Επαρχιακή Δανία, 1925. Δύο οικογένειες αντιμάχονται εξαιτίας των διαφορετικών θρησκευτικών τους πιστεύω. Όμως ένας θάνατος και ένα θαύμα (η ανάσταση της νεκρής) θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι ο αληθινός χριστιανισμός είναι αγάπη, λατρεία της ζωής και πίστη στον θείο λόγο.
Σκηνοθεσία:
Carl Theodor Dreyer
Κύριοι Ρόλοι:
Henrik Malberg … Morten Borgen
Emil Hass Christensen … Mikkel Borgen
Birgitte Federspiel … Inger Borgen
Preben Lerdorff Rye … Johannes Borgen
Cay Kristiansen … Anders Borgen
Ejner Federspiel … Peter Petersen
Gerda Nielsen … Anne Petersen
Sylvia Eckhausen … Kirstin Petersen
Ove Rud … ο πάστορας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Carl Theodor Dreyer
Παραγωγή: Carl Theodor Dreyer, Erik Nielsen, Tage Nielsen
Μουσική: Poul Schierbeck
Φωτογραφία: Henning Bendtsen
Μοντάζ: Edith Schlussel
Σκηνικά: Erik Aaes
Κοστούμια: N. Sandt Jensen
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ordet
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Λόγος
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Word
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: I Begyndelsen var Ordet του Kaj Munk.
Κύριες Διακρίσεις
- Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας.
- Χρυσός Λέοντας στο φεστιβάλ Βενετίας.
- Καλύτερη ταινία, αντρικός ρόλος (Emil Hass Christensen) και γυναικείος ρόλος (Birgitte Federspiel) στα Bodil, τα εθνικά βραβεία της Δανίας.
Παραλειπόμενα
- Βασισμένο σε θεατρικό του λουθηρανού πάστορα και συγγραφέα Kaj Munk από το 1932, πρόκειται για τη μόνη ταινία του Carl Theodor Dreyer που συνδύασε την καλλιτεχνική επιτυχία με την εμπορική. Πλέον θεωρείται αριστούργημα, ίσως η σπουδαιότερη ταινία του δανού δημιουργού, και ορόσημο για τη θρησκευτική τέχνη.
- Περνώντας 10 χρόνια μακριά από τα πλατό λόγω οικονομικών προβλημάτων, ο Dreyer ευεργετήθηκε από τη δανική κυβέρνηση με την παραχώρηση του ενοικίου μιας κινηματογραφικής αίθουσας τέχνης στην Κοπεγχάγη το 1952. Με τα κέρδη αυτά μπόρεσε να κλείσει συμφωνία με τα Palladium Studios. Το αφεντικό του στούντιο γνώριζε ήδη το θεατρικό από την εποχή της συγγραφής του το 1925, όταν το κρατικό Dansk Kulturfilm τού το είχε προτείνει. Στην παράσταση του 1932 βρίσκονταν και ο Dreyer, που μπόρεσε να κρατήσει σημειώσεις, πιστεύοντας ότι το 1933 θα μπορούσε να το φέρει στη μεγάλη οθόνη. Ο ίδιος ο Munk, βλέποντας την καθυστέρηση, έγραψε ένα σενάριο αλλά δεν μπόρεσε να το πουλήσει στη Nordisk Film. Εντέλει ήταν ο Gustaf Molander που το διασκεύασε το 1943 στη Σουηδία, με τον Victor Sjostrom στον κεντρικό ρόλο. Λόγω αυτής της ταινίας, η Palladium έπρεπε να περιμένει να λήξουν τα δικαιώματα της πάνω στο θεατρικό ως το 1954, και έπειτα να κυκλοφορήσει τη νέα εκδοχή.
- Ο Dreyer προέβη σε αρκετές αλλαγές σε σχέση με το αυθεντικό υλικό, προσθέτοντας έναν πρόλογο και κόβοντας τα δύο τρίτα από τον ορίτζιναλ διάλογο. Παρέμεινε όμως πιστός στο πνεύμα του θεατρικού, παρότι ο συγγραφέας είχε φύγει από το ζωή το 1944 (δολοφονημένος από τους ναζί), και η μείωση του διαλόγου απλά έκανε μινιμαλιστική τη δημιουργία του.
- Οι τέσσερις μήνες γυρισμάτων μοιράστηκαν ανάμεσα σε στούντιο και ένα χωριό στη Δυτική Ζουτλάνδη, όπου και είχε υπηρετήσει ως ιερέας ο Munk.
- Το φιλμ χαρακτηρίζεται από μακρές λήψεις, που στο σύνολο τους είναι 112. Οι μισές όμως από αυτές ανήκουν στην πρώτη σκηνή και τις τελευταίες της ταινίας. Ο Dreyer γυρνούσε μόνο μία λήψη κάθε ημέρα, με τα πρωινά να σχεδιάζει τις κινήσεις των ηθοποιών, τις κάμερες, τους φωτισμούς, ενώ το καστ έκανε πρόβα. Καθημερινά αποφάσιζε επιτόπου πώς θα γίνει η λήψη του, και το απόγευμα χρειάζονταν μόνο 2 με 3 επαναλήψεις για να την πετύχει.
- Ενώ το συνηθισμένο ήταν η χρήση ενός ή δύο προβολέων, ο Dreyer ήθελε στην υπηρεσία του 20. Επίσης, απεχθάνονταν τον αυτόματο συγχρονισμό στην ένταση του φωτός, έχοντας εμπιστοσύνη στα μάτια του, οδηγώντας τους ηλεκτρολόγους στο άνοιγμα και στο σβήσιμο αναλόγως.
- Όπως και ο χαρακτήρας που υποδύθηκε, η Birgitte Federspiel ήταν έγκυος κατά τα γυρίσματα. Όταν γεννούσε, ενδιάμεσα των γυρισμάτων, επέτρεψε στον Dreyer να ηχογραφήσει το γεγονός σε κασέτα, και οι αληθινοί έτσι ήχοι της ακούγονται επί το φιλμ.
Γκαλερι φωτογραφιων
