Παύλος, ο Απόστολος του Χριστού
- Paul, Apostle of Christ
- 2018
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δραματική, Εποχής, Θρησκευτική
Ο Παύλος, ο οποίος γίνεται από τον πιο διαβόητο διώχτη των χριστιανών στον πιο σημαίνοντα απόστολο του Χριστού, ξοδεύει τις τελευταίες του ημέρες σε μια σκοτεινή και ζοφερή φυλακή, και περιμένει εκτέλεση από τον αυτοκράτορα Νέρωνα. Ο Λουκάς, φίλος και γιατρός του, διακινδυνεύει τη ζωή του όταν μπαίνει στη Ρώμη για να τον επισκεφτεί. Ο Παύλος βρίσκεται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Μαυρίκιου, του νομάρχη της φυλακής, ο οποίος προσπαθεί να καταλάβει πώς αυτός ο σπασμένος γέρος μπορεί να είναι μια τέτοια απειλή. Αλλά προτού τεθεί σε ισχύ η θανατική ποινή του Παύλου, ο Λουκάς αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο, το οποίο αναφέρει λεπτομερώς τις απαρχές της «οδού» και τη γέννηση αυτού που θα ονομαστεί εκκλησία.
Σκηνοθεσία:
Andrew Hyatt
Κύριοι Ρόλοι:
James Faulkner … Παύλος
Jim Caviezel … Λουκάς
Olivier Martinez … Mauritius Gallas
Antonia Campbell-Hughes … Irenica
Joanne Whalley … Priscilla
John Lynch … Aquila
Noah Huntley … Publius
Γιώργος Καραμίχος … Σαούλ της Ταρσούς/Παύλος (νεότερος)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Terence Berden, Andrew Hyatt
Παραγωγή: Terence Berden, David Zelon
Μουσική: Jan A.P. Kaczmarek
Φωτογραφία: Gerardo Madrazo
Μοντάζ: Scott Richter
Σκηνικά: Dave Arrowsmith
Κοστούμια: Luciano Capozzi
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Paul, Apostle of Christ
- Ελληνικός Τίτλος: Παύλος, ο Απόστολος του Χριστού
Παραλειπόμενα
- Τα γυρίσματα έγιναν στη Μάλτα. Ανοιχτά αυτής βρίσκεται και το Νησί του Αγίου Παύλου, εκεί που οι γραφές αναφέρουν ότι ναυάγησαν ο Παύλος με τον Λουκά στη διαδρομή τους για τη Ρώμη.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 20/4/2020
Παρότι την παραγωγή ανέλαβαν κάποιοι συγκεκριμένοι εταιρικοί τίτλοι που έχουν αναγάγει την πίστη σε μαζικό εμπόριο, η συγκεκριμένη ταινία ξεφεύγει από την απόλυτη λογική των ως εδώ «κηρυγμάτων» τους. Στην περίπτωση μας, τα χριστιανικά λόγια απορρέουν μέσα από μια ιστορία που δεν θα ήταν δυνατόν να λείπουν, αλλά έχουν και τη βάση αυτή που τους επέβαλε να υπάρχουν. Άλλωστε, η αξιοπιστία ή μη όσων αφορούν τον άγιο Παύλο έγκειται στην προσωπική πίστη του καθενός, κι εκεί κάθε συζήτηση ξεφεύγει από την κινηματογραφική κριτική.
Η ταινία του Andrew Hyatt μικρογραφεί τα όσα θαυμαστά γνωρίζουμε από τα ευαγγέλια περί του Παύλου, και προσηλώνεται στις τελευταίες του ημέρες. Μαζί, μικρογραφεί και το επικό στοιχείο που θα μπορούσε να του παρέχει η αρχαία Ρώμη, φανερώνοντας τα οικονομικά όρια της παραγωγής. Για την ακρίβεια, θέαμα μην αναζητήσετε πουθενά. Ως προς αυτό, το μόνο «θεαματικό» είναι ο ορθός τρόπος αποτύπωσης των θρησκευτικών πιστεύω, αλλά κι αυτό όσον αφορά τις κουβέντες που ακούγονται περί χριστιανισμού. Γιατί, από εκεί και πέρα, είναι πολύ σύγχρονη η οπτική πάνω στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες, όπως πολύ σύγχρονη είναι και η κινηματογράφηση, που απομακρύνει το ρεαλιστικό στοιχείο για χάρη κάτι που θα μιλήσει πιο άμεσα σε ένα κοινό που επιζητεί το «εύπεπτο».
Δεν είναι όμως μονάχα η διδαχή που καλύπτει το σύνολο του σεναρίου, αλλά και μια επιμέρους ιστορία, με την οποία η ταινία θα μπορούσε να κάνει την κινηματογραφική διαφορά. Αλίμονο, όμως, όσα αφορούν τον ρωμαίο αξιωματικό μάς επιστρέφουν σε ημέρες κακού μελοδράματος, και σε κάτι που παρότι ακόμα και ο μη θρήσκος εύκολα μπορεί να σεβαστεί, δεν προσφέρουν κανένα ενδιαφέρον. Θα νιώσεις σαν να γνώριζες εκ του πρωίμου την ιστορία, ακόμα κι αν είναι παράγωγο σεναρίου. Οι ερμηνείες, από την άλλη, σεβαστές, και καλύτερα να στηρίζονταν όλη η ταινία πάνω τους, με μια πιο κατάλληλη σκηνοθετική αρωγή, από το να αναζητούσε περισσότερα από όσα το καστ είχε πρωτόλεια να προσφέρει.
Φιλότιμο στο σύνολο του αν το δεις ως μια δουλειά από ανθρώπους που ως σήμερα δεν είχαν αποδείξει καμία φροντίδα στις καλλιτεχνικές τους επιδιώξεις (ούτε καν την απόδειξη ότι υπήρχε κάτι τέτοιο), αλλά άξιο μονάχα να στριμωχτεί έστω και άνισα ανάμεσα σε άλλα μεγαλουργήματα του θρησκευτικού έπους για τις τηλεοπτικές πασχαλινές μας ημέρες.
Βαθμολογία: