Εξαφάνιση Ανηλίκου

Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος

Έκδοση Κειμένου: 23/9/2021

Μετά την ξαφνική εξαφάνιση του επτάχρονου γιου του, ο Έντμουντ επιστρέφει στο μέρος όπου κατοικεί η πρώην σύζυγός του, Τζόαν, προκειμένου να ανακαλύψει το τι έχει συμβεί στο τέκνο τους. Σύντομα έρχεται αντιμέτωπος με τις τύψεις του για τη διαρκή απουσία του από τη ζωή του παιδιού του, αλλά και τις υπόνοιες ότι ο μικρός έχει πέσει θύμα απαγωγής. Έτσι, αποφασίζει να ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας και να παλέψει με όλη του την ψυχή για να μπορέσει να διασώσει το παιδί του.

Επαναλαμβάνοντας την κινηματογραφική διαδικασία που οδήγησε στο «Mon Garcon» προ τετραετίας, ο Κριστιάν Καριόν μεταθέτει το σκηνικό από τη γαλλική ύπαιθρο στη σκωτσέζικη επαρχία και κατασκευάζει εκ νέου ένα θρίλερ εξαφάνισης που θεμελιώνεται πάνω σε μία και μόνη συνθήκη: ο βασικός πρωταγωνιστής (ο vigilante πατέρας) αντιδρά ενώπιον της κάμερας αυθόρμητα, δεν έχει προετοιμαστεί για να ενσαρκώσει τον χαρακτήρα, δεν γνωρίζει την εξέλιξη της ιστορίας, με λίγα λόγια γνωρίζει όσα κι ο θεατής την ώρα που τον παρατηρεί. Στον ρόλο που κράτησε ο Γκιγιόμ Κανέ βρίσκεται πλέον ο Τζέιμς ΜακΑβόι, ενώ αρωγός του στον ρόλο της Τζόαν βρίσκεται αντί για τη Μελανί Λοράν η Κλερ Φόι.

Ο Καριόν είχε την τύχη να συνεργαστεί με τέσσερις ικανότατους ηθοποιούς στις δύο εκδοχές του έργου του, πράγμα που άλλωστε μοιάζει εκ των ων ουκ άνευ για τη δημιουργία των ταινιών όπως τις φαντάστηκε ο γάλλος δημιουργός. Μόνο που, δυστυχώς, για δεύτερη φορά το πείραμα μοιάζει να μην οδηγεί στο πολυπόθητο αποτέλεσμα. Στο πρόσωπο του ΜακΑβόι, ο Καριόν βρίσκει έναν ερμηνευτή που διαθέτει ισχυρή στόφα και αποφασιστική πυγμή, προσεγγίζοντας τις εντάσεις των χαρακτήρων που κατά καιρούς καλείται να ερμηνεύσει δίχως φόβο. Ωστόσο, εδώ φαντάζει αμήχανος και μάλιστα όχι με τον τρόπο που θα οδηγούσε τον θεατή σε μια ταύτιση μαζί του. Καταλήγει σε μανιερισμούς, οι εκρήξεις του φαντάζουν άκαιρες και άτοπες, ενώ οι πτυχές που θα μπορούσαν να διαφανούν στον χαρακτήρα του μοιάζουν με πυροτεχνήματα ματαιωμένων υποσχέσεων.

Είναι όμως ευθύνη του ΜακΑβόι η αστοχία του συγκεκριμένου φιλμ; Το τελικό αποτέλεσμα δείχνει να μη συνηγορεί προς την κατάφαση μιας τέτοιας άποψης, αφού οι βασικότερες ελλείψεις της ταινίας είναι η αδυναμία εύρεσης ενός κατάλληλου ρυθμού και κυριότερα μιας τονικής συνέχειας στην ατμόσφαιρα. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα θρίλερ προσχηματικής πλοκής, που ο βασικός του πειραματισμός δεν αρκεί για να το κάνει πραγματικά αξιοθέατο, αφού ο σκηνοθέτης μοιάζει να μην επενδύει ούτε τον αναγκαίο χρόνο ούτε και την ανάλογη σημασία στο να τονίσει τα σημεία του βασικού χαρακτήρα που θα τον έκαναν πολυδιάστατο, εμμένοντας στο κυνήγι μιας παρεξηγημένης κινηματογραφικής αυθεντικότητας. Μοιραία, αναλώνεται και η εξαιρετική φωτογραφία του Ερίκ Ντιμόν, ο οποίος αξιοποιεί την απόκοσμη καταχνιά των σκωτσέζικων τοπίων στο έπακρο.

Συνολικά, το genre της ταινίας μοιάζει εκ προοιμίου αδύνατο να συμβιβαστεί με τον πειραματικό αυθορμητισμό που δοκίμασε δις ο Καριόν. Η συγκεκριμένη ταινία μοιάζει να έχει ταυτόχρονα μεγαλύτερη αλλά και μικρότερη από την απαιτούμενη διάρκεια, αφού εξαντλεί μέχρις εσχάτων τα όρια του πειράματος, αλλά ταυτόχρονα δεν στέκεται καθόλου στις λοιπές εκφάνσεις του δράματός του. Σε ένα φιλμικό είδος που απαιτεί ακρίβεια και λεπτομερείς χρονισμούς, που με άλλα λόγια συνιστά αποθέωση της εθελούσιας εξαπάτησης του κοινού, είναι δύσκολο να δουλέψει αυτή η τακτική όπως θα γινόταν λόγου χάρη σε ένα δράμα δωματίου ή ένα κασσαβετικό character-study που επιχειρεί να εισάγει την αδιάκριτη κάμερα σε μια συνθήκη πραγματικότητας. Το «Εξαφάνιση Ανηλίκου» είναι ένα θρίλερ που δεν κατορθώνει να προξενήσει την απαραίτητη αγωνία, και επομένως συνιστά περισσότερο μια απαιτητική άσκηση υποκριτικής παρά ένα πλήρες φιλμ.

Βαθμολογία: