Όταν η επικεφαλής μιας εταιρείας αποφασίζει να κλείσει το τμήμα του αδελφού της, εκείνος πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις του με τους συναδέλφους του για να εντυπωσιάσουν έναν υποψήφιο πελάτη και να κλείσουν μια μεγάλη συμφωνία, που μπορεί να σώσει τις δουλειές τους. Τι αποφασίζουν να κάνουν για να τον εντυπωσιάσουν; Να διοργανώσουν ένα επικό πάρτι για τα Χριστούγεννα! Φυσικά, το πάρτι γρήγορα ξεφεύγει κάθε ελέγχου και οι παριστάμενοι γίνονται μάρτυρες μιας ξεκαρδιστικής καταστροφής.
Σκηνοθεσία:
Josh Gordon
Will Speck
Κύριοι Ρόλοι:
Jason Bateman … Josh Parker
Olivia Munn … Tracey Hughes
T.J. Miller … Clay Vanstone
Jennifer Aniston … Carol Vanstone
Kate McKinnon … Mary Winetoss
Jillian Bell … Trina
Courtney B. Vance … Walter Davis
Vanessa Bayer … Allison
Rob Corddry … Jeremy
Karan Soni … Nate
Sam Richardson … Joel
Matt Walsh … Ezra
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Justin Malen, Laura Solon, Dan Mazer
Στόρι: Jon Lucas, Scott Moore, Timothy Dowling
Παραγωγή: Guymon Casady, Daniel Rappaport, Scott Stuber
Μουσική: Theodore Shapiro
Φωτογραφία: Jeff Cutter
Μοντάζ: Jeff Groth, Evan Henke
Σκηνικά: Andrew Laws
Κοστούμια: Karen Patch
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Office Christmas Party
- Ελληνικός Τίτλος: Office Christmas Party
Παραλειπόμενα
- Με το πέρας των γυρισμάτων στην Ατλάντα, τα έπιπλα και τα αντικείμενα του πλατό δωρίστηκαν σε τοπική φιλανθρωπική οργάνωση, που χαρίζει έπιπλα σε ανθρώπους που καταφεύγουν σε πρόχειρα διαμερίσματα μετά από το στάδιο του αστέγου, ή σε ανθρώπους αντίστοιχων καταλυμάτων που απέφυγαν την ενδοοικογενειακή βία.
- Ο αστέρας των Chicago Bulls, Jimmy Butler, εμφανίζεται στην ταινία, έπειτα από προτροπή του φίλου του, Mark Wahlberg.
- Επειδή το DVD στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε εκτός περιόδου Χριστουγέννων, σε κάποιες περιοχές επέλεξαν να του αλλάξουν τίτλο, όπως Office Party ή Dirty Office Party.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 6/12/2016
Χριστούγεννα! Οι δρόμοι γεμίζουν γιορτινά φώτα, από τα παράθυρα των σπιτιών φεγγοβολούν τα στολισμένα δέντρα, τα τζάκια ανάβουν, οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα παίρνουν τη θέση τους στους φούρνους και τα ζαχαροπλαστεία και οι πάντες ετοιμάζονται να περάσουν όμορφες στιγμές με τους δικούς τους ανθρώπους. Εκτός από αυτά, άλλη μια γνήσια ελληνική παράδοση κατά αυτή την περίοδο είναι να βλέπουμε χολιγουντιανές χριστουγεννιάτικες ταινίες που μιλάνε για την αγάπη στον συνάνθρωπο, τα όνειρα που πραγματοποιούνται, την αξία της οικογένειας και λοιπά όμορφα πράγματα που προσφέρονται για «οικογενειακό γιορτινό κινηματογράφο». Το «Office Christmas Party», παρότι στην ουσία μιλάει για όλα αυτά, δεν είναι η ταινία που θέλεις να δεις τα Χριστούγεννα με την οικογένεια σου.
Το κλασικό μοτίβο της αμερικανικής κωμωδίας των τελευταίων χρόνων δεν αλλάζει στο φιλμ των Τζος Γκόρντον και Γουίλ Σπεκ. Ασταμάτητη βωμολοχία, αναφορές στην ποπ κουλτούρα, σεξιστικά αστεία και γνώριμος τρόπος εξέλιξης της πλοκής. Αυτά δεν είναι απαραίτητα αποτρεπτικά για κάποιον που τα έχει καλά με το αμερικανικό χιούμορ και που θα πάει συνειδητοποιημένος στην προβολή της ταινίας. Αυτός σχετικά καλά θα περάσει, καθώς αυτά που περιμένει θα τα πάρει, σε μια μέτρια έστω ποσότητα. Ο γραφών, για παράδειγμα, δεν έχει κανένα πρόβλημα με το χιούμορ των κατοίκων της κάποτε Άγριας Δύσης, οπότε η ώρα στο «Office Christmas Party» πέρασε ανώδυνα, χωρίς ωστόσο να νιώσω ποτέ ότι το επίπεδο της κωμωδίας φτάνει εκεί που θα έπρεπε, με βάση το ταλέντο των ηθοποιών που έχουμε στην οθόνη.
Ο Τζέισον Μπέιτμαν, ο Τ. Τζέι Μίλερ, η Τζένιφερ Άνιστον, η Κέιτ ΜακΚίνον, αλλά και άλλες γνωστές φάτσες της σύγχρονης αμερικανικής κωμωδίας έχουν μαζευτεί στο φιλμ των Γκόρντον και Σπεκ. Όλοι προσθέτουν από κάτι και όλοι έχουν καλές στιγμές, και ουσιαστικά αυτή η πλειάδα καλών κωμικών είναι που κάνει το φιλμ ανώδυνη υπόθεση.
Θάρρος και θράσος λείπει από το φιλμ. Θα προτιμούσα να φτάσει τελείως στα άκρα και να είναι όσο πιο πρόστυχο, κανιβαλιστικό και προκλητικό μπορεί να είναι ένα φιλμ που θίγει μια άκρως θρησκευτική και οικογενειακή γιορτή, παρά όλα αυτά να δίνονται σε «σφηνάκια». Το αποτέλεσμα είναι ένα φιλμ που θα ήθελε να είναι ανατρεπτικό αλλά δεν το τολμά. Εκεί που μπορεί να το πάει παραπέρα, σταματά κι επανέρχεται στον ίσιο δρόμο, για να μας θυμίσει ότι τα Χριστούγεννα έχουν τη δική τους κλισέ αντιμετώπιση από το Χόλιγουντ. Κανένα πρόβλημα με αυτό. Απλώς το φιλμ έπρεπε να διαλέξει αν θέλει να είναι κλισέ ή ανατρεπτικό, γιατί και τα δύο δύσκολα συνδυάζονται. Τελικά καταλήγει να κάνει απλώς λίγο «αντροπαρεΐστικο» χαβαλέ και τίποτα παραπάνω.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/12/2017
Κάποιες ταινίες δεν δίνουν δεκάρα για την άποψη της κριτικής. Την εντύπωση αυτή δίνει η ταινία των Τζος Γκόρντον, Γουίλ Σπεκ, και η αλήθεια είναι ότι δεν μπαίνει καν σε κόπο για να βγάλει κάτι το έστω εμπορικά ποιοτικό. Κρίνοντας το ύπουλα, όμως, το χτυπάς άνετα και στα «προτερήματα» του. Το γεμάτο βωμολοχίες σενάριο και ο άπλετος χαβαλές που επιθυμεί να προσφέρει είναι πέρα για πέρα τετριμμένα, δίχως μια ανάσα αληθινής έμπνευσης. Με τον νου σε ταινίες-χαβαλέ που κατάφεραν να πουλήσουν τα προηγούμενα χρόνια, οι δύο σκηνοθέτες απλά βγάζουν εύκολο μεροκάματο, με τους παραγωγούς να μην έχουν λογικά ζητήσει περισσότερα από μια κωμωδία με φόντο τα Χριστούγεννα (για εύλογους εμπορικούς λόγους). Αλλά η ειρωνεία είναι πως ακόμα και μέσα σε όλα αυτά, κακή δεν τη λες. Κάτι οι διάσημοι ηθοποιοί που μοιάζουν να το διασκεδάζουν, κάτι το μπουκωμένο από διάφορης λογής μικροπράγματα σενάριο, και η ώρα περνάει.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
