικόνων του. Οι διάλογοι είναι ζωντανοί και δεν περιέχουν περιττότητες που θα κούραζαν τον θεατή. Τα πρόσωπα είναι καλά διαλεγμένα και οι ερμηνείες ρεαλιστικές και μετρημένες. Είναι ένας κινηματογράφος τόσο οικείος στο μάτι μας, και τόσο αποτελεσματικός σε αυτά που θέλει να πει.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
