![](https://www.filmy.gr/wp-content/uploads/2023/04/Obsessive-Hours-at-the-Topos-of-Reality-50.jpg)
Έμμονες Ώρες στον Τόπο της Πραγματικότητας
- Έμμονες Ώρες στον Τόπο της Πραγματικότητας
- Obsessive Hours at the Topos of Reality
- 2023
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Ντοκιμαντέρ, Σινεφίλ
- 04 Μαΐου 2023
Μια μυστική εξομολόγηση της πρωτοπόρου φεμινίστριας σκηνοθέτριας Αντουανέττας Αγγελίδη στην κόρη της, Ρέα Βαλντέν, -και στον κόσμο. Για το βλέμμα, τη ζωή, τα οράματα και τις ταινίες της, και τη συγκλονιστική εμπειρία της τύφλωσης. Φτιαγμένη σε ένα διαμέρισμα, στην καραντίνα, μια ταινία για τον εσωτερικό κόσμο, το μυστικό τόπο όπου βρίσκεις το Άλλο.
Σκηνοθεσία:
Rea Wallden
Κύριοι Ρόλοι:
Αντουανέττα Αγγελίδη … η ίδια
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Rea Wallden, Αντουανέττα Αγγελίδη
Παραγωγή: Rea Wallden
Φωτογραφία: Rea Wallden
Μοντάζ: Rea Wallden
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Έμμονες Ώρες στον Τόπο της Πραγματικότητας
- Διεθνής Τίτλος: Obsessive Hours at the Topos of Reality
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για καλύτερο ντοκιμαντέρ στα βραβεία Ίρις.
Παραλειπόμενα
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο στη σκηνοθεσία για τη Rea Wallden, που από το 2000 ενεργοποιείται στις μικρού μήκους ταινίες.
- Η ιδέα μορφοποιήθηκε μέσα στην καραντίνα. Η δε ταινία πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του ειδικού προγράμματος χρηματοδότησης Covid-19.
Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος
Έκδοση Κειμένου: 29/4/2023
Η Αντουανέττα Αγγελίδη είναι μία αξιοσημείωτη περίπτωση στα χρονικά του ελληνικού σινεμά. Η φιλμογραφία της υπήρξε δρόμος δύσβατος, αλλά τον χάραξε μόνη της, με κόπους και αγώνες, σε συνθήκες άγονες και συχνά εχθρικές. Κι αν οι τέσσερις μόλις ταινίες της προδιαθέτουν μέσω της πυκνής αφηγηματικής τους γλώσσας και της εκρηκτικής τους φόρμας για έναν άνθρωπο που κινείται σε δυσπρόσιτες καλλιτεχνικές οδούς, η ίδια αντιπαραβάλλει μια προσωπικότητα χαρισματική, αβίαστα συμπαθητική, που ουδέποτε χάθηκε στον ωκεανό νεωτερισμού και εμπειριών της.
Αυτή τη φιγούρα ανέλαβε να αναδείξει η κόρη της, Ρέα Βαλντέν, σε αυτό το ιδιόμορφο ντοκιμαντέρ και έλαβε μια απόφαση που έμελλε να αποβεί απολύτως ωφέλιμη για το έργο της: έδωσε το βήμα στην Αγγελίδη και εκείνη ξεδίπλωσε αφοπλιστικά τον ευαίσθητο πλούτο του μυαλού της. Κινηματογραφούσα μια φιλμική εξομολόγηση με τρόπο συμβατό με την καλλιτεχνική προσωπικότητα της μητέρας της, η Βαλντέν κατορθώνει να συγκεράσει την ειλικρίνεια των τοποθετήσεων της Αγγελίδη με την επιτελεστική απεικόνισή τους, έχοντας πάντα σε πρώτο πλάνο το βλέμμα, που λειτουργεί πολυσήμαντα στην ταινία. Από την απώλεια της όρασής της δημιουργού μέχρι τη σημαίνουσα σημασία του για την τέχνη του κινηματογράφου, τόσο από τη σκοπιά του κοινού όσο και από αυτή του/της δημιουργού, το βλέμμα είναι πρωτεύουσα έννοια στις «Έμμονες Ώρες».
Η παρακαταθήκη της Αντουανέττας Αγγελίδη, όπως αποτυπώνεται στην ταινία, αποτελεί τομή των διάφορων προβληματικών που συναντούμε στη ζωή και την τέχνη της. Η μητρότητα, το πολιτικό αίτημα του φεμινισμού μέσα από τα διαφορετικά κύματα έκφρασης του, η αντισυμβατική καλλιτεχνική δημιουργία που διαλύει κάθε καλούπι συνυφαίνονται σε μια αυτοβιογραφικής αύρας περφόρμανς, για τη διεύθυνση και τη συνοχή της οποίας μεριμνά η Βαλντέν. Το φροντισμένο ασπρόμαυρο, οι μελετημένες παρεκβάσεις και οι ισχυρές δόσεις αυτοαναφορικότητας καθιστούν το τελικό αποτέλεσμα ιδιαιτέρως γοητευτικό, για όσες και όσους τουλάχιστον είναι εξοικειωμένοι με το έργο της Αγγελίδη. Για τους υπόλοιπους και τις υπόλοιπες, οι «Έμμονες Ώρες στον Τόπο της Πραγματικότητας» συνιστούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσουν μια ιδιαιτέρως σημαντική προσωπικότητα του ελληνικού σινεμά και να αναζητήσουν την βαρύνουσα εργογραφία της.
Βαθμολογία: