Η Μαριάν είναι μια πολύ γνωστή αρθρογράφος που μετακομίζει στη Βόρεια Γαλλία προκειμένου να κάνει μια έρευνα για το νέο της βιβλίο με θέμα την εργασιακή ανασφάλεια. Χωρίς να αποκαλύπτει την πραγματική της ταυτότητα, προσλαμβάνεται σαν καθαρίστρια μαζί με μια ομάδα γυναικών. Σε αυτό τον καινούριο ρόλο βιώνει από πρώτο χέρι την οικονομική αστάθεια και την κοινωνική «αορατότητα» . Ταυτόχρονα όμως ανακαλύπτει την αλληλοβοήθεια, την αλληλεγγύη και τους ισχυρούς δεσμούς που δένουν αυτές τις εργαζόμενες γυναίκες που δουλεύουν στο παρασκήνιο.
Σκηνοθεσία:
Emmanuel Carrere
Κύριοι Ρόλοι:
Juliette Binoche … Marianne Winckler
Helene Lambert … Chrystele
Lea Carne … Marilou
Emily Madeleine … Justine
Patricia Prieur … Michele
Evelyne Poree … Nadege
Didier Pupin … Cedric
Louis-Do de Lencquesaing … Louis-Do
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Emmanuel Carrere, Helene Devynck
Παραγωγή: Emmanuel Carrere, Olivier Delbosc, Julien Deris, David Gauquie
Μουσική: Mathieu Lamboley
Φωτογραφία: Patrick Blossier
Μοντάζ: Albertine Lastera
Σκηνικά: Julia Lemaire
Κοστούμια: Isabelle Pannetier
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ouistreham
- Ελληνικός Τίτλος: Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους
- Διεθνής Τίτλος: Between Two Worlds
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Le Quai de Ouistreham της Florence Aubenas.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Σεν Σεμπαστιάν.
Παραλειπόμενα
- Ο γνωστός συγγραφέας και σεναριογράφος Emmanuel Carrere σκηνοθετεί εδώ για τρίτη φορά, αλλά η προηγούμενη ήταν το 2005.
- Πέρα από τη Juliette Binoche και τις γκεστ εμφανίσεις των Louis-Do de Lencquesaing και Charline Bourgeois-Tacquet, όλο το υπόλοιπο καστ απαρτίζεται από ερασιτέχνες.
- Η συγγραφέας αρνούνταν επί έτη τη διασκευή του μπεστ-σέλερ της (σε έκδοση του 2010) στον κινηματογράφο, κάτι που κάμφθηκε εντέλει από την επιμονή της Juliette Binoche. Η δε Aubenas ήταν αυτή που έθεσε ως προϋπόθεση να το αναλάβει ο Carrere.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 25/5/2022
Το Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους είναι μια αθόρυβη ταινία για όσα -πρέπει να- προκαλούν κοινωνικούς θορύβους κι αναταράξεις. Ο Εμανουέλ Καρέρ, λοιπόν, επενδύει σε έναν σκηνοθετικό ρεαλισμό που όμως ξέρει να προσθέτει τις αναγκαίες εξάρσεις μιας κάποιας ποιητικής αισθητικής για να αφηγηθεί μια σκληρή ιστορία βιοπορισμού.
Στην παραλιακή πόλη της Καέν, γυναίκες καθαρίστριες εργάζονται σε ένα φέρι σε ατέλειωτες βάρδιες, σε συνθήκες ακούσιας εξαναγκασμένης ταχύτητας για 8 περίπου ευρώ την ώρα. Η Μπινός υποδύεται μια δημοσιογράφο-συγγραφέα που εγκαταλείπει τη ζωή στο Παρίσι ώστε να βιώσει στο πετσί της τη ζωή αυτών των γυναικών. Και βρίσκεται και αυτή να εργάζεται ως καθαρίστρια στο περιβόητο φέρι της Καέν, και να επενδύει κοινωνικά στη συναναστροφή με τις υπόλοιπες εργαζόμενες.
Το σενάριο της ταινίας καταβάλλει γενναιόδωρες προσπάθειες για να αποφύγει τον διδακτισμό και το μελόδραμα. Και τα καταφέρνει μέχρι τον βαθμό που ο ίδιος ο κοινωνικός ρεαλισμός του θέματος του του το επιτρέπει. Βέβαια, μοιάζει παράλληλα να πέφτει στην παγίδα της υπερπροσπάθειας να αποφύγει τις αναίτιες εξάρσεις, και μένει τελικά καθηλωμένο στα σεναριακά του πόδια χωρίς ποτέ να απογειώνεται πραγματικά. Καταφέρνει βέβαια να πλάσει χαρακτήρες και αφηγηματικό πλαίσιο, που σε κρατάνε δέσμιο τους καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Η σκηνοθεσία του Καρέρ επιχειρεί να σπάσει το «φράγμα» της απουσίας σεναριακής κορύφωσης, επενδύοντας σε μια κάποια ποιητικότητα που θα μπορούσε να προσφέρει την απαιτούμενη συναισθηματική ταύτιση. Και ενώ κερδίζει το αισθητικό στοίχημα, η πολυπόθητη απογείωση δεν έρχεται ποτέ. Πρόκειται όμως για μια αξιοσημείωτη σκηνοθετική απόπειρα αισθητικής ανανέωσης του πολύπαθου κοινωνικού ρεαλισμού.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
