Η Ιρέν Βάγκνερ έχει ό,τι ονειρεύεται μια γυναίκα: κοινωνική θέση, έναν σύζυγο που τη λατρεύει, ενδιαφέρουσα δουλειά και, φυσικά, υπέροχα παιδιά. Όμως κάτι της λείπει, ζητάει το κάτι παραπάνω. Έτσι, όταν συναντάει τον νεαρό Έρικ, τον ερωτεύεται παράφορα. Η σχέση τους δεν είχε διάρκεια, είχε πάθος. Μετά, η Ιρέν άρχισε να νιώθει φόβο, έναν φόβο που άγγιζε τα όρια του πανικού απέναντι σε κάτι (ή κάποιον;). Τα απογεύματα, τριγυρισμένη από την οικογένειά της, η Ιρέν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Δεν αντέχει κάθε φορά να λέει ψέματα στον άνδρα της. Το ψέμα αυτό είναι ασυγχώρητο για μια γυναίκα, πόσο μάλλον για μια σύζυγο και μητέρα. Με πολύ κόπο, καταφέρνει να διαλύσει τον δεσμό της με τον Έρικ. Θα έλεγε κανείς πως ξαναβρήκε τον δρόμο της και όλα θα πάνε καλά. Όμως, ξαφνικά, στη ζωή της Ιρέν Βάγκνερ εμφανίζεται μια νεαρή κοπέλα, η οποία δηλώνει ότι γνωρίζει τα πάντα για την παράνομη σχέση της. Προκειμένου να κρατήσει κλειστό το στόμα της, ζητάει ένα υπέρογκο ποσό…
Σκηνοθεσία:
Roberto Rossellini
Κύριοι Ρόλοι:
Ingrid Bergman … Irene Wagner
Mathias Wieman … καθηγητής Albert Wagner
Renate Mannhardt … Luisa Vidor/Johann Schultze
Kurt Kreuger … Erich Baumann
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Sergio Amidei, Roberto Rossellini, Franz von Treuberg
Παραγωγή: Herman Millakowsky
Μουσική: Renzo Rossellini
Φωτογραφία: Carlo Carlini, Heinz Schnackertz
Μοντάζ: Jolanda Benvenuti, Walter Boos
Κοστούμια: Jacques Griffe
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Non Credo Piu all’Amore (La Paura)
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Φόβος
- Διεθνής Τίτλος: Fear
- Εναλλακτικός Τίτλος: Angst [Γερμανία]
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ο Φόβος: Δεν Πιστεύω Πια στην Αγάπη [επανέκδοσης]
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Angst του Stefan Zweig.
Παραλειπόμενα
- Γυρίστηκε στο Μόναχο, ταυτόχρονα σε γερμανόφωνη και αγγλόφωνη εκδοχή.
- Ο Rossellini βρήκε εδώ την ευκαιρία να επιστρέψει στη Γερμανία μετά το μεταπολεμικό Η Γερμανία στο Έτος Μηδέν, αυτή τη φορά για να δει την αποκατάσταση της χώρας, τόσο υλικά όσο και ηθικά.
- Το φιλμ περιέχει έντονα στοιχεία νουάρ, και επιρροές από Hitchcock και γερμανικό εξπρεσιονισμό.
- Ο Klaus Kinski έχει έναν μικρό ρόλο ως αρτίστας σε καμπαρέ.
- Το έργο δεν είχε καλή υποδοχή ούτε στην Ιταλία ούτε στη Γερμανία, ενώ ήταν και το έσχατο της συνεργασίας του Roberto Rossellini με την Ingrid Bergman πριν και το διαζύγιο τους το 1957.
Γκαλερι φωτογραφιων
