Η Μεγάλη Στιγμή του ’21: Παπαφλέσσας
- Η Μεγάλη Στιγμή του '21: Παπαφλέσσας
- Papaflessas
- 1971
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Βιογραφία, Δραματική, Έπος, Εποχής, Ιστορική, Πολεμική, Πολεμικό Δράμα
- 25 Οκτωβρίου 1971
Η ηρωική πορεία του Γρηγορίου Δικαίου Φλέσσα κατά την επανάσταση του 1821. Μένοντας στην ιστορία ως Παπαφλέσσας, μπουρλοτιέρης των ψυχών, διετέλεσε κυβερνήτης της Ελλάδος και τέλειωσε τη ζωή του στο Μανιάκι, σε μάχη αυτοκτονίας κατά των στρατευμάτων του Ιμπραήμ.
Σκηνοθεσία:
Ερρίκος Ανδρέου
Κύριοι Ρόλοι:
Δημήτρης Παπαμιχαήλ … Γρηγόριος Δίκαιος-Παπαφλέσσας
Κάτια Δανδουλάκη … Κατερίνα
Δημήτρης Ιωακειμίδης … Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Αλέκος Αλεξανδράκης … Κανέλλος Δεληγιάννης
Άγγελος Αντωνόπουλος … Νικόλαος Σκουφάς
Χρήστος Πολίτης … Δημήτριος Υψηλάντης
Fernando Sancho … Μαχμούντ Δράμαλης πασάς
Λαυρέντης Διανέλλος … παπα-Γιώργης
Στέφανος Στρατηγός … Ιμπραήμ πασάς
Θόδωρος Μορίδης … Παλαιών Πατρών Γερμανός
Έλενα Τσαλδάρη … Μαρία-Ζαϊρέ
Γιάννης Κατράνης … Δημητρός
Ηλίας Λογοθέτης … κληρικός
Σταύρος Ξενίδης … Χριστόφορος Περραιβός
Δημήτρης Μπισλάνης … Χουσεΐν πασάς
Γιώργος Μοσχίδης … Ανδρέας Ζαΐμης
Γρηγόρης Βαφιάς … Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης
Βασίλης Μητσάκης … Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος
Χρήστος Καλαβρούζος … Νικηταράς
Μάκης Ρευματάς … Αλέξανδρος Υψηλάντης
Σταύρος Φαρμάκης … Ανδρέας Λόντος
Λάζος Τερζάς … Γιουσούφ πασάς
Γιάννης Κοντούλης … Κοσμάς
Λάκης Γκέκας … Χουρσίτ πασάς
Δημήτρης Τσούτσης … φιλικός
Γρηγόρης Μασσαλάς … αγάς
Γιώργος Κυριακίδης … αγάς
Χρήστος Νάτσιος … τούρκος στρατιώτης
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Πάνος Κοντέλης
Παραγωγή: Τζέιμς Πάρις, Φιλοποίμην Φίνος
Μουσική: Κώστας Καπνίσης
Φωτογραφία: Δημήτρης Παπακωνσταντής
Μοντάζ: Αριστείδης Καρύδης-Φουκς
Σκηνικά: Διονύσης Φωτόπουλος
Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Η Μεγάλη Στιγμή του ’21: Παπαφλέσσας
- Διεθνής Τίτλος: Papaflessas
- Εναλλακτικός Τίτλος: Παπαφλέσσας
- Εναλλακτικός Τίτλος: Παπαφλέσσας: Η Ηρωική Μορφή του ’21
- Εναλλακτικός Τίτλος: Ο Παπαφλέσσας
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο σκηνοθεσίας, αρτιότερης παραγωγής και τιμητικό σκηνικών-κοστουμιών στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Παραλειπόμενα
- Η ιδιαίτερη περίπτωση του ισπανού σταρ Fernando Sancho τελειώνει εδώ και στους Σουλιώτες την ελληνική της πορεία. Κι ενώ εδώ είναι ο πασάς Δράμαλης, στους Σουλιώτες είναι ο Αλί Πασάς.
- Η Κάτια Δανδουλάκη είχε πει πως επειδή τότε είχε 9 βαθμούς μυωπίας, στα μακρινά πλάνα της κουνούσαν σημαίες για να καταλάβει ότι έπρεπε να ξεκινήσει η σκηνή.
- Ως κομπάρσοι χρησιμοποιήθηκαν πολλοί έφεδροι στρατιώτες. Ο συνολικός τους αριθμός υπολογίστηκε στους 3 χιλιάδες.
- Τα περισσότερα γυρίσματα έλαβαν χώρα στα Αμπελάκια, ενώ αρκετές σκηνές γυρίστηκαν σε αρχοντικό της Λάρισας. Μάλιστα, πολλοί κάτοικοι της περιοχής πήραν κι αυτοί μέρος στην ταινία ως κομπάρσοι.
- Ο Φιλοποίμην Φίνος επιστράτευσε ακόμα και γερανούς από τη Γαλλία για τα γυρίσματα.
- Η υποδοχή της ταινίας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης συνοδεύτηκε από πολύ θετικές κριτικές (όπως “η καλύτερη στιγμή στην καριέρα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ”) μέχρι και γιουχαΐσματα από τον περίφημο Εξώστη Β΄. Αυτό είχε οδηγήσει σε έκρηξη τον Παπαμιχαήλ, που μιλώντας για φανατικούς “καφενόβιους”, δήλωνε ότι θα ήταν καλύτερα να καταργηθεί το φεστιβάλ.
- Στην επίσημη πρεμιέρα βρέθηκε η στρατιωτική ηγεσία του ΓΕΕΘΑ (ο Τζέιμς Πάρις είχε άριστες σχέσεις με τη χουντική κυβέρνηση), αλλά, σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα, ο Φίνος ενοχλήθηκε τόσο, που αποχώρησε διακριτικά με τη σύζυγο του, αποφεύγοντας τη συνάντηση μαζί τους. Επίσης, δεν συνεργάστηκε ξανά με τον Τζέιμς Πάρις.
- Η ταινία έκοψε 297.817 εισιτήρια (10η για τις ελληνικές ταινίες του 1970-71), ενώ τα 12 εκατομμύρια δραχμές που κόστισε την τοποθετούν αναλογικά στις ακριβότερες που έγιναν ποτέ στη χώρα μας.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/3/2012
Η μία και μοναδική περίπτωση που συγχωρούμε όλα τα πατροπαράδοτα άρπα-κόλα-λάθη, ανακηρύσσοντας το φιλμ ως το πιο χαρακτηριστικό της ηρωικής έκλαμψης που παρατηρήθηκε εντός της χουντικής επταετίας. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ ενσωματώνεται στο ράσο κι αποδίδει εξαιρετικά το διττό της ζωής του Γρηγόριου Δικαίου. Είναι αυτό που θα λέγαμε ρόλος ζωής, ακόμα και που του βγαίνει σε πολλά σημεία αυτή η «μαγκιά» από τις προηγούμενες ταινίες του, που αποσταθεροποιεί μια σοβαρή ερμηνεία. Όμως, είναι ο Δημήτρης Ιωακειμίδης που κλέβει την παράσταση σε όσες σκηνές εμφανίζεται, ως ένας ιδανικός Γέρος του Μοριά. Βοηθάει, εκτός από το παράστημα, η φωνή που βροντάει για τα καλά. Καλό κι ως σύνολο παραγωγής, έστω κι αν λείπει ένας σοβαρός σκηνοθέτης να το δέσει καλλιτεχνικά. Καλή και η μάχη, αν και θα ήταν καλύτερη αν δεν ξανασηκώνονταν οι νεκροί, ελλείψει κομπάρσων…
Βαθμολογία: