Ο γάλλος υπερκατάσκοπος OSS 117 θεωρείται από τους ανωτέρους του ως ο «καλύτερος στην πιάτσα». Εν έτει 1967, φεύγει για αποστολή στο Ρίο ντε Τζανέιρο, για να βρει έναν πρώην αξιωματικό των ναζί που αυτοεξορίστηκε στη Νότια Αμερική μετά τον πόλεμο. Διασχίζει λοιπόν τη Βραζιλία, συνοδευμένος από μια γοητευτική πράκτορα της Μοσάντ, η οποία αναζητεί επίσης το ίδιο άτομο. Στη διαδρομή θα περιπλανηθεί από τις ηλιόλουστες παραλίες του Ρίο μέχρι τα βάθη του τροπικού δάσους και τα κρυφά σπήλαια στην κορυφή του Χριστού Λυτρωτή στον λόφο Κορκοβάντο. Και ο OSS 117 θα πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι είναι ο «καλύτερος στην πιάτσα», παρότι οι ικανότητές του μάλλον τον προδίδουν.

Σκηνοθεσία:

Michel Hazanavicius

Κύριοι Ρόλοι:

Jean Dujardin … Hubert Bonisseur de La Bath/OSS 117

Louise Monot … Dolores Koulechov

Rudiger Vogler … καθηγητής Von Zimmel

Alex Lutz … Fredrich ‘Heinrich’ Von Zimmel

Reem Kherici … Frieda/Carlotta

Ken Samuels … William ‘Bill’ Trumendous

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean-Francois Halin, Michel Hazanavicius

Παραγωγή: Eric Altmayer, Nicolas Altmayer, Clara Machado

Μουσική: Ludovic Bource

Φωτογραφία: Guillaume Schiffman

Μοντάζ: Reynald Bertrand

Σκηνικά: Maamar Ech-Cheikh

Κοστούμια: Charlotte David

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: OSS 117: Rio Ne Repond Plus
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Κατάσκοπος που Γύρισε από το… Ρίο! Μυστικός Πράκτορας OSS 117
  • Διεθνής Τίτλος: OSS 117: Lost in Rio

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σειρά μυθιστορημάτων (χαρακτήρας): OSS 117 του Jean Bruce.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για σκηνικά και κοστούμια στα Cesar.

Παραλειπόμενα

  • Όπως και το πρώτο κεφάλαιο, βασίζεται μεν στον χαρακτήρα των βιβλίων του Jean Bruce, αλλά αντίθετα με εκεί και με τις ταινίες που προϋπήρχανε με τον OSS 117, έχουμε καθαρή παρωδία. Στη συγκεκριμένη ταινία, εκτός από τον 007 μπαίνει στο “στόχαστρο” και ο Alfred Hitchcock.
  • Ντεμπούτο για τη Reem Kherici.
  • Αντίθετα με την πρώτη ταινία, αυτή δεν τα πήγε καλά στα ταμεία. Παρόλα αυτά, το 2021 βγήκε και τρίτο μέρος.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 30/7/2009

Αμαρτία εξομολογημένη, ουκ έστι αμαρτία. Υπήρχαν στιγμές που γέλασα με την ψυχή μου. Η γαλλική απάντηση σε Austin Powers, Get Smart κτλ κτλ έχει κάτι πολύ σημαντικό που βοηθάει στο να παρωδήσεις με κωμική ουσία τον Τζέιμς Μποντ: αθωότητα. Γιατί ο 007 προέρχεται από μια κόμικ εποχή περιπέτειας, τα 1960, κι ο OSS επιλέγει εκείνη τη νοσταλγική περίοδο του για να τον χτυπήσει στο ψαχνό. Η μπάλα θα πάρει κι άλλους, κυρίως τον Alfred Hitchcock, θυμίζοντας έντονα την παρόμοια περίπτωση παρωδίας, το Λίγο Πολύ Τρελούτσικος τού Mel Brooks.

Για να κρατάμε και τις συμβάσεις, το δεύτερο OSS έχει ατάκες που σε κάνουν να λυθείς από τα γέλια, αλλά ως δράση δεν αποφεύγει πολλά, πολλά κλισέ κωμικής περιπέτειας. Εκεί, θέλει απλά να σατιρίσει αυτού του είδους τις ταινίες, αλλά ως σάτιρα λειτουργεί μονάχα στα σημεία που γελοιοποιεί τον ρατσισμό. Ο δε Jean Dujardin επιβεβαιώνει έναν άτυπο κανόνα που λέει το εξής: όταν δεν είσαι καλός στο δράμα, αποδεικνύεσαι άψογος στην αυτοπαρωδία. Δείτε το και για τις split-screen, την ατάκα «θα μου δίνατε μια λίστα με τους ναζί που κρύβονται στην Βραζιλία;» και για την όλη εικόνα που παραπέμπει άμεσα στα πρώτα Bond και στον Hitchcock των 1950.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

16 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *