Η Ρομπέρτα Γκασπάρι είναι δασκάλα σ’ ένα υποβαθμισμένο σχολείο του Χάρλεμ. Όμως, η Ρομπέρτα πιστεύει ότι η ενασχόληση με το βιολί και την κλασική μουσική, θα βοηθήσει τα παιδιά να πάρουν μαθήματα ανεκτίμητης αξίας, για τη μελλοντική πορεία τους στη ζωή. Αλλά αυτή η πίστη θα βρει εμπόδια μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Σκηνοθεσία:
Wes Craven
Κύριοι Ρόλοι:
Meryl Streep … Roberta Guaspari
Aidan Quinn … Brian Turner
Angela Bassett … Janet Williams
Gloria Estefan … Isabel Vasquez
Cloris Leachman … Assunta Vitali Guaspari
Josh Pais … Dennis Rausch
Kieran Culkin … Alexi Tzavaras
Michael Angarano … Nick Tzavaras
Jay O. Sanders … Dan Paxton
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Pamela Gray
Παραγωγή: Susan Kaplan, Marianne Maddalena, Allan Miller, Walter Scheuer
Μουσική: Mason Daring
Φωτογραφία: Peter Deming
Μοντάζ: Gregg Featherman, Patrick Lussier
Σκηνικά: Bruce Alan Miller
Κοστούμια: Susan Lyall
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Music of the Heart
Ελληνικός Τίτλος: Μια Τρυφερή Σχέση
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep) και τραγουδιού (Music Of My Heart).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep) σε δράμα.
Παραλειπόμενα
- Πολλά από τα παιδιά που παίζουν είναι οι αληθινοί μαθητές που συμμετείχαν στα γεγονότα που αφηγείται η ταινία.
- Πρόκειται για αληθινή ιστορία που συνάντησε δημοσιότητα μέσω ενός ντοκιμαντέρ του 1995, το Small Wonders.
- Μοναδική ταινία στην καριέρα του Wes Craven που δεν είναι θρίλερ.
- Η Madonna είχε υπογράψει να ερμηνεύσει την Γκασπάρι, αλλά αποχώρησε λόγω δημιουργικών διαφορών με τον σκηνοθέτη. Όταν το έπραξε αυτό, είχε ήδη περάσει κάποιους μήνες που διδάσκονταν βιολί για την ταινία.
- Ντεμπούτο στον κινηματογράφο για τη δημοφιλή τραγουδίστρια Gloria Estefan.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Diane Warren συνέθεσε για την ταινία το ομώνυμο ποπ τραγούδι, που ερμηνεύει η Gloria Estefan μαζί με τους NSYNC.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/8/2016
Ο δημιουργός του «Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες» αλλάζει για πρώτη και τελευταία φορά πλεύση, και κάνει ένα τυπικό σχολικό δράμα που αρχικά μοιάζει με δεκάδες άλλα, κι εύκολα θα μπορούσε να περάσει στα αζήτητα. Όμως, η ταινία δεν πέρασε απαρατήρητη και ήταν υποψήφια για δύο Όσκαρ (Μέριλ Στριπ, τραγούδι). Μέσα στην παράδοση αυτών των ταινιών, είναι καλοβαλμένη, έχει μια συνεχή ροή σεναρίου κι ο Γουές Κρέιβεν μοιάζει να ελέγχει το δράμα με ευκολία, και με πινελιές που βάλλονται να εξιτάρουν το ενδιαφέρον. Παρόλη τη σπουδαία συμμετοχή της Μέριλ Στριπ, βέβαια, η ταινία δεν πείθει απόλυτα για τη σημαντικότητα της, αφού δεν έχει το αληθινά εξαιρετικό δραματικό στοιχείο να κάνει τη μεγάλη διαφορά. Όπως προδικάζει κι ο τίτλος της, μιλάει περισσότερο εσωτερικά με συναισθηματικούς -και λίγο βέβαια από κλισέ- όρους, παρά οπτικά, όπου θυμίζει μάλλον παρωχημένο σινεμά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
