ParaNorman: Μια Μεταφυσική Ιστορία
- ParaNorman
- 2012
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Κινούμενα Σχέδια, Κωμωδία, Μαύρη Κωμωδία, Οικογενειακή, Τέρατα, Φαντασίας
- 13 Σεπτεμβρίου 2012
Ένα μικρό αγόρι, ο 11χρονος Νόρμαν, μοιάζει να είναι υπέρ του δέοντος επικοινωνιακός, δεδομένου πως δεν σταματά ποτέ να ακούει και να συνδιαλέγεται με κόσμο… ιδίως μάλιστα με το υπερπέραν και συγκεκριμένα με τους νεκρούς (φαντάσματα, ζόμπι, μάγισσες) που φαίνεται να τον προτιμούν ιδιαιτέρως. Μάλιστα, πολλές φορές, η παρέα του από το υπερπέραν είναι προτιμότερη από την ίδια του την οικογένεια που φαίνεται να τον θεωρεί, όπως κι ο υπόλοιπος κόσμος, φρικιό. Όταν ο Νόρμαν καλείται να σταματήσει την κατάρα μιας κακιάς μάγισσας που απειλεί να ξυπνήσει τους νεκρούς από τον αιώνιο ύπνο, ολόκληρη η πόλη, αναγκαστικά, αναγνωρίζει τις μεταφυσικές του δυνάμεις και επαφίεται σε αυτές ώστε να σωθεί.
Σκηνοθεσία:
Chris Butler
Sam Fell
Κύριοι Ρόλοι:
Kodi Smit-McPhee … Norman Babcock (φωνή)
Jodelle Ferland … Agatha ‘Aggie’ Prenderghast (φωνή)
Bernard Hill … δικαστής Hopkins (φωνή)
Tucker Albrizzi … Neil Downe (φωνή)
Anna Kendrick … Courtney Babcock (φωνή)
Casey Affleck … Mitch Downe (φωνή)
Christopher Mintz-Plasse … Alvin (φωνή)
Leslie Mann … Sandra Babcock (φωνή)
Jeff Garlin … Perry Babcock (φωνή)
Elaine Stritch … γιαγιά Babcock (φωνή)
John Goodman … Κος Prenderghast (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Chris Butler
Παραγωγή: Travis Knight, Arianne Sutner
Μουσική: Jon Brion
Μοντάζ: Christopher Murrie
Σκηνικά: Nelson Lowry
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: ParaNorman
- Ελληνικός Τίτλος: ParaNorman: Μια Μεταφυσική Ιστορία
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Stop-motion animation
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Πρόκειται για την πρώτη ταινία stop-motion που χρησιμοποιεί τρισδιάστατο εκτυπωτή και μόλις η δεύτερη του είδους που προβλήθηκε σε 3D.
- Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Chris Butler.
- Η ιδέα για την ταινία προέκυψε όταν ο Butler σκέφτηκε να δημιουργήσει μια ταινία που θα δίδασκε στα παιδιά το τι θα αντιμετωπίσουν μεγαλώνοντας, συνειδητοποιώντας ότι οι ταινίες με ζόμπι περιείχαν συχνά μια δόση κοινωνικού σχολιασμού.
- Το στούντιο Laika χρειάστηκε 2 χρόνια για να ολοκληρώσει το οπτικό κομμάτι του φιλμ. Επί αυτού χρειάστηκε 60 κάμερες Canon EOS 5D Mark II DSLR.
- Ο βοηθητικός χαρακτήρας του Μιτς έγινε ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος ήρωας σε mainstream ταινία κινουμένων σχεδίων.
- Με μπάτζετ 60 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ εισέπραξε 107,1. Ο Travis Knight, το αφεντικό του στούντιο, δεν το θεώρησε αυτό αποτυχία, αλλά οι προσδοκίες του ήταν μεγαλύτερες.
- Το 2017 έγινε δοκιμή για ένα τηλεοπτικό spin-off με ψηφιακό σχέδιο, αλλά δεν ευδοκίμησε.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Αρσένιος Χαλκιόπουλος (Νόρμαν), Νικόλας Λαμπαδαρίδης (Νιλ), Γιώργος Ματαράγκας (Άλβιν), Φοίβος Ριμένας (Μιτς), Ινώ Στεφανή (Κόρτνεϊ), Ανδρέας Ευαγγελάτος (Πέρι), Τέτα Κωνσταντά (Σάντρα), Χριστίνα Κουτσουδάκη (γιαγιά), Μανώλης Γιούργος (Πέντεργκαστ), Νεφέλη Παπασταθοπούλου (Άγκαθα), Χρήστος Σαπουντζής (δικαστής Χόπκινς), Βίνα Παπαδοπούλου (Κα Χένσερ), Λίλα Μουτσοπούλου (σερίφης Χούπερ), Υρώ Μιχαλακάκου (Σάλμα), Χάρης Βεραμόν (βοηθός σερίφη), Κλεοπάτρα Ροντήρη (Κρίσταλ), Στέλιος Ψαρουδάκης (Λέτσος), Νίκος Ιωαννίδης, Ανδρέας Ρήγας, Γιάννης Παπαϊωάννου, Στεφανία Χούγια, Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Κωνσταντίνος Ντούνης, Θάνος Λάμπρου. Σκηνοθετική επιμέλεια: Μαρία Πλακίδη. Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Δεν γράφτηκε κάποιο τραγούδι για την ταινία, αλλά χρησιμοποιούνται κάποια χαρακτηριστικά παλιότερα, όπως το Season of the Witch του Donovan και το Little Ghost των White Stripes που παίζει στους τίτλους τέλους.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 12/9/2012
Φαντάζει κάτι σαν άγραφος κανόνας για κάθε σχεδόν κινούμενο σχέδιο δημιουργημένο με την τεχνική του stop-motion, πως πρέπει να ακολουθούν το σκοτεινό, «μπαρτονικό» στοιχείο του φανταστικού τρόμου. Καθώς, παράλληλα, οι ταινίες του είδους πλέον τείνουν να αναφέρονται τόσο στο παιδικό, όσο και στο ενήλικο κοινό, είναι λογικό να υπάρχουν ορισμένες στιγμές όπου παρατηρείται μια σύγχυση γύρω από τα target-group τους. Το «ParaNorman», λοιπόν, φαντάζει ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα…
Επιχειρώντας κάτι αντίστοιχο με τη σαγηνευτικά ατμοσφαιρική προ τριετίας Coraline του Henri Selick, αλλά εύστοχα με σαφέστερη έμφαση στην κωμωδία, το σκηνοθετικό δίδυμο των Chris Butler και Sam Fell τελικώς εν μέρει αποτυγχάνει, γιατί δεν χειρίζεται με συνέπεια τις αναλογίες. Εξηγούμαι: το φιλμ στο ξεκίνημά του εκπλήσσει ευχάριστα με το καθαρά ενήλικο χιούμορ του και τις άκρως απολαυστικές του αναφορές σε διάσημες ταινίες τρόμου, δίνοντας, με λίγα λόγια, την αίσθηση μιας διαφορετικής, τολμηρής και διασκεδαστικότατα ενήλικης «παιδικής» ταινίας. Η αίσθηση, αντιθέτως, που αυτή αφήνει μετά το τέλος της δεν ταυτίζεται με την αρχική…
Τελικά το «ParaNorman» πέφτει στη γνωστή παγίδα της οπτικά εντυπωσιακής, αλλά κλισέ, εφετζίδικης και φοβερά ηθικοπλαστικής ή, για χάριν συντομίας, απλώς «too much» κατάληξης. Το αποτέλεσμα θα το ευχαριστηθεί σίγουρα ένα αγόρι στην προεφηβεία, αλλά, από τη μια, τα πολύ μικρά παιδιά δεν θα έχουν κερδίσει παρά μερικούς προσωρινούς εφιάλτες και, από την άλλη, οι ενήλικοι θεατές θα αισθανθούν μάλλον προδομένοι από την υπερβολικά παιδική τροπή μιας ιστορίας που αρχικά έμοιαζε να αναφέρεται πιο πολύ σε αυτούς παρά στις μικρές ηλικίες.
Βαθμολογία: