
Ο Άντριου και ο Γκάρετ Φόστερ, δύο αδέλφια, είναι κλέφτες που εξειδικεύονται σε πολυτελή αμάξια, μονάχα τα πλέον ακριβά. Κάποιος τους προσλαμβάνει να κλέψουν μια πανέμορφη Bugatti 1937 αξίας εκατομμυρίων ευρώ, έτσι ταξιδεύουν ως τα νότια της Γαλλίας για τη δουλειά. Αλλά εκεί πιάνονται, και ο Τζάκομο Μοριέρ, το τοπικό αφεντικό του εγκλήματος και ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου, δεν το παίρνει ελαφριά. Ως ανταλλαγή για τη ζωή τους, θα πρέπει να κλέψουν ένα αμάξι από τον Μαξ Κλεμπ, τον βασικό αντίπαλο του Μοριέρ. Αλλά όχι ένα τυχαίο αμάξι, μα Ferrari 250 GTO του 1962, το πλέον ακριβό που υπάρχει.
Σκηνοθεσία:
Antonio Negret
Κύριοι Ρόλοι:
Scott Eastwood … Andrew Foster
Freddie Thorp … Garrett Foster
Ana de Armas … Stephanie
Gaia Weiss … Devin
Clemens Schick … Max Klemp
Simon Abkarian … Jacomo Morier
Kaaris … Franck
Moussa Maaskri … Panahi
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael Brandt, Derek Haas
Παραγωγή: Gregoire Melin, Pierre Morel, Christopher Tuffin
Μουσική: Pascal Lengagne
Φωτογραφία: Laurent Bares
Μοντάζ: Samuel Danesi, Sophie Fourdrinoy
Σκηνικά: Arnaud Le Roch
Κοστούμια: Agnes Beziers
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Overdrive
- Ελληνικός Τίτλος: Overdrive
Παραλειπόμενα
- Στο αρχικό καστ ήταν ο Matthew Goode κι ο Alex Pettyfer, ώσπου αντικαταστάθηκαν από τους Karl Urban, Ben Barnes. Ο Barnes αποχώρησε και ήρθε ο Sam Claflin. Στη συνέχεια, όμως, τόσο ο Claflin όσο κι ο Urban αποχώρησαν για να διαμορφωθεί το τελικό ζευγάρι των αδελφών Φόστερ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/4/2019
Με τη σειρά «Taxi» του Μπεσόν, οι Γάλλοι είχαν συνδυάσει την ταχύτητα με το χιούμορ, και λες ότι έτσι κράτησαν το copyright. Εδώ όμως το πράγμα αλλάζει. Γιατί απλά έχουμε μια κόπια της φόρμουλας του «Fast & Furious», χωρίς μάλιστα να επιδέχεται κάποια αλλαγή στο πιο ευρωπαϊκό της. Δεν λείπει ούτε εδώ το εξυπνακίστικο χιούμορ, μόνο που είναι αμερικανικού τύπου, ενώ δυστυχώς δεν λείπει ούτε το απανταχού «φάτε μάτια ψάρια» που εντέλει καθορίζει και καταρρακώνει τις όποιες καλές προθέσεις που μπορεί και να υπήρχαν. Κανείς φυσικά δεν νοιάζεται αν το σενάριο βγάζει κάποια αληθοφάνεια, το μόνο που μας νοιάζει είναι η δράση να κυλάει και οι φαν να χαίρονται. Ως προς αυτό το τελευταίο, όμως, όντως χαίρονται, και αυτό δεν είναι τόσο αμελητέο.
Βαθμολογία: