Μετά τον Ατομικό Πόλεμο, ο κόσμος διαιρείται σε τρεις πολιτείες. Το Λονδίνο είναι η πρωτεύουσα της Ωκεάνιας, και κυβερνάται από μια ομάδα που έχει τον απόλυτο έλεγχο απέναντι σε όλους τους πολίτες. Ένας από αυτούς, ο Γουίνστον Σμιθ, είναι ένας γραφειοκράτης που ερωτεύεται την Τζούλια και προσπαθεί να κάνει την επανάστασή του.

Σκηνοθεσία:

Michael Radford

Κύριοι Ρόλοι:

John Hurt … Winston Smith

Richard Burton … O’Brien

Suzanna Hamilton … Julia

Cyril Cusack … Κος Charrington

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Michael Radford

Παραγωγή: Simon Perry

Μουσική: Dominic Muldowney

Φωτογραφία: Roger Deakins

Μοντάζ: Tom Priestley

Σκηνικά: Allan Cameron

Κοστούμια: Emma Porteous

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Nineteen Eighty-Four
  • Ελληνικός Τίτλος: 1984

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • 1984 (1956)

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Nineteen Eighty-Four του George Orwell.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Bafta σκηνικών.

Παραλειπόμενα

  • Το 1983, ο Michael Radford ζήτησε από τον παραγωγό να δει αν μπορούν να πάρουν τα δικαιώματα από το κλασικό δυστοπικό έργο του Orwell, χωρίς όμως αυξημένες προσδοκίες ως προς τη διαθεσιμότητα τους. Εντέλει, αυτά βρέθηκαν στα χέρια ενός δικηγόρου από το Σικάγο, του Marvin Rosenblum, που με τη σειρά του προσπαθούσε να τα μεταφέρει σε ταινία. Αυτό που κυρίως ζήτησε ο δικηγόρος, ήταν να μπει στο team της παραγωγής.
  • Ο Paul Scofield ήταν ο πρώτος που ήρθαν σε επαφή για τον ρόλο του Ο’Μπράιαν, αλλά μόλις είχε σπάσει το πόδι του σε γυρίσματα. Πριν την τελική επιλογή, οι Anthony Hopkins, Sean Connery και Rod Steiger ήταν στα υπόψιν.
  • Το αρχικό μπάτζετ ήταν 2,5 εκατομμύρια λίρες, αλλά αναγκάστηκαν να το ανεβάσουν στις 5,5, αναζητώντας νέα κεφάλαια κατά το στάδιο της παραγωγής.
  • Σκηνοθέτης και φωτογράφος ετοιμάζονταν να γυρίσουν το φιλμ σε ασπρόμαυρο, αλλά η Virgin Films αντιτάχθηκε σθεναρά.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Παρότι το σκορ του Dominic Muldowney ήταν ήδη έτοιμο, το στούντιο προσέλαβε, αντίθετα με τη θέληση του δημιουργού, το ποπ συγκρότημα των Eurythmics να γράψει ένα νέο. Στούντιο και σκηνοθέτης δεν συμβιβάστηκαν ποτέ ως προς αυτό, αλλά η Virgin Films εξάσκησε τα δικαιώματα της πάνω στο τελικό προϊόν, και έκοψε στο μοντάζ σημεία της αρχικής μουσικής, τοποθετώντας τις συμβολές των Eurythmics. Αυτές αφορούν τα τραγούδια Sex Crime και Julia. Στη συνέχεια, η Virgin Records έβγαλε ένα σάουντρακ της ταινίας με τίτλο 1984 (For the Love of Big Brother), όπου τα τραγούδια ακούγονται σε τελείως νέα μορφή. Το σάουντρακ αυτό έγινε χρυσό στη Βρετανία.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 24/9/2017

Γραμμένο λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το «1984» του Τζορτζ Όργουελ έδινε ένα απόλυτο παράδειγμα προς αποφυγή για την ανθρωπότητα, με διαχρονική ισχύ. Όταν ο Μάικλ Ράντφορντ πηγαίνει να το κάνει ταινία το συγκεκριμένο έτος, πέφτει στον κίνδυνο να του στερήσει αυτήν του την ισχύ, μια και τα παγκόσμια δεδομένα δεν προδίκαζαν κάτι που να μοιάζει με τα σκηνικά του Όργουελ, και με τους κινδύνους να δείχνουν προς άλλες κατευθύνσεις. Κάτι που έντεχνα απέφυγε ο Τέρι Γκίλιαμ λίγο αργότερα με το «Brazil» του, πετώντας δηλαδή το μπαλάκι στις επόμενες γενιές, και έβγαλε λαγό από το καπέλο. Ακόμα και το φιλμικό Pink Floyd: The Wall προηγουμένως είχε δει το ίδιο θέμα με άλλη οπτική, αυτή του ονείρου. Από την άλλη, η οπτική του Ράντφορντ μοιάζει ταυτόχρονα δυνατή, σαν στοίχος από ροκ τραγούδι, και αδύνατη όταν πηγαίνουμε στην αφήγηση. Είναι σαν να τα έχει πει όλα με το «καλημέρα», κι από εκεί και πέρα απλά περιμένουμε την εξέλιξη μιας απλής και λίγο επιτηδευμένης περιπέτειας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *