Αύγουστος στην Αθήνα. Εποχή απόδρασης. Το καλοκαίρι τελειώνει και οι χαρακτήρες της ταινίας αναζητούν ένα θαύμα που θα αλλάξει τη ζωή τους. Αναζητούν τη φυγή προς μια καινούρια αρχή. Η ζέστη έχει φτάσει στο απροχώρητο. Πορείες αδιέξοδες. Πόθοι και όνειρα καθημερινά. Στο κέντρο της πόλης, μια τριώροφη πολυκατοικία αδειάζει από τους ενοίκους, που ετοιμάζονται να δραπετεύσουν για λίγες ημέρες. Τρία διαμερίσματα, τρεις παράλληλες ιστορίες, τρεις απόψεις της καθημερινής ζωής και τα θαύματα που όλοι τους προσεύχονται να γίνουν τον Δεκαπενταύγουστο. Μέσα από τα μάτια ενός 17χρονου διαρρήκτη που εισβάλλει στα άδεια διαμερίσματα, μαθαίνουμε τη σκοτεινή πλευρά, τις άλλες επιθυμίες, παραβιάζουμε τα μυστικά των ηρώων και περιμένουμε να δούμε αν τα όνειρά τους θα γίνουν πραγματικότητα…
Σκηνοθεσία:
Κωνσταντίνος Γιάνναρης
Κύριοι Ρόλοι:
Ελένη Καστάνη … Μορφούλα
Ακύλλας Καραζήσης … Φάνης
Αμαλία Μουτούση … Κάτια
Θεοδώρα Τζήμου … Σάντρα
Μιχάλης Ιατρόπουλος … Μιχάλης
Αιμίλιος Χειλάκης … Κώστας
Κώστας Κοτσιανίδης … Γιάννης
Αργύρης Ξάφης … Νίκος
Άντζελα Μπρούσκου … Παναγία/μητέρα Γιάννη
Στάθης Παπαδόπουλος … Φώτης
Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου … άτεκνη γυναίκα
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης
Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, Παντελής Μητρόπουλος
Μουσική: Άκης Δαούτης
Φωτογραφία: Άγγελος Βισκαδουράκης
Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου
Σκηνικά: Μιχάλης Σαμιώτης
Κοστούμια: Connie Manos
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Δεκαπενταύγουστος
- Διεθνής Τίτλος: One Day in August
- Εναλλακτικός Τίτλος: 15αύγουστος
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
- Βραβείο ΠΕΚΚ στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Παραλειπόμενα
- Δεύτερη αλλά και τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του Κώστα Κοτσιανίδη, αμφότερες σε ταινίες του Γιάνναρη.
- Κόβοντας 95.000 εισιτήρια, ήρθε τρίτη ανάμεσα στις ελληνικές παραγωγές της σαιζόν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Γλυκερία ερμηνεύει το ομότιτλο τραγούδι, σε μουσική Άκη Δαούτη και στοίχους Τάκη Συρέλλη.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/8/2004
Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης με αυτή τη δουλειά του αποδεικνύει τη σκηνοθετική δεινότητα και τη μοναδική του αντίληψη, κάτι που σπανίζει στους άλλους εγχώριους-σύγχρονους συναδέλφους του. Πρόκειται για πολυδιάστατο σινεμά χαρακτήρων κι έντονων συναισθημάτων, στο οποίο δεν λείπουν οι ανατροπές και οι υπερβάσεις. Τραγωδία (το αγαπημένο θέμα του σκηνοθέτη), καθημερινά εγκλήματα και κάθαρση, ακόμα κι αν χρειάζεται ένα θαύμα, όπως σε αυτή την περίπτωση. Η εικόνα της Παναγιάς παρουσιάζεται στην ελληνική της συνειδησιακή υπόσταση (μέσω παράδοσης και προσωπικών εμμονών) και στέκεται σαν μάνα, αδελφή και κυρίως προστάτιδα.
Όμως, ο Γιάνναρης δεν είναι κατανυκτικός όσο είναι ρεαλιστής, και ο υπερβατισμός δένει σε μια ταινία αληθινής καθημερινότητας, όπως τη βιώνει το μεγαλύτερο μέρος του έθνους μας. Σύσσωμο το καστ προσφέρει τον καλύτερο του εαυτό και το σενάριο υπηρετείται με πίστη προς χάρη μιας ταινίας που ενώ ξεχωρίζει άνετα ανάμεσα στις άλλες παραγωγές της ίδιας χρονιάς, αγνοήθηκε χαρακτηριστικά από τα βραβεία στη Θεσσαλονίκη.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
