Μια τριαντεπεντάχρονη οικιακή βοηθός από την Πολωνία φροντίζει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στην πολυτελή τους βίλα στην Ελβετία. Όταν ξαφνικά μείνει έγκυος, η ταυτότητα του πατέρα θα οδηγήσει σε ευτράπελες αποκαλύψεις.
Σκηνοθεσία:
Bettina Oberli
Κύριοι Ρόλοι:
Agnieszka Grochowska … Wanda
Marthe Keller … Elsa
Andre Jung … Josef
Jacob Matschenz … Gregi
Anatole Taubman … Manfred
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Bettina Oberli, Cooky Ziesche
Παραγωγή: Lukas Hobi, Reto Scharli
Μουσική: Grandbrothers
Φωτογραφία: Judith Kaufmann
Μοντάζ: Kaya Inan
Σκηνικά: Marion Schramm
Κοστούμια: Laura Locher
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Wanda, Mein Wunder
- Ελληνικός Τίτλος: Μη Φεύγεις, Βάντα!
- Διεθνής Τίτλος: My Wonderful Wanda
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία στα εθνικά βραβεία της Ελβετίας.
- Ειδικά μνεία σεναρίου στο φεστιβάλ της Τριμπέκα.
- Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Βανκούβερ.
Κριτικός: Λήδα-Ειρήνη Αδάμου
Έκδοση Κειμένου: 29/7/2021
Μ’ ένα ποικιλόμορφο καστ, απαρτιζόμενο από ελβετούς, πολωνούς, λουξεμβούργιους και αυστριακούς ηθοποιούς, η εταιρεία παραγωγής Swiss Films μάς επιφυλάσσει για το φετινό καλοκαίρι μια ευχάριστη έκπληξη! Το φιλμ της σκηνοθέτιδας Bettina Oberli δεν αποτελεί στο σύνολο του παρά ένα καυστικό σχόλιο για τη μετανάστευση.
Ακολουθώντας λοιπόν τον δρόμο του «παράδοξου», που συνηθέστερα είναι και ο δρόμος της αλήθειας, η ελβετή σκηνοθέτις επιλέγει σ’ ό,τι αφορά το ζήτημα της μετανάστευσης να αντιστρέψει τους ρόλους μεταξύ «εξουσιαστή» και «εξουσιαζόμενου», σκιαγραφώντας υπό τη δική της προσωπική οπτική την ιστορία μιας πολωνής μετανάστριας (την οποία μια πλούσια οικογένεια προσλαμβάνει ως οικιακή βοηθό στην πολυτελή της βίλα, στην Ελβετία). Η Oberli δεν διστάζει συνεπώς στιγμή να βάλει την πολωνή οικιακή βοηθό (που τα αφεντικά της θα ήθελαν με τον οιοδήποτε τρόπο να εκμεταλλευθούν) να θέσει όλα τα όρια (που διέπονται μάλιστα από τους δικούς της προσωπικούς ηθικούς φραγμούς) της εργασίας της στο σπίτι, αφήνοντας έτσι τους υποτιθέμενους οικοδεσπότες της να ατενίζουν στο κενό και να μην πάρουν έτσι μυρωδιά από το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον τους μαζί της.
Έπειτα, μέσω της ευφυούς αυτής σύλληψης, η οποία συνιστά τρόπον τινά και την «εκδίκηση του μετανάστη», και άσχετα απ’ το αν αυτή φαντάζει ρεαλιστική ή όχι, η σκηνοθέτις (που υπογράφει και το σενάριο της ταινίας της) μας περνάει όλα αυτά τα χειροπιαστά μηνύματα τα οποία διέπουν και την κατάσταση τού να ζει αυτός που πολλοί χαρακτηρίζουν ως «της γης τον κολασμένο» εντός του πλαισίου μιας σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας. Ένα απ’ αυτά για παράδειγμα είναι ότι το χρήμα αποτελεί προϋπόθεση όχι μιας απλά ομαλής διαβίωσης αλλά ίσως και επιβίωσης του εργαζόμενου «στα ξένα» ατόμου, το οποίο όμως διακατέχεται παράλληλα κι από τα ανθρώπινα ένστικτά του! Ανάμεσα σ’ αυτά τα ένστικτα και το μητρικό, που συνιστά με τη σειρά του μια επιπρόσθετη ανάγκη. Ένα δεύτερο από την άλλη είναι πως οι δύο άνωθεν ανάγκες (η ανάγκη δηλαδή για το χρήμα όσο και η ανάγκη της μητρότητας) δύνανται πολλές φορές να έρθουν σε σύγκρουση μεταξύ τους.
Τα δύο αυτά «αλληλοαναιρούμενα» μηνύματα είναι λοιπόν εντέλει κι αυτά που αντανακλούν την πραγματική «ειρωνεία του πράγματος» στο φιλμ. Το ειρωνικό δηλαδή σχόλιο της δημιουργού αναφέρεται στην ουσία στην ίδια της την ιδιοφυή σύλληψη! Σ’ έναν κόσμο δομημένο όπως έχει, με εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους (απ’ όπου κι αν προέρχονται), τίποτα δεν είναι δυνατό να αντιστραφεί και να αλλάξει. Αυτό βέβαια που μένει πάντα είναι η εσωτερική πάλη των «τραγικών ηρώων», που αντιλαμβανόμενοι τη μοίρα τους βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα, την οποία κανείς τους δεν περίμενε…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
